نامادری یعنی چه؟
درباره یک تجربه شخصی و یحیی گلمحمدی.
روزنامه هفت صبح| یک: حرف نامادری شد و جنایتی که در ارومیه اتفاق افتاده. خواستم بگویم مادربزرگ من، نامادریِ مادر و خالههایم بود و جز محبت نثار آنها و بچه هایشان نکرد و هیچکدام از ما نوهها تردیدی در مادربزرگ دانستن او نداشتیم. کلمه نامادری، همه داستان را روایت نمیکند.
دو: گلمحمدی از پرافتخارترین سرمربیان تاریخ پرسپولیس است. سه تا قهرمانی ایران. یک فینال آسیا و جام حذفی و سوپر جام. اما این واقعیتی است که گلمحمدی چهره محبوبی نیست. یکی به خاطر آنکه کلا حضور تماشاگرپسندی در کنار زمین ندارد.
شوآف نمیکند و برعکس مدام با چهرهای نگران و ابروهای گرهخورده به زمین خیره میشود و زیر لب غرغر میکند و موقع عصبانی شدن هم شمایل حماسی به خود نمیگیرد. مثل کاری که استاد نکونام انجام میدهند و یا حتی سعید دقیقی که با تیپ و حرکات پیکی بلایندرزی در بازی پرسپولیس و شمسآذر روی سکوها رژه میرفت.
گلمحمدی دست به شکایت و گله و شکواییهاش هم خوب است. مدام خود را قربانی نشان میدهد و از دستهای پشت پرده میگوید. دست به قهرکردنش هم محشر است. تقی به توقی بخورد حتی اگر تیم در کورس قهرمانی باشد، اگر در پرداخت دستمزدهای ایشان خللی ایجاد شود همه چیز را رها میکند و قهر میکند و میرود دوبی.
گلمحمدی در دوره بازی هم بازیکن بسیار خوبی بود و در تیم ملی همبازیهای مهم فراوانی را پشت سر گذاشت و سابقه زدن یک گل در جامجهانی مقابل مکزیک را هم در کارنامه دارد اما در نهایت بازیکن محبوبی نبود.
گل به خودیاش در جام باشگاههای آسیا در بازی پرسپولیس پرامید دوره استانکو در مقابل پوهانگ موجب شد تا شرایط آن تیم کمنظیر در ادامه بازی بحرانی شود و از رسیدن به فینال باز بماند. در مقدماتی جامجهانی 2006 و در بازی مرگ و زندگی مقابل قطر گلمحمدی باز هم دروازه تیم ملی را به اشتباه باز میکند.
هرچند نبوغ عزیزی و هاشمیان و سرعت برهانی موجب میشود از این مرداب خلاصی پیدا کنیم. در مقدماتی جامجهانی 1998 در بازی با عربستان در حالی که تا دقیقه 88 بازی بدون گل بود، گلمحمدی وارد زمین شد تا توان دفاعی تیم را تقویت کند .
اما بلافاصله و به شکل عجیبی از سامی الجابر دریبل خورد و حاصل به گل برتری عربستان بدل شد و بالاخره در نیمه نهایی جام ملتهای آسیا در سال 2003 در مقابل چین و آن پنالتی عجیب چیپ که حکم حذف تیم ملی و نرسیدنش به فینال را امضا کرد.
به اینها اضافه کنید آن داستان ضدیت افراطیاش با مهدویکیا در دور اول سرمربیگری پرسپولیس و بیرون گذاشتن مهدویکیا از ترکیب... گلمحمدی سرمربی بزرگی است و پر از افتخار اما ترازوی خاطرات خوش ما از او با کفه خاطرات دلگیرکنندهاش تقریبا در یک اندازه است. نمیشود او رابه لحاظ محبوبیت با برانکو و یا حتی با دنیزلی و علی پروین مقایسه کرد.