بازگشت لوکس به روستا | مزرعه‌هایی که زندگی لاکچری را بازتعریف می‌کنند
نگاهی به موج جدید گردشگری کشاورزی در جهان
هفت صبح| یک زمانی اگر کسی از زندگی در مزرعه حرف می‌زد، اغلب صحنه‌هایی پر از عرق و خاک جلوی چشم می‌آمد: فرغون‌های سنگین، آخور گوسفندان، بیداری‌های نصف‌شب برای به دنیا آمدن گوساله و روزهایی که به بذرپاشی و برداشت محصول می‌گذشت اما حالا تصویر کشاورزی و زندگی روستایی دگرگون شده. دیگر کسی مزرعه را فقط با دست‌های پینه‌بسته و لباس‌های خاکی نمی‌شناسد. این روزها، زندگی نزدیک به زمین و طبیعت، سبک و حال و هوای جدیدی پیدا کرده؛ جایی میان رؤیا و واقعیت، میان عطر خاک و شیشه‌های کریستالی.
شبکه‌های اجتماعی، نقش بزرگی در این تغییر ایفا کرده‌اند. اینفلوئنسرهایی مثل هانا نیلمن، معروف به «بالرینا فارم»، حالا میلیون‌ها دنبال‌کننده دارند که هر روز با دیدن ویدئوهای رنگارنگ از زندگی در مزرعه (آن هم با آشپزخانه‌ای جذاب و رنگی و میزهای آفتاب‌گیر) برای‌شان الهام‌بخش است. دیگر کسی با شلوار جین کثیف و کفش‌های گِلی پُز نمی‌دهد؛ مزرعه‌داری حالا ترکیبی است از پیراهن‌های گل‌دار، آرایش ساده و زیبایی طبیعی.
همین موج باعث شده تا اقامتگاه‌های لوکس کشاورزی یا «فارم ریزورت‌ها» به یکی از ترندهای اصلی صنعت گردشگری تبدیل شوند. اگر پیش‌تر فقط خانواده‌هایی با میراث روستایی یا گردشگران ماجراجو به چنین تجربه‌هایی فکر می‌کردند، حالا مزرعه‌نشینی تبدیل به یک رویای پرزرق‌وبرق شده؛ تجربه‌ای که در بعضی موارد شبی تا سه هزار دلار قیمت دارد و خبر از تغییری عمیق در مفهوم تجمل و لذت می‌دهد.
در دامنه کوه‌های اسموکی در تنسی، اقامتگاه «بلک‌بری فارم» با بیش از چهار هزار هکتار وسعت، به مهمانان خود تجربه‌ای بی‌نظیر از زندگی در طبیعت می‌دهد. اینجا می‌توانی سوارکاری کنی، ماهی بگیری و در کنار یک مزرعه جذاب میوه، نفسی تازه کنی.
در پرتغال، میان مزرعه‌های زیتون و آسمان پرستاره، اقامتگاه «سائو لورنسو دو باروکال» هر ساله مسافران عاشق آرامش را جذب می‌کند. در مکزیک و پورتوریکو هم اقامتگاه‌هایی با مزارع گسترده، باغ‌های ارگانیک، خانه‌های ویلایی و حتی زمین گلف ساخته‌اند که قیمت برخی اقامت‌ها و ویلاهایش به ارقام میلیون دلاری می‌رسد.
اما چه چیز این موج جدید را اینقدر خواستنی کرده؟ برخی معتقدند اینفلوئنسرها، نقش اصلی را در بازتعریف زندگی کشاورزی داشته‌اند. از سوپرمدل‌هایی که در مزارع خانوادگی عکس می‌گیرند تا چهره‌هایی مثل مگان مارکل که فیلم کندوی عسل و زنبورداری‌شان را منتشر می‌کنند، کشاورزی دیگر فقط کار پدربزرگ‌ها و مادربزرگ‌ها نیست. این سبک زندگی، حتی در ویلاهای سلبریتی‌ها در پنسیلوانیا یا باغ‌های سرسبز برزیل هم جا باز کرده.
اما ماجرا فقط به دیده‌شدن و مد شدن خلاصه نمی‌شود. بر اساس آمارها، تمایل به زندگی مزرعه‌ای و اقامت در فضاهای کشاورزی، هر سال رشد چشمگیری داشته است. فقط در آمریکا، جست‌وجو برای اقامت در مزرعه در سه‌ماهه اول ۲۰۲۵، ۲۰ درصد نسبت به سال قبل رشد داشته و لیستینگ این اقامتگاه‌ها نزدیک به دو برابر شده. بازار گردشگری کشاورزی جهان هم به رقمی نزدیک به ۲۰۰ میلیارد دلار در سال می‌رسد و هر روز بزرگ‌تر می‌شود.
در قلب این اقامتگاه‌ها، چیزی فراتر از خوابیدن در کنار مزرعه وجود دارد: مهمانان می‌توانند در برداشت محصولات ارگانیک مشارکت کنند، در کارگاه‌های آشپزی با مواد تازه دست‌پخت یاد بگیرند یا حتی در برنامه‌های خاص مثل نان‌پزی با ادویه‌ها و ساخت سفال با با خاک‌های بکر شرکت کنند. بعضی هتل‌های لوکس مثل «وایلدفلاور فارمز» در دره هادسن نیویورک، حتی رویدادهایی مثل شام برداشت محصول با حضور سرآشپزها و چهره‌های هنری برگزار می‌کنند؛ جایی که غذا، هنر و طبیعت در هم می‌آمیزند.
در پورتوریکو، یکی از پروژه‌های بزرگ اقامتگاهی با بهره‌گیری از کشاورزی باززنده‌ساز، وعده می‌دهد نیمی از تولیدات خود را به جوامع محلی اهدا کند و با دانشگاه‌ها و کشاورزان همکاری آموزشی داشته باشد. معنای این مدل جدید از گردشگری، فقط «تجمل» یا «راحتی» نیست؛ اینجا تجربه، آموزش و تأثیر مثبت اجتماعی اهمیت بیشتری یافته.
البته بخش مهمی از جذابیت این سبک سفر به همان تمایل قدیمی انسان برای بازگشت به اصل خود برمی‌گردد؛ اینکه دوباره با زمین، خاک و غذا ارتباط برقرار کنیم. میهمانان در این اقامتگاه‌ها مزه میوه‌ای را می‌چشند که خودشان چیده‌اند یا نانی را می‌خورند که از گندم همان مزرعه تهیه شده است. این یعنی احیای حس اصالت و ساده‌زیستی، حتی اگر روی صندلی راحت و کنار استخر لوکس نشسته باشی.
جالب است بدانیم برخلاف تصور رایج، تمام اقامتگاه‌های کشاورزی گران نیستند؛ برخی تجربه‌ها با قیمت‌های مناسب‌تر یا در قالب دهکده‌های کوچک گردشگری و روستاهای پایدار ارائه می‌شود. بخشی از جذابیت این فضاها، خاص بودن و دوری از هیاهوی توریسم انبوه است. حالا بسیاری به دنبال تجربه‌ای «آف د بیتن ترک» (دور از مسیرهای معمول گردشگری) هستند؛ جایی که خودت باید پیدایش کنی و اگر کسی پرسید، با لبخند رازآلود بگویی: «اگر بدانی!»
همه این‌ها زیرمجموعه موجی است که حالا به «اسلو لیوینگ» یا «زندگی آهسته» معروف شده؛ حرکتی که بیشتر با نسل میلنیال (Millennial Generation) و حتی ژن‌زد گره خورده و واکنشی به شتاب و استرس شهرهای مدرن است. بازگشت به سنت‌های خانوادگی، خاطرات نسل‌های گذشته و بازتعریف مفهوم لوکس و موفقیت، از دل همین سبک زندگی بیرون آمده. کارشناسان معتقدند دیگر دوره پُز دادن با عکس‌های کنار استخر و برندهای لاکچری به پایان رسیده؛ حالا اصالت، آرامش و تجربه‌ورزی، تاج گردشگری لوکس را بر سر گذاشته‌اند.
در اقامتگاه‌های جدید ایتالیایی، از برداشت عسل کنار زنبورداران تا شکار ترافل و پیک‌نیک زیر درختان زیتون، همه به دنبال لمس چیزی فراموش‌شده هستند؛ چیزی که شاید پدربزرگ و مادربزرگ‌هایمان روزگاری با آن زندگی می‌کردند و حالا ما، با چشمانی پر از کنجکاوی و ذوق، دوباره کشفش می‌کنیم.
