چالش مهران با یک مسابقه وطنی| مروری بر اولین قسمت ‌مسابقه ‌گل یا پوچ

هفت صبح| یکشنبه (هفتم مرداد) اولین قسمت از مسابقه «گل یا پوچ» در پلتفرم فیلیمو منتشر شد. این مسابقه بر پایه یک بازی معروف ایرانی به سرانجام رسیده است. وقتی این خبر منتشر شد خیلی‌ها منتظر بودند تا ببینند نتیجه چه شده و تلاش برای ساخت یک مسابقه بومی به کجا رسیده. وسوسه دیگر تماشای مسابقه با حضور مهران مدیری در مقام میزبان برمی‌گردد که این نیز تجربه‌ای جدید برای کمدین محبوب و با‌سابقه است. همزمان با رونمایی از اولین قسمت «گل یا پوچ» کم و کیف آن را بررسی کرده‌ایم.

مورد اول| کلیت مسابقه

حتی نسل جدید، در روزگاری که بازی گل یا پوچ رونق قبل را ندارد، اسم آن را شنیده‌اند و می‌دانند ماجرا از چه قرار است. سازندگان مسابقه، حالا این بازی را به خدمت تولید یک برنامه در آورده‌اند و رقابتی یک ساعته میان دو گروه سه نفره برگزار می‌کنند. البته مسابقه تفاوت‌هایی نسبت به بازی گل یا پوچ دارد و بر‌اساس یکسری قوانین و چارچوب‌های مشخص پیش می‌رود. مثل استفاده از کارت.

در نهایت گروه برنده، گوی یک و نیم میلیارد تومانی را از آن خود می‌کند. همین پاداش چشمگیر، از جمله عوامل تزریق هیجان به مسابقه «گل یا پوچ» است. ضمن آنکه کلیت مسابقه هم حداقل در قسمت اول قابل قبول است و می‌توان رقابت دو گروه را به تماشا نشست و سرگرم شد. هرچند باید این حق را برای آنها که احتمالا حوصله‌شان سر می‌رود، قائل بود. «گل یا پوچ» از نظر ساختار، سر و شکلی جذاب دارد و همچنین نوع موسیقی، شیوه کارگردانی و مدل تدوین ابزارهایی هستند که رقابت را مهیج‌تر کرده.

مورد دوم| شرکت‌کنندگان

نقدی که به مسابقات تلویزیونی و پلتفرم‌ها وارد می‌شود، این است که چرا همواره سراغ یکسری چهره معروفِ ثابت می‌روند. «گل یا پوچ» میدان را به مردم عادی داده که از قضا شرکت‌کنندگان قسمت اول تخصصی ویژه در بازی گل یا پوچ داشتند.

وانگهی آداب قرار گرفتن مقابل دوربین را بلد بودند و کل‌کل و صحبت‌های‌شان نشان از وسوسه سازندگان در چینش شرکت‌کنندگان دارد. از آن سو اما برخی کاربران می‌گویند کاش دست‌کم در هر گروه یک چهره مطرح حضور داشت تا جذابیت بالاتر برود. این هم نظری است و چه بسا نتیجه‌ای که باید به همراه نمی‌داشت. برخی نیز گفته‌اند اگر رقابت بین گروه آقایان و بانوان برگزار شود، نتیجه مهیج‌تر است.

مورد سوم| نه به کپی

«مسابقه گل یا پوچ خوشبختانه یک مسابقه کپی از برنامه‌های خارجی نیست چرا‌که بازی گل یا پوچ یک بازی اصیل ایرانی است.» این جملات آغازین مهران مدیری در قسمت اول است. حتما رجوع به داشته‌های خود، امتیازی بزرگ محسوب می‌شود اما باید منتظر ماند و دید آیا طیف زیادی از مخاطبان با «گل یا پوچ» همراه می‌شوند؟

آیا این اثر آغازگر تولید مسابقاتی برای احیای بازی‌های بومی خواهد شد؟ کار سختی در پیش است و سازندگان خود نیز به این مسئله اشراف داشته‌اند. منتها نمی‌توان دست روی دست گذاشت و کاری نکرد. طبعا آزمون و خطا باعث می‌شود محصول بومی بعدی کیفیتی بهتر داشته باشد.

مورد چهارم| مهران مدیری

میزبان مسابقه «گل یا پوچ» مهران مدیری است که هوادارانی بیشمار دارد و حضورش در هر برنامه یک ارزش افزوده به حساب می‌آید. این مسابقه برای خود او هم چالشی بزرگ است که قسمت اول را به سلامت پشت سر گذاشته. مدیری اینجا به اقتضای مسابقه، بر‌خلاف برنامه قبلی‌اش یعنی «اسکار» اهل بگو بخند نیست اما به فراخور از ویژگی‌های ذاتی کمدی خود بهره می‌برد.

او به اندازه وارد بحث می‌شود و در تلاش است تا با نوع اجرای خود هیجان بیشتری به بازی وارد کند. مدیری یک بار هم به تماشاگران و شرکت‌کنندگان تحکم کرد که اگر صدایی بشنود، مجبور به اخراج آنها خواهد شد... . حضور مهران مدیری در «گل یا پوچ» معنایی فرامتن هم دارد. جدا از مسئله مالی، او پذیرفته میزبان یک بازی بومی باشد تا به واسطه محبوبیتش بیشتر دیده شود. مدیری خود می‌دانسته چنین محصولاتی از نظر تعداد مخاطب، همپای «اسکار» و «دورهمی» نیستند اما خواسته به بالا رفتن کیفیت و دیده شدن آن کمک کند. از این منظر نیز تصمیم او واجد ارزش و ستایش است.