کسی به این چهار نفر می‌خندد؟ | درباره برنامه طنز «چارپایه»
سریال جدید شبکه سه متاسفانه شروعی خوب و امیدوارکننده نداشته است
هفت صبح| «چارپایه» نام برنامه جدید شبکه سه است که پخش آن به تازگی شروع شده. علی صادقی، یوسف تیموری، قدرتالله ایزدی و جواد خواجوی در یک جایی شبیه خانه دور هم جمع شده‌اند و در تلاش هستند تا با مسابقه، چالش و آیتم‌های نمایشی خنده بر لب مخاطب بیاورند. خیلی خوب است که تلویزیون به فکر حال خوب مردم است اما نباید فراموش کرد که با هر روشی نمی‌توان به مقصود دست یافت. «چارپایه» اساسا برنامه‌ای است که بر ایده‌ای بد استوار شده و اگر با همین دست‌فرمان پیش برود، فقط وقت و سرمایه هدر رفته.
مورد اول| اجزای برنامه
شکل و شمایل «چارپایه» اینگونه است که در هر قسمت یک نفر رئیس می‌شود. او چالش‌ها و مسابقاتی را برای دیگران تعیین می‌کند و در نهایت کسی که ناموفق است، لایق دریافت هویج و مجازات هم می‌شود. ابتدا خبر رسید که «چارپایه» رئالیتی‌شو است اما چینش اتفاقات طوری است که می‌توان پی به طراحی اتاق فکر برد. هرچند این چهار کمدین در اغلب مواقع باید از طنازی و اندوخته خود در حوزه کمدی خرج کنند. آیا موفق هستند؟ متاسفانه خیر و سازندگان برنامه لازم است در همین آغاز مسیر، تغییر شیوه دهند.
مورد دوم| چالش‌ها و نمایش‌ها
در قسمت اول «چارپایه» موقعیتی طراحی شد تا شرکت‌کنندگان نقش فروشنده مهربان و خریدار سمج را بازی کنند. قدرتالله ایزدی یا همان رشید به همراه یوسف تیموری نقش خریدار را داشتند و جواد خواجوی و علی صادقی در قامت فروشنده لباس ظاهر شدند. نتیجه‌ای که به دست آمد، بی‌هیچ اغراقی شبیه نمایش‌های دوران دبستان بود و حتی نتوانست سهل‌پسندترین آدم‌ها را بخنداند.
نه از قصه سرگرم‌کننده خبری بود و نه از دیالوگ و بازی و موقعیت خنده‌آور. در قسمت دوم، شاهد داستان یک عروس تنبل (با بازی علی صادقی) بودیم. ایزدی نقش مادر شوهر و تیموری نقش خواهر‌شوهر را برعهده داشتند. باور کنید سوژه‌های «چارپایه» همین‌قدر لوس و نچسب است. آنها لباس زنانه بر تن کردند و با عشوه و ادا خواستند تنبلی عروس‌ها را نقد کنند و احتمالا خنده بر لب‌ها بیاورند.
نتیجه حاصل شده یادآور نمایش‌های کمدی تهوع‌آور بود؛ با این تفاوت که به خاطر شرایط تلویزیون، بازیگران اجازه شوخی‌های منشوری را نداشتند. در نهایت هم پیام شنیدیم که باید به شکل مستقیم خواسته‌ها مطرح شوند و کنایه فایده‌ای ندارد. در ادامه برنامه، چالش بادکنک و شناخت تصویر حیوانات و عبور از چراغ راهنما در دستور کار این دوستان کمدین قرار گرفت. چه بگوییم؟ کسی واقعا به این حرکات می‌خندد؟ بعید است.
مورد سوم| عملکرد کمدین‌ها
پایه و اساس «چارپایه» بد است و طنازترین آدم‌ها هم نمی‌توانند کمکی به برنامه کنند. اصولا کمدین‌ها وقتی موفق هستند که در چارچوبی درست هدایت شوند. مثلا در رئالیتی‌شو «جوکر» فقط بخشی از مسئولیت بر دوش شرکت‌کننده‌ها است و موفقیت واقعی‌شان حاصل نمی‌شود مگر اینکه نویسندگان و ایده‌پردازان به کمک آنها بیایند.
«چارپایه» نیز طرح و متن دارد اما فاقد کیفیت کافی است و به روشنی می‌توان دریافت کمدین‌ها مقابل دوربین رها هستند. در این شلوغی، نتیجه لازم به بار نمی‌نشیند و تلاش بازیگران ثمری ندارد. یوسف تیموری به خاطر اینکه ذاتا فعال است، بیشتر توی چشم بوده. تقلید صدای جواد خیابانی، پژمان بازغی، عباس محجوب و ... احتمالا به مذاق برخی خوش بیاید.
اگرچه این ایده هم تکراری است و بالاخره جایی ته می‌کشد. ایزدی در شوخی‌های بداهه تخصص دارد ولی فعلا این استعداد در «چارپایه» به بار ننشسته. خواجوی و صادقی جزو کمدین‌هایی هستند که باید به‌طور کامل هدایت شوند؛ یعنی ویژگی‌های استندآپ کمدین را ندارند. خلاصه، این برنامه مصداق هدر رفتن توان آنهاست و در دراز‌مدت لطمه‌ای شدید خواهند دید.
مورد چهارم| واکنش‌ها
بر‌اساس چند نقد و نظر منتشر شده در فضای مجازی می‌توان پی به شکست «چارپایه» در آغاز راه برد. صفحه اینستاگرامی تی‌وی بان نوشته: «عجیب است که شبکه سه از این چهار نفر که ذاتا دارای توان و استعداد برای خنداندن هستند، استفاده‌ای بد کرده.
علی صادقی همان ابتدا رو به دوربین گفت: «اگر دنبال آثار غم‌آلود و فاخر هستید سریع کانال را عوض کنید.» این چه دیدگاهی است آخر؟ کسی از برنامه انتظار طنز فاخر (چه تعبیر عجیبی) ندارد؛ فقط می‌خواهیم اثری معقول تماشا کنیم؛ سرگرم شویم و لبخندی بزنیم. کیفیت ابتدایی «چارپایه» اما شلیک به شعور مخاطب است!» آیا وضعیت «چارپایه» در ادامه بهبود نسبی خواهد یافت؟ امیدواریم.
