درخشش اوپنهایمر و فاجعه در گیشه
در گوشه و کنار دنیای سینما چه میگذرد؟
روزنامه هفت صبح، کیوان حسینیان| قطار «اوپنهایمر» در فصل جوایز بیتوقف پیش میرود و تمام رقبا را جا گذاشته است. اما همزمان سینماها پر شده از فیلمهایی که مدام با واکنش منفی مردم و منتقدان مواجه میشوند و به نظر میرسد این روند تا اکران قسمت دوم «تلماسه» ادامه خواهد داشت.
وضعیت گیشه همچنان تعریفی ندارد و در دو هفته گذشته «مادام وب» محصول جدید سونی و «باب مارلی: یک عشق» برای کسب رتبه اول فروش در رقابت بودهاند. محصول ابرقهرمانی جدید سونی به قدری با واکنشهای منفی مواجه شده که «ونوم» و «موربیوس» را روسفید کرده و حالا همه بهعنوان یک کمدی ناخواسته و مفرح با آن برخورد میکنند.
حتی خود ستارگان فیلم مانند داکوتا جانسون و سیدنی سوئینی که گفتهاند فیلمنامه در طول ساخت بارها تغییر کرده و مراحل فیلمبرداری هم با مشکلات و اختلافات بیشماری دنبال شده است. زندگینامه باب مارلی هم گرچه خیلی واکنشهای مثبتی را به همراه نداشته، فعلا بیش از صد میلیون دلار فروخته که قابل توجه به نظر میرسد.
ماراتن فصل جوایز با برگزاری دو مراسم مهم بفتا و سگ (انجمن بازیگران آمریکا) تقریبا به پایان نزدیک شده و از حالا دیگر باید کریستوفر نولان و «اوپنهایمر» را برندگان اسکار امسال دانست، مگر اینکه سورپرایزی عجیب و غریب در راه باشد. در بخش بازیگری هم تقریبا در مورد جوایز رابرت داونی جونیور و داوین رندالف جوی جای شک و تردید وجود ندارد
اما برای جایزه بهترین بازیگر زن احتمالا تا آخرین لحظه باید رقابت شانه به شانه کیلین مورفی با پل جیاماتی و همینطور لیلی گلداستون با اما استون را تعقیب کنیم. دیگر جایزه بحثبرانگیز همچنان فیلمنامه است که انجمن فیلمنامهنویسان آمریکا هفته گذشته با معرفی نامزدهای خود به این پیچیدگی دامن زد و پیشبینی برندگان هر دو بخش فیلمنامه اریژینال و اقتباسی اصلا ساده به نظر نمیرسد.
دیگر رویداد سینمایی مهم هفته، اختتامیه جشنواره برلین بود که با اهدای خرس طلایی به ماتی دیوپ و جایزه بزرگ هیات داوران به هونگ سانگ-سو همراه شد و البته حجم بالایی از حواشی فرامتنی که نشان داد برلین سال به سال بیشتر از جریان اصلی سینما فاصله میگیرد و ظاهرا قرار است که این روند هم ادامه داشته باشد.
این روزها بخش مهمی از خبرهای سینمایی مربوط میشود به حواشی اکران و فرش قرمز فیلمها، مخصوصا «تلماسه: قسمت دوم» که تور جهانی فیلم با حضور ستارگانی چون تیموتی شالامی، زندایا، ربکا فرگوسن، فلورنس پیو، لیا سیدو، آستین باتلر و... تبدیل شده به چیزی در حد فشن شو با تم لباسهای عجیب و غریب برگرفته از فضای فیلم. البته در این میان معلوم شد که آنیا تیلور جوی هم در فیلم بازی کرده که تا امروز حضورش در «تلماسه» رسانهای نشده بود.
واکنشهای اولیه به فیلم سراسر تحسین و تشویق بوده و همه آن را تجربهای نفسگیر و تکاندهنده و فراتر از قسمت اول توصیف کردهاند. جای تعجب هم ندارد چرا که اصل داستان تازه در پایان فیلم اول به جریان میافتاد و تقریبا یک پرده از کل درام را شامل میشد. زمان زیادی تا اکران «تلماسه: قسمت دوم» باقی نمانده و به نظر میرسد که بهزودی طوفان شن سالنهای سینما را در برمیگیرد و باکس آفیس از رخوت کنونی خارج میشود.
تا زمان برگزاری مراسم اسکار و ادامه یافتن رقابتهای فصل جوایز، بخش ثابتی را برای اظهار نظرات کریستوفر نولان در نظر بگیریم که حالا بعد از کسب جایزه بهترین کارگردان از مراسم انجمن کارگردانان آمریکا، با هیجان و انگیزه مضاعف در رویدادهای سینمایی مختلف حضور پیدا میکند. در روزهای گذشته، نولان طی مراسمی که به همت انستیتوی فیلم بریتانیا (BFI) در لندن برگزار شده بود، درباره موضوعات مختلفی صحبت کرده است.
از جمله اینکه هنوز برای فیلم بعدی خود تصمیم قطعی نگرفته اما علاقهمند است که ژانر وحشت را هم تجربه کند، البته فقط در صورتی که به داستان و ایدهای نادر و شگفتانگیز برای انجام این کار برسد. نولان همچنین از فیلمهای مارول هم تمجید و ادعا کرده که بعد از بحران کرونا ممکن نبود که سینما بدون اکران فیلمهای ابرقهرمانی مارول دوباره به شرایط عادی بازگردد. به نظر میرسد که نولان شبیه نامزدهای انتخابانی، دنبال دلجویی و جلب رای اعضای مختلف آکادمی است!
صحبت از مارول شد، باید به خبر مهم روزهای گذشته پرداخت که رونمایی رسمی از ترکیب بازیگران «چهار شگفتانگیز» بود؛ فیلم مهم و کلیدی جهان سینمایی مارول و با معرفی شخصیتهای اصلی و جدید، احتمالا تلاشی خواهد بود برای تغییر رویه و فاصله گرفتن از وضعیت فلاکتبار کنونی. پدرو پاسکال، ونسا کربی، ابن ماس باچرا و جوزف کوئین اعضای این گروه ابرقهرمانی پردردسر را تشکیل میدهند و هنوز گمانهزنیها برای بازیگر نقش دکتر دوم، شرور فیلم، ادامه دارد
و تاکنون نامهایی چون کیلین مورفی مطرح شده است. با توجه به نقش رید ریچاردز در کامیکها، پیشبینی میشود که پدرو پاسکال همچون رابرت داونی جونیور به شخصیت محوری مارول در فاز بعدی تبدیل شود. از سوی دیگر، در کمپانی رقیب هم جلسات دورخوانی فیلمنامه «سوپرمن: میراثِ» جیمز گان شروع شده است. هر دو فیلم سال 2025 اکران میشوند.
هالیوود همچنان شیفته روایت سرگذشت ستارگان دنیای موسیقی است که البته جای تعجب هم ندارد. تجربه بیست سال اخیر نشان داده که چنین پروژههایی همیشه حسابی نانوآبدار از کار در میآیند و اعضای آکادمی را هم به راحتی خلع سلاح میکنند. کافی است فیلمهای موفقی چون «الویس»، «بوهمین رپسودی»، «سر به راه»، «ری» و... را مرور کنید.
در هر صورت این روند ادامه دارد. بهار امسال شاهد اکران «بک تو بلک» خواهیم بود که زندگی ایمی واینهاوس را به تصویر کشیده؛ ستاره منحصر به فردی که در جوانی جان خود را به دلیل مسمومیت دارویی از دست داد. فیلم پرسروصدای سال آینده، زندگینامه مایکل جکسون بزرگترین و پرحاشیهترین ستاره تاریخ موسیقی پاپ خواهد بود که این روزها آنتوان فوکوا مشغول کارگردانی آن است
و انتشار اولین تصاویر رسمی از جعفر جکسون (برادرزاده مایکل) در نقش اصلی، اینترنت را تحت تاثیر قرار داده. مایلز تلر و کولمن دولینگو هم دیگر بازیگرانی هستند که به این پروژه کنجکاویبرانگیز اضافه شدهاند. علاوه بر این، ریدلی اسکات هم مشغول مذاکره برای ساخت فیلمی بر اساس گروه موسیقی بیجیز است که در صورت حصول توافق، پروژه بعدی این فیلمساز کهنهکار خواهد بود. اسکات بعد از اکران «ناپلئون»، این روزها مشغول کار روی «گلادیاتور 2» است که به احتمال زیاد در سال میلادی جاری به روی پرده میرود.
اخبار پروژههای آتی به زندگینامه ستارگان موسیقی محدود نمیشود. در روزهای گذشته رونی ما را اعلام کرد که ظاهرا لوکا گوادانینو از کارگردانی زندگینامه آدری هپبورن انصراف داده گرچه این پروژه همچنان در جریان است. هنوز معلوم نیست که علت جدایی گوادانینو از پروژه چه بوده اما این فیلمساز ایتالیایی قبلا هم قرار بود که بازسازی «صورت زخمی» را کارگردانی کند و در همان مراحل ابتدایی به دلیل اختلاف سلیقه از پروژه جدا شد. در عوض، لئوس کاراکس سنتشکنی کرده و به جای یک دهه وقفه، فیلم جدید خود را با حضور آدام درایور و ژولیت بینوش جلوی دوربین برده و احتمالا با «من نیستم» مهمان جشنواره کن امسال خواهد بود.
و در پایان بد نیست که اشارهای هم داشته باشیم به یکی از اتفاقات غیرمنتظره در هفتههای گذشته. چند روز قبل هلن میرن در مراسم مربوط به سینماتک آمریکا به روی صحنه رفت و شروع به خواندن متن سخنرانی نوشته شده توسط هوش مصنوعی کرد. اما در میانه راه بعد از آنکه کار به جفنگ رسید، با پاره کردن متن سعی کرد پیام محکم و تندی را علیه طرفداران استفاده هرچه بیشتر از هوش مصنوعی در دنیای سرگرمی صادر کند. احتمالا در آینده نزدیک باید منتظر چالشهای بیشتر بر سر استفاده از هوش مصنوعی در دنیای سینما باشیم.