چرا همه طناز طباطبایی را دوست دارند؟

این واقعیتی است که در هرجمع کمی سینمایی ، تا اسمی از طناز طباطبایی به میان می آید چهره ها گشوده می شود. بازیگر 42 ساله و مجرد  سینمای ایران ، با جدیت و تلاش ذره ذره برای  خود احترام و اعتبار از این سینما به دست آورده است . دختر یک تاجر فرش که در قم به دنیا آمد و فاصله اش با دنیای سینما به نظر یک کهکشان راه شیری بود ، اما با تیزهوشی و وسواس و ظرافت کار خود را در این سینما دنبال کرد. نه اسیر حاشیه شد و نه اسیر  چاپلوسان.

به رغم چهره خوبش ترجیح داد سینما را از راه درستش دنبال کند . پس رفت دانشگاه و بعد هم  از سریال ها شروع کرد. شاید یادش بیاید که در اولین فیلم سینمایی اش یعنی دیشب باباتو دیدم آیدا با صلاحدید رسول صدرعاملی و بازیگردان جوانش هانیه توسلی ، او نقش بسیار کوچکی گرفت و نامش بعد از سوفی کیانی و خاطره اسدی و شراره دولت ابادی آمد. به هیچ گعده ای پای نگذاشت به هیچ سرمایه گذار و یا کارگردانی باج نداد وماجراهای عاشقانه اش را کنترل کرد ، گاه  بدشانسی آورد ، کارهای خوبش دیده نشدند اما صبوری کرد. برای همین  است که وقتی سیمرغ بازیگری را می برد در چهره اش نه فقط شادی که آسودگی است . این که بالاخره به هدفش رسیده.

طناز طباطبایی کم کار است. حتی وفور پلتفرم ها هم او را به پرکاری وا نداشت . او می داند که با دوتا سیمرغ تقریبا پیاپی برای شنای پروانه و بی رویا ،‌به قله رسیده است .آخرین فیلمی که از او دیدیم بی رویا بوده و آخرین سریال یاغی و آخرین نمایش هم کنسرت سی صد.

منتظر رویت دوباره چهره دلنشین و هنر بی بدیلش در بازیگری هستیم. خانم طناز کجایید؟‌