کوچیک شما می‌خواهم قهرمان جهان شوم
اگر جایزه بزرگی ببرم، اولین کاری که می‌کنم این است که به بچه‌های بی‌سرپرست کمک کنم
هفت صبح| الناز شفیعیان متولد ۱۳۸۰ در بندرانزلی، قایقران تیم ملی آب‌های آرام بانوان ایران است که از ۹ سالگی پا به دنیای قایقرانی گذاشت؛ دنیایی که ابتدا فقط یک سرگرمی خانوادگی بود اما خیلی زود به مسیری حرفه‌ای بدل شد. او که حالا عضو تیم ملی آب‌های آرام بانوان ایران است، در طول سال‌های فعالیتش موفق به کسب مدال‌های رنگارنگی شده؛ از فینال A مسابقات جهانی زیر ۲۳ سال گرفته تا سکوهای قهرمانی آسیا. شفیعیان این روزها، با تمرکز و انضباط بالا برای حضور در بازی‌های آسیایی و کسب سهمیه المپیک تلاش می‌کند. او باور دارد که پشتکار، حمایت خانواده و هدایت مربی نقش اصلی را در مسیر پیشرفت ایفا کرده‌اند. الناز در گفتوگو با «هفت‌صبح» از فراز و فرودهای این مسیر، سختی‌ها، امیدها و هدف طلایی‌اش برای آینده می‌گوید.
لطفا خودتان را معرفی کنید و بگویید چگونه وارد رشته قایقرانی شدید؟
من الناز شفیعیان هستم، عضو تیم ملی آب‌های آرام در رشته کایاک و از سال ۸۹ به شکل حرفه‌ای این ورزش را شروع کردم. خواهرم باعث حضورم در این رشته بود. برای استعدادیابی به مدرسه‌اش رفته بودند و او را انتخاب کردند. من هم همراه او رفتم و تمرینات را شروع کردم. اولش برایم فان بود، فکر نمی‌کردم که روزی به اینجا برسم.
چه زمانی وارد سطح حرفه‌ای و تیم ملی شدید؟
بعدها که در مسابقات کشوری شرکت کردم و از سال ۹۲ وارد اردوهای ملی شدم، توانستم با قهرمان‌های نامدار و بزرگ‌تر و بهتر از خودم رقابت کنم. آنها هم در پیشرفت من خیلی کمک کردند و باعث شدند به این جایگاه برسم.
الان در چه مرحله‌ای از آمادگی هستید و تمرینات‌تان چگونه است؟
در حال حاضر برای مسابقات بازی‌های آسیایی آماده می‌شوم. یک سال تا بازی‌های آسیایی وقت داریم. اردوهای‌مان هم نزدیک به دو سال است که در بندرانزلی برگزار می‌شود. اردوها خیلی خوب هستند، شرایط و تمرینات عالی است. خانواده‌ام خیلی کمکم کردند. اگر حمایت‌های‌شان نبود، به اینجا نمی‌رسیدم. اصلی‌ترین نقش را مربی‌ام داشت که همیشه حمایتم کرد. واقعا از او ممنونم.
بزرگ‌ترین افتخار ورزشی‌تان تا این لحظه چه بوده؟
توانستم برای اولین بار در مسابقات جهانی زیر ۲۳ سال به فینال A بروم و چهارم جهان شوم. به خاطر هزارم ثانیه مدال را از دست دادم. امیدوارم در مسابقات جهانی بعدی بدرخشم و مدال بگیرم.
چه چالش‌هایی در این رشته وجود دارد؟
در این رشته کمبودهایی هست، مثل همه رشته‌ها اما با این کمبودها کنار می‌آییم. این مسائل نمی‌توانند جلوی کار ما را بگیرند. مثلا قایق‌ها قدیمی هستند و باید به‌روز شوند. فدراسیون در تلاش است تا قایق‌های به‌روز بخرد. از دکتر سهرابیان، رئیس فدراسیون، خیلی تشکر می‌کنم. در این سال‌ها همیشه حامی ما بوده‌اند.
اهداف آینده‌تان چیست؟
هدفم مدال طلای بازی‌های آسیایی است و بعد از آن کسب سهمیه المپیک و سپس بهترین نتیجه در المپیک.
چه توصیه‌ای برای دختران و خانم‌های علاقه‌مند به ورزش دارید؟
توصیه‌ام به همه دختران سرزمینم و تمام خانم‌ها این است که ورزش کنند. اگر به قایقرانی علاقه دارند، بیایند و شروع کنند. عالی است، می‌توانند موفق شوند. همه چیز به تلاش و پشتکار خودشان و حمایت اطرافیان بستگی دارد. خیلی وقت‌ها ما هم کم آوردیم اما خانواده، دوستان و مربی‌مان حمایت‌مان کردند و به اینجا رسیدیم.
چقدر از اخبار روز مطلع هستید؟
آنقدر درگیر فشار تمرینات هستیم که چیز زیادی روی روانم تأثیر نمی‌گذارد. هدف‌مان بزرگ است و می‌خواهیم بهترین نتایج را بگیریم. اخبار را زیاد دنبال نمی‌کنم، می‌شنوم اما توجه نمی‌کنم. تمام تمرکزم روی تمرینات است.
بیشتر هزینه‌های‌تان صرف چه چیزهایی می‌شود؟
خرج من بیشتر برای مکمل، غذا و سلامت بدن است.
اگر جایزه بزرگی ببرید، اولین کاری که انجام می‌دهید، چیست؟
اگر جایزه بزرگی ببرم، اولین کاری که می‌کنم این است که به بچه‌های بی‌سرپرست کمک کنم. بعد از آن، چون به حیوانات خیلی علاقه دارم، دوست دارم به حیوانات مشکل‌دار و آسیب‌دیده کمک کنم.
در زمان‌های آزاد چه کارهایی انجام می‌دهید؟
اگر وقت آزاد داشته باشم، استراحت می‌کنم. اگر زمان باشد، لب ساحل می‌روم یا کنار رودخانه در جنگل می‌نشینم.
نگاه‌تان به وضعیت جوانان و آینده ورزش چیست؟
خیلی از جوان‌های ما به خاطر فشار جامعه و تأثیرات منفی، به مسیرهای اشتباهی کشیده می‌شوند. خانواده‌ها خیلی می‌توانند روی فرزندان‌شان تأثیر بگذارند. از سن پایین، ورزش‌های مختلف را امتحان کنند. برای هر بچه‌ای، پایه باید ژیمناستیک و شنا باشد تا آمادگی بدنی‌اش بالا برود. بعد با یک ورزش سرگرم شود تا با کمک خانواده و مربی، ورزش درست را انتخاب کند و به قهرمانی برسد.
خودتان را در جامعه ورزشی چگونه می‌بینید؟
ما کوچک مردم هستیم و قهرمان‌های ایران. خیلی‌ها از ما الهام می‌گیرند. انگیزه و الگوی خیلی از بچه‌های این دوره و زمانه هستیم. امیدوارم الگوی خوبی برای‌شان باشم.
چه بازخوردی از اطرافیان‌تان می‌گیرید؟
اطرافیانم زیاد می‌گویند چیزهایی از تو یاد می‌گیریم و می‌خواهیم مثل تو شویم. امیدوارم همه مردم به بچه‌های‌شان کمک کنند تا در زمینه‌ای که استعداد دارند، فعالیت کنند و از حاشیه دور بمانند.
در نهایت، چه پیامی برای مردم دارید؟
اخبار بد و خوب همیشه هست. باید توجه نکنیم و درگیر کار خودمان باشیم. سعی می‌کنیم خیلی چیزها را نشنویم و نبینیم.
