در ریوپارتی‌های ایران چه می‌گذرد؟
بلیت‌های میلیونی و قرص‌هایی که همگی مشتقات شیشه هستند
هفت صبح| بعد از اینکه پلیس خبر داد 146 نفر مرد و 115 نفر زن را در یک مکان برگزاری «جلسه شیطان پرستی» در شهریار دستگیر کرده است، کاربران شبکه‌های اجتماعی برای توصیف این مهمانی و مهمانی‌های امثال آن، از کلیدواژه «رِیو پارتی» یا رِیو استفاده کردند. مهمانی‌هایی که همیشه با مصرف مواد مخدر، محرک، روان‌گردان و مشروبات الکلی همراه است و مدت برگزاری آن در ایران تا بیست و چهار ساعت هم ممکن است طول بکشند. حدودا بیش از بیست سال است که رسانه‌های ایران از مصرف قرص اکس در پارتی‌ها می‌نویسند اما امروز فرق آن این است که برگزارکنندگان ریوپارتی‌ها، بلیت‌های میلیونی می‌فروشند و ممکن است حتی از خارج از کشور دی‌جی بیاورند.
ریشه بر می‌گردد به اواخر دهه 50 در لندن. آن زمان به مهمانی‌های عجیب و غریب کولی‌ها ریو می‌گفتند. بعدها در دهه 90 میلادی اسم مهمانی‌های غیرقانونی اروپا با موزیک زنده الکترونیک را گذاشتند ریو. حالا همچنان این مهمانی‌ها در کشورهای مختلف برگزار می‌شوند اما برخی کشورها مانند ایتالیا برگزاری این مهمانی‌ها را به طور کل ممنوع کرده و ریوهای باقی کشورها هم اکثر اوقات تحت کنترل شدید پلیس هستند زیرا مواد مخدر و روان‌گردان‌هایی که در این مهمانی‌ها مصرف می‌شوند غیرقانونی محسوب می‌شوند. اما ماجرا در ایران از چه قرار است؟
ریوپارتی‌ها در ایران عموما یا در باغات اطراف شهر و در فضای باز و یا در ویلاها و سوله‌های شخصی و یا اجاره‌ای برگزار می‌شوند. در حقیقت هر جایی که بشود جمعیت زیادی را جمع کرد و صدا تا مسافت قابل توجهی به بیرون درز نکند. روز برگزاری این مهمانی‌ها دهن به دهن یا از طریق برخی صفحات مجازی خصوصی می‌‌چرخد. برگزار کنندگان ریوپارتی‌ها از هر نفر ورودی دریافت می‌کنند. قیمت بلیت ریو با مکان و امکاناتش تغییر می‌کند. مثلا ریوهای تهران از ریوهای شهرستان‌ها گران‌تر هستند. در خود تهران هم بسته به لوکیشن ریو قیمت‌ها متفاوت است. هر چه لاکچری‌تر گران‌تر. قیمت‌ها از 600 تومان شروع می‌شود و به سه میلیون تومان هم می‌رسد. در برخی از ریوها قیمت بلیت دخترها کمتر است و پسرها باید پول بیشتری بپردازند. اما برگزارکنندگان دقیقا پول چه چیزی را می‌گیرند؟ دی‌جی، مکان برگزاری و پذیرایی.
تقریبا هیچ ریوپارتی بدون حضور دی‌جی برگزار نمی‌شود. دی‌جی‌ها موزیک‌های سبک الکترونیک، ترپ، برک، هپی هاردکور، تکنو، هاوس و ... اجرا می‌کنند. انتخاب دی‌جی برای برگزارکنندگان مهم است و بعضی از شرکت‌کنندگان از طرفداران این دی‌جی‌ها هستند و فقط به خاطر حضور یک دی‌جی ممکن است بلیت یک ریو را بخرند. در یک ریو ممکن است 5 دی‌جی مختلف به روی صحنه بروند و اجرا کنند اما در ریوهای کوتاه‌تر و کوچک‌تر ممکن است فقط یک دی‌جی اجرا کند. رقص نورهای لیزری و مه مصنوعی و جلوه‌های بصری هم عضو جدانشدنی ریوها هستند و هماهنگ با موزیک حرکت می‌کنند. در شبکه‌های اجتماعی گفته می‌شود اتباع خارجی که پلیس می‌گوید در این مهمانی اخیر دستگیر کرده دی‌جی‌های روسی بودند که در این ریو حضور داشتند. هیچ کدام از این ادعاها تائید نشده است.
در کشورهای خارجی، برخی ریوهای غیرقانونی که در انبارها، سوله‌ها و یا جنگل‌های بکر برگزار می‌شوند، ممکن است تا 72 ساعت طول بکشند! یعنی سه روز کامل. با این وجود باز هم برخی ریوها تا 24 ساعت هم ممکن است طول بکشند. ریوها در ایران به طور معمول از ساعت 9 شب شروع می‌شوند و تا هشت صبح فردا طول می‌کشند. بعضی‌ها هم از ظهر شروع می‌کنند و تا صبح فردا ادامه می‌دهند. اما سوالی که پیش می‌آید این است که خسته نمی‌شوند؟ این قرص‌ها، روانگردان‌ها هستند که منجر به تحرک شدید افراد برای ساعات طولانی می‌شوند. اگر یک انسان بدون مصرف هیچ موادی در این مهمانی‌ها شرکت کند، نهایت دو تا سه ساعت بتواند بقیه افراد را همراهی کند اما قرص اکستازی انرژی بی‌پایانی به افراد می‌دهد که اصلا توان نشستن نداشته باشند. در ریوپارتی‌ها هر نوع دراگ یا موادی مصرف می‌شود. مجانی نیستند اما به شدت در دسترس هستند. از اکستازی، ام‌دی‌ام‌ای و شیشه گرفته تا کتامین و ماریجوانا و ال‌اس‌دی و کوکایین. برای اکستازی و ام‌دی‌ام‌ای اسم‌های مختلفی وجود دارد؛ مالی، بنز، اکس و ... . البته اکستازی، مالی و کوکائین‌هایی که در این مهمانی‌ها فروخته می‌شوند همگی ناخالصی دارند و از مشتقات شیشه تشکیل شده‌اند. یکی از اصطلاحاتی که شرکت‌کنندگان ریو استفاده می‌کنند «اَفتری کشیدن» است که همان حال بدی است که بعد از مهمانی تجربه می‌کنند. مثلا افتری مصرف قرص «بنز» که از متامفتامین تشکیل شده، تا دو روز نخوابیدن، بی اشتهایی و بی‌قراری است. هر چه قرص‌ها ارزان‌تر باشند ناخالصی بیشتری دارند. مثلا قرص بنز حدود 90 هزار تومان قیمت دارد اما اکستازی ممکن است تا 700 هزار تومان هم به فروش برسد.
شاید تصور کنید که قیمت میلیونی بلیت‌ها به این معنی باشد که یک پذیرایی درست و حسابی در انتظار شرکت کنندگان است اما اینطور نیست. اوج پذیرایی لاکچری‌ترین ریوپارتی‌ها آب معدنی و شاید کمی میوه است. در بعضی از ریوها همین آب هم پیدا نمی‌شود. البته قرص‌هایی هم که مصرف می‌شوند اشتها را از بین می‌برد. به طور کل نظارتی بر روی شرکت کنندگان وجود ندارد. روایت‌هایی که در فضای مجازی از این مهمانی‌ها وجود دارد این است که ورودی شدیدا کنترل می‌شود، چندین نفر با بی‌سیم در نقاط مختلف ویلا یا سوله می‌ایستند تا در صورت آمدن پلیس به یکدیگر گزارش بدهند.
