ظرفیت‌های کارشناسی از دست رفته، دستاورد تنفس

مجید لطفعلیان استاد دانشکده منابع طبیعی دانشگاه ساری در گفت‌وگو با «هفت صبح» یکی از دستاوردهای طرح تنفس را دستخوردگی کمتر در برخی نقاط جنگل و بهبود شرایط برای حیات وحش معرفی می‌کند اما بر این باور است که توازنی بین اثر مثبت و منفی توقف طرح‌های جنگلداری وجود ندارد و یک درصد اثر مثبت بر روی جمعیت حیات وحش در مقابل 99 درصد اثر مثبت مدیریت به کمک طرح‌های جنگلداری قرار می‌گیرد که با اجرای تنفس از دست رفته است.

به گفته او، وقتی با بهره‌برداری داخل جنگل می‌رویم، کاملا از منظر حفاظت و اقتصاد برای مسایل پاسخ منطقی داریم ضمن آنکه تلاش ما این است که آسیب‌های وارده به جنگل را هم به حداقل برسانیم. 

لطفعلیان تمام دستاوردهای تنفس را منفی می‌داند و ضررهای اقتصادی، به هم ریختن مدیریت، قاچاق، تجاوزات و بی‌صاحب شدن عرصه را ناشی از اجرای این طرح معرفی می‌کند اما بر این باور است که مهمترین اثر تنفس، از دست رفتن توان کارشناسی است که متاسفانه خیلی به چشم نمی‌آید.

او ارتباط دادن افزایش قاچاق به اجرای طرح تنفس را اندکی زیاده روی توصیف کرده و افزایش این پدیده را ناشی از رشد جمعیت و فقیرتر شدن مردم معرفی می‌کند. وقتی مردم فقیرتر شوند، دست‌اندازی‌ها به جنگل زیاد می‌شود و حتی اگر طرح‌های جنگلداری ادامه داشتند هم شاهد رشد قاچاق بودیم اما شاید نرخ رشد، اندکی متفاوت می‌شد.