بدنام‌ترین تلفن‌های تاریخ
پرونده‌ای برای بزرگ‌ترین بازنده‌های صنعت گوشی هوشمند
هفت صبح| گوشی‌های هوشمند اختراعات باورنکردنی هستند که زندگی روزمره مردم را در سراسر جهان تغییر داده‌اند. شاهد پذیرش گسترده آنها از شلوغ‌ترین خیابان‌های منهتن تا روستاهای دورافتاده و کوهستانی بوده‌ایم. این دستگاه‌ها فرصت‌هایی را برای دسترسی به اطلاعات و ارتباطات فقط با یک لمس باز کرده‌اند، به روش‌هایی که تا یک یا دو دهه قبل غیرقابل تصور بود و امروز به‌عنوان بخش‌های ضروری زندگی روزمره دیده می‌شوند.
در‌حالی که برخی از تلفن‌های پیشرفته مثل آیفون با عملکرد کامل صفحه نمایش لمسی، ادغام یک سیستم عامل کاملاً متمرکز بر اینترنت به‌عنوان یک گوشی فوق‌العاده شناخته می‌شود، اما برخی از گوشی‌هایی تولید شده‌اند که نتوانسته‌اند جایگاه خوبی در بازار به‌خود اختصاص دهند. از آن زمان به بعد ما با مدل‌های مختلف گوشی‌های هوشمند با اشکال و عملکردهای مختلف مواجه شده‌ایم که برخی از آنها موفق‌تر از بقیه هستند.
در حالی که گوشی‌های هوشمند مطمئناً زندگی ما را بهبود بخشیده است، برخی از این مدل‌ها برای زندگی فاجعه‌بار بوده‌اند. از رابط‌های وحشتناک گرفته تا کیفیت ساخت افتضاح، هر چیزی می‌تواند یک گوشی هوشمند را تبدیل به بدترین دستگاهی کند که از آن استفاده کرده‌ایم.
اولین ورود آمازون به بازار تلفن همراه که تنها یک سال به‌طول انجامید، پایان خوبی نداشت. آمازون با مجموعه خوانندگان و تبلت‌های مقرون به‌صرفه خود موفقیت بزرگی در بازار داشت. آمازون با تکیه بر این موفقیت، ورود به تجارت گوشی‌های هوشمند را انتخاب کرد. Fire Phone در سال ۲۰۱۴ عرضه شد و یک نسخه از اندروید به‌نام Fire OS را ارائه کرد.
قیمت‌گذاری این گوشی در آن زمان مشکل‌ساز بود و این ممکن است عامل سقوط آن باشد، اما قیمت‌گذاری به تنهایی دلیل عدم موفقیت این گوشی نبود. فایرفون با قیمت ۱۹۹ دلار معرفی شد که در آن زمان گوشی‌های دیگری نیز فروخته می‌شدند.
سیستم عامل Fire OS با خدمات گوگل ادغام نشد و کاربران را مجبور به ورود به فروشگاه Apps Amazon کرد. این گوشی برنامه‌های بسیار کمتری نسبت به رقبا ارائه می‌کرد و یکی از دلایل شکست این گوشی بود. Fire Phone ثابت کرد که تلاش برای وادار کردن کاربران به تجربه‌ای جدید در حالی که برای آن هزینه پرداخت می‌کنند، چیزی را می‌طلبد که می‌تواند یک دستگاه خوب را به یک محصول بد تبدیل می‌کند.
وقتی یک شرکت بازار خود را در ارائه محصولات نوآورانه رهبری می‌کند و در نتیجه در زمینه فروش پیشرو می‌شود، نباید محصولی عرضه کند که در نهایت با شکست مواجه شود. با این حال، این همان چیزی است که برای شرکت Research In Motion، سازنده دستگاه تلفن همراه بلک بری اتفاق افتاد.
بلک‌بری به‌قدری محبوب بود، به ویژه در میان کاربران تجاری که باراک اوباما، رئیس جمهور وقت آمریکا از گوشی‌های این برند به دلیل استانداردهای امنیتی استفاده می‌کرد. اما چند سال قبل از ادای سوگند چهل و چهارمین رئیس جمهور، آیفون بیرون آمد و RIM همچنان توانست انتخاب این رئیس جمهور باشد. اما زمانی که Blackberry Storm به‌عنوان اولین گوشی با صفحه نمایش لمسی این شرکت معرفی شد، دقیقا زمانی بود که آیفون اپل به‌بازار آمد و ریم کمتر از دو سال فرصت داشت تا سخت‌افزار این گوشی را توسعه دهد و نرم‌افزاری بنویسد تا سیستم‌عامل خود را از طراحی مبتنی بر صفحه کلید به تمام لمسی تغییر دهد.
اما این گوشی ایرادات بسیاری داشت؛ صفحه نمایش لمسی نادرست، غیر حساس و اصلاح نشده. علاوه بر این، نرم افزار در حال توسعه نسبت به آیفون عقب مانده بود و تجربه کلی آن خیلی خوب نبود. بلک‌بری نتوانست در مقابل آیفوت رقابت کند و حالا شاهدیم که دیگر اثری از گوشی‌های RIM در بازار دنیا نیست و گوشی‌های بلک بری دیگر تولید نمی‌شوند.
HTC در زمانی که سیستم عامل آن هنوز جدید بود، تعداد زیادی گوشی اندرویدی محبوب تولید کرد، از جمله اولین گوشی محبوب HTC Dream. به زودی پس از پذیرش گسترده اندروید، برنامه‌های کاملی برای اجرا در دستگاه‌های iOS یا Android عرضه شد. تا سال ۲۰۱۳ فیس‌بوک خود را به‌عنوان یکی از محبوب‌ترین وب سایت‌ها معرفی کرده بود و برنامه آن بر روی میلیون‌ها دستگاه در سراسر جهان نصب شد.
حدس زدن در مورد چرایی و چگونگی توسعه آن دشوار است، اما به نظر می‌رسد که یکی از مدیران فیس‌بوک فکر کرد که کاربران می‌خواهند تجربه‌ای فراگیرتر از فیس‌بوک داشته باشند. آنها یک تجربه صفحه اصلی تلفن همراه اختصاص داده شده به سایت رسانه‌های اجتماعی را توسعه دادند و از HTC خواستند آن را در چیزی که در زبان عامیانه به عنوان تلفن فیس بوک شناخته می‌شود ادغام کند.
این اولین تلاش برای ادغام کامل‌تر فیس‌بوک در یک گوشی نبود، زیرا ChaCha یک دکمه اختصاصی برای دسترسی مستقیم به فیس بوک اضافه کرد و سالسا عملکرد مشابهی داشت. با نگاهی فراتر از ادغام صفحه اصلی فیس‌بوک، اما ایرادات First در سخت افزار قابل نادیده‌گرفتن نیست. شاید این گوشی در زمان نامناسبی معرفی شده و توسعه نیافته باشد، اما، همانطور که فیس‌بوک محبوب است، هیچ کس نمی‌خواست که این شبکه اجتماعی تا این حد در دسترس باشد. به این ترتیب گوشی اچ‌تی‌سی هم در میان بدترین گوشی‌های هوشمند دنیا قرار گرفت.
سرگرمی‌های سه بعدی یکی از قدیمی‌ترین نوآوری‌های دوران مدرن است. قابلیت‌های سه بعدی در طول دهه‌ها با فیلم‌های ترسناک سه‌بعدی و تلویزیون‌های سه بعدی ناموفق ادامه داشت و در نهایت به گوشی HTC EVO 3D ختم شد. «ایوو» زمانی تولید شد که HTC در صدر بازی‌های گوشی‌های هوشمند قرار داشت. EVO دارای لنزهای دوتایی بود که به گونه‌ای از هم جدا می‌شدند که می‌توانستند تصاویر را به‌شکل سه بعدی نمایش دهند. در زمان خود، سخت افزار قابل مقایسه با سایر گوشی‌های مشابه بود، اما هیچ چیز خارق‌العاده‌ای نداشت.
گنجاندن دوربین سه بعدی به معنای نبود کیفیت تصویر معمولی بود. همچنین کمبود برنامه سه بعدی و تصاویر سه بعدی واقعی مشکلاتی بود که این گوشی داشت.
