کفنپوشان قیام ۱۵ خرداد؛ جوانانی که با خون خود فریاد آزادی سر دادند

هفت شهید قیام خونین ۱۵ خرداد سال ۱۳۴۲ دشت ورامین نماد رشادت و ایثار؛ جوانانی که کفنپوش در دفاع از مرجع عالیقدر خونشان به خاک پاک وطن آغشته شد.
به گزارش هفت صبح، در قیام ۱۵ خرداد سال ۱۳۴۲، هفت جوان از دشت ورامین با کفن بر تن و دست خالی، در اعتراض به دستگیری امام خمینی (ره) و رژیم پهلوی به سمت تهران حرکت کردند که در پل باقرآباد با گلولههای نظامیان مواجه و به شهادت رسیدند، یاد و نام این شهیدان همچنان در دیار ورامین زنده است.
شهید امیر معصومشاهی، فرزند عباس، متولد ۱۳۱۴ و ساکن ورامین، پیش از شهادت کسبه بود و در سن ۲۸ سالگی به شهادت رسید. وی سه فرزند به یادگار گذاشت. شهید جعفر عرب مقصودی، فرزند ابوالقاسم، کشاورز روستای محمدآباد عربها بود که در سن ۳۸ سالگی و پس از پنج فرزند به شهادت رسید؛ شهید سیدمرتضی طباطبایی رفیعی، فرزند رضا، اهل همان روستا و کشاورز بود که در سن ۲۹ سالگی و با سه فرزند شهید شد.
شهید حسن خانی، فرزند شمسعلی، متولد ۱۳۱۸ و ساکن روستای جعفرآباد اخوان، کارمند اداره کشاورزی ورامین بود و در ۲۴ سالگی با یک فرزند شش ماهه به شهادت رسید. عزتالله رجبی، فرزند نصرالله، کشاورز روستای سناردک پیشوا بود که در ۳۱ سالگی و با یک فرزند به خاک سپرده شد. همچنین شهید ابوالقاسم اردستانی، کشاورز روستای کهنک پیشوا در ۲۹ سالگی و با یک فرزند، و شهید مسیب مهابادی، کشاورز ۴۸ ساله روستای قلعهنو پیشوا با چهار فرزند، دیگر شهیدان این قیام بودند.
این شهیدان هنگامی که خبر دستگیری امام خمینی (ره) در نیمه شب ۱۵ خرداد ۱۳۴۲ به مردم رسید، همراه با هزاران نفر از مردم ورامین و پیشوا با پوشیدن کفن، به سمت تهران حرکت کردند تا فریاد اعتراض خود را به گوش رژیم پهلوی برسانند. حرکت این مردم که به گفته اسناد ساواک بیش از سه هزار نفر بودند، در مسیر ۱۰ کیلومتری ورامین تا باقرآباد به شکل قابل توجهی گستردهتر شد.
در نزدیکی پل باقرآباد، نیروهای نظامی رژیم پهلوی به فرماندهی بهزادی، با تیراندازی مستقیم به جمعیت، این حرکت مسالمتآمیز را سرکوب کردند و هفت جوان از بهترین فرزندان دشت ورامین به شهادت رسیدند.
قیام ۱۵ خرداد در دشت ورامین همزمان با سایر مناطق کشور، از جمله قم و تهران، نقطه عطفی در تاریخ انقلاب اسلامی به شمار میرود که موجب افزایش حمایتها و مقاومت مردم در برابر رژیم شاه شد.
شهرستان ورامین با جمعیتی حدود ۳۰۰ هزار نفر، در ۳۵ کیلومتری جنوب شرق تهران واقع شده است و همواره به عنوان یکی از کانونهای مهم اعتراضات و قیامهای مردمی در تاریخ معاصر ایران شناخته شده است.