چپ پای قدرتی در میدان سیاست

سید احمد خمینی در دهه چهل فوتبالیست درجه یکی بود تا آنجا که برخی گمانه زنی می کنند که اگر فوتبال را ادامه می داد سمت چپ تیم ملی را در اختیار می گرفت. سید احمد هفتمین فرزند آیت الله خمینی بود و به عبارتی پنجمین و کوچک ترین فرزند ایشان. سه فرزند دیگر در کودکی از دنیا رفته اند. فاصله سنی او با برادر بزرگ ترش سید مصطفی خمینی بیشتر از 15 سال بود. او در تمام دوران شروع نهضت آیت الله در سال های چهل تا 43 در سنین نوجوانی و آغاز جوانی بود و مسئولیت چندانی بردوش نداشت. در هیمن سال هاست که فوتبال را به شکل جدی شروع می کند و عضو تیم شاهین قم می شود. در سمت دفاع چپ و بال چپ. وقتی در سال 45 از سربازی برمی گردد تمریناتش را به شکل جدی تری ادامه می دهد. در این سال ها او بارها به نجف سفر می کند و با خانواده اش دیدار می کند.  اکثر این ملاقات ها مخفیانه شکل می گیرد تا این که بالاخره در دولت هویدا به او پاسپورت قانونی می دهند. یار و رفیق او کاظم رحیمی است که از قم با هم رفیق بودند و هردو در شاهین قم بازی می کردند. در سال 1346 با شاهین قم به تهران می آید و در یک بازی سنگین حریفی  را مغلوب می کنند . در آن بازی سید احمد زننده سه گل است. همین بازی موجب دعوت او برای تمرین با تیم شاهین تهران می شود. شاهین پرستاره و محبوب با بهزادی و شیرزادگان و دهداری و کلانی و...

همایون بهزادی ماجرا را این گونه روایت می کند: «با جسارت و تکنیک خاصش یک دو می‌کرد، نفوذ می‌کرد و شوت از راه دور می‌زد. ایشان چپ‌پا بودند. با توجه به اینکه کلاً بازیکن چپ پا در فوتبال ما کم است و در گذشته هم این کمبود بیشتر ملموس بود، وجودش غنیمت بود. تکنیک بالایی هم داشت.. این تکنیک بالا اجازه می‌داد تا در پست دفاع چپ، هافبک چپ و فوروارد چپ بازی کند. او چاشنی قدرت بدنی‌ بالایش را هم چاشنی کار می‌کرد تا به بازیکنی کار آمد تبدیل شود.بازی حاج احمد آنقدر خوب بود که در مدت زمان کوتاهی طرفدار هم پیدا کرد. همه او با به عنوان بازیکن خوش‌فکر، خوش تکنیک و گلزن قبول داشتند. اگر مدت کوتاه دیگری به فوتبال ادامه می‌داد در تیم شاهین تهران بسیار مشهور و موفق می‌شد. تیم شاهین آن روز‌ها خیلی محبوبیت داشت. برای اینکه بتوانید تجسم کنید شاهین در آن دوران چه قدر قوی بود، کافی است بدانید ۹ بازیکن این تیم ستاره‌های تیم ملی بودند»شاهین آن زمان در زمین «شهباز» تمرین می‌کرد و مرحوم سیداحمد هم با  اشتیاق دعوت شاهینی‌ها را می‌پذیرد و به تمرینات این تیم می‌رود اما پس از ۶-۵ جلسه تمرین از این تیم و بعد هم فوتبال کناره‌گیری می‌کند. هرچند در سال های 48 و 49 هم  به تمرینات پرسپولیسی ها سر می زند و با رفیق قدیمی اش کاظم رحیمی معاشرت می کند. او  همیشه (و برخلاف پسر و نوه اش ) طرفدار پرسپولیس باقی می ماند. در یکی از رفت و آمدهایش به نجف دستگیر می شود و به زندان قزل قلعه می رود و بعد درنجف و در سن 22 سالگی معمم می شود و فوتبال را کنار می گذارد.

او که فرزند کوچک و بازیگوش و بی سرو صدای  خانواده محسوب می شد و در تهران و قم به زندگی خانوادگی اش ادامه می داد ،  در سال 1356 وقتی همراه همسرش (خواهرزاده امام موسی صدر ) و فرزند 5 ساله اش (سید حسن خمینی ) ب برای ملاقاتی معمولی  با پدر به نجف رفته بود مواجه می شود با فوت ناگهانی  برادر بزرگ ترش در سن 47 سالگی. در آذر 1356. و ناگهان توفان حوادث زندگی او را تغییر می دهد. مراسم ختم برادرش در قم و تهران جرقه شروع  انقلاب 57 را می زند و سید احمد ناگهان میانه دار یکی از بزرگ ترین اتفاقات قرن بیستم می شود. وقتی که باید دستیار پدر باشد و رابط تهران و نجف. سفری به لبنان  می کند و در کنار دکتر چمران خطوط مقاومت شیعیان را بازدید می کند و در مهر ماه 1357 مهم ترین لحظات عمرش راتجربه می کند . وقتی که  امام خمینی از عراق اخراج می شوند و کویت هم از پذیرش سرباز می زند و سید احمد در تصمیمی جسارت آمیز و آنی  همراه پدر راهی پاریس می شود. بقیه داستان را می دانید.

او،  پسر کوچک خانواده حالا در 32 سالگی دستیار معتمد پدر است. همیشه در کنار آیت الله خمینی حضور دارد و چهره نگرانش در کنتراست با چهره همیشه خندان هاشمی رفسنجانی دیگر یار همیشگی آیت الله در آن روزها و همین طور چهره خونسرد امام کنتراستی باب طبع ژورنالیست ها ایجاد کرده بود. سید احمد طی سال های 56 تا 68 از کلیدی ترین چهره های تاریخ سیاسی معاصر ایران است. نقش سرنوشت سازش در ماجرای قهر ایت الله طالقانی ؛ پرونده نهضت ازادی ، تسخیر سفارت آمریکا ،  عزل ایت الله منتظری ، برخورد شدید با مجاهدین خلق و رهبری آیت الله خامنه ای بر کسی پوشیده نیست.

سید احمد هم به شکلی مشابه با برادر بزرگ تر دنیا را وداع گفت . سید مصطفی در سن 47 سالگی درگذشت و سید احمد هم 17 سال بعد در سن 49 سالگی

حسن ، یاسر و علی فرزندان سید احمد