ایران هراسی؛ مهم‌ترین مانع ورود گردشگران خارجی
. یکی از عمده‌ترین دلایل کاهش تعداد گردشگران خارجی در کشور، جوسازی‌های بیهوده از سوی دشمنان و به نوعی ایران‌هراسی است
هفت صبح، مصطفی شفیعی‌شکیب | یکم: مهم‌ترین مانع بر‌سر راه تورهای ورودی به کشور، «ایران هراسی» است که در دنیا شکل گرفته و در راستای رفع این توهم، ایرانیانی که به وطن خود سفر می‌کنند، می‌توانند سفیران و راویانی برای آنچه در ایران نوین دیده‌اند باشند. یکی از عمده‌ترین دلایل کاهش تعداد گردشگران خارجی در کشور، جوسازی‌های بیهوده از سوی دشمنان و به نوعی ایران‌هراسی است که پیامد این فضا را حتی در بین ایرانیان مقیم خارج از کشور به‌خصوص دو تابعیتی‌ها شاهدیم، القای ترس و توهم دستگیری برای مبادله با نفر یا نفراتی که در کشور مبدا دستگیر شده‌اند، متاسفانه یکی از آسیب‌هاست که گریبانگیر صنعت توریسم ما شده است.
البته ناگفته نماند که برخی سوابق و رفتار برخی مدیران در این ماجرا بی‌تاثیر نبوده است، چون هر رفتار و کنش نادرستی می‌تواند دستاویزی برای مستندسازی و انعکاس در رسانه‌ها مانند رادیو و تلویزیون، روزنامه‌ها، مجلات و سایت‌های خبری یا جوسازی برخی از خود هموطنان در خارج از کشور باشد که از این دست کم نداریم تا از ایران و ایرانی چهره‌ای خشن، بی‌منطق و بیگانه‌ستیز به تصویر بکشند و از آن برای ممانعت مسافران به کشور استفاده کنند.
این حالت را بنده به شخصه بعد از فوت خواهرم تجربه کردم، دختر خواهر من که بیش از ۱۵ سال است به عنوان صندوق‌دار یک فروشگاه تجاری در آمریکا کار می‌کند، نگران بود که برای مراسم فوت مادرش به ایران بیاید و همیشه می‌گفت اگر بیایم و دستگیر شوم وضع همسر و دختر کوچک‌مان چه می‌شود. با شناختی که ایشان از بنده داشت، قول شرف دادم که هیچ مشکلی او را تهدید نمی‌کند. او هم بر مبنای قول من آمد و رفت، ولی در ۱۰ روزی که در ایران بود، ترس و نگرانی همراهش بود.
دوم: با توجه به تمکن مالی خوبی که ایرانیان خارج از کشور دارند، کوچک‌ترین نقشی که از نظر اقتصادی دارند تقویت و تزریق مقداری از داشته‌های خود به اقوام نزدیک (خواهر و برادر) است و علاوه بر آن خرید سوغاتی مانند صنایع دستی برای دوستان و آشنایان خود در کشوری که در آن ساکن هستند؛ همچنین چون بیشتر این افراد خانه‌ای برای اسکان ندارند از هتل‌های موجود در شهری که به آنجا می‌روند، استفاده می‌کنند.
همیشه تبلیغات دهان به دهان تاثیر بهتر و بیشتری از تبلیغات صوتی و تصویری بی‌جان و بی‌روح دارد. ایرانیانی که به وطن خود سفر می‌کنند، می‌توانند سفیران و روایانی برای آنچه در ایران نوین دیده‌اند و برخوردهایی که مشاهده کردند، باشند. مسلما فردی خارجی که علاقه‌ای برای آمدن به ایران داشته باشد با شنیدن اینگونه تبلیغ از زبان فرد بومی تشویق و ترغیب می‌شود. رسانه‌ها هم با رعایت امانت و صداقت در گفتار و نوشتار می‌توانند در این زمینه موثر باشند.
باید این واقعیت را بپذیریم که دنیا با تمام بزرگی و وسعتی که دارد، امروزه بسیار کوچک و در دسترس است و اگر اتفاق قابل‌توجهی در جایی رخ دهد در سریع‌ترین زمان ممکن جهانی می‌شود؛ پس باید در بیان صداقت داشته باشیم و به این باور برسیم که مردم خوب و بد را متوجه می‌شوند و اگر گاهی موضوعی را که می‌دانند نکوهیده است و دم نمی‌زنند چند علت دارد یا از بیان واقعیت می‌ترسند یا نگران موقعیت، مقام و منزلت اجتماعی‌شان هستند یا با ریاکاری و تظاهر دنبال سوء‌استفاده هستند.
