بازگشت پرتغالی محبوب آبیها برای انجام ماموریت ناتمام
۸۰۰ روز بعد از آن فینال تلخ، کار سخت ریکاردو ساپینتو برای موفقیت در لیگ بیست و پنجم باتوجه به شرایط فعلی آبی پوشان؛ در خلق و خوی سرمربی پرتغالی اما، امید آخرین چیزی است که میمیرد...
به گزارش هفت صبح؛ تو تاریخ هشتاد ساله باشگاه استقلال، مربی های خارجی زیادی اومدن و رفتن
از رایکوف فقید گرفته که طلایی ترین دوران استقلال رو ساخت تا آندره آ استراماچونی ایتالیایی، که خاطره تلخ جدایی ناگهانیش، هنوز از ذهن هوادارا پاک نشده
اما عشق و علاقه استقلالی ها به ریکاردو ساپینتوی پرتغالی، چیزی فراتر از یه دوست داشتن معمولیه
مگه چند تا چهره خارجی تو تاریخ فوتبال ایران بودن که حتی یک بار هم بابت عدم دریافت دستمزد، گله و شکایتی نداشته باشه؟
کدوم مربی، کوچیک ترین اعتراضی به عدم جذب بازیکن تو نیم فصل نمیکنه و با همون ترکیب نصفه و نیمه، رویایی ترین نتایج ممکن رو رقم میزنه؟
جدا از همه اینا، محاله ممکنه استقلالی ها فراموش کنن تو روزایی که حتی برخی از ستاره های داخلی حاضر به بازگشت به فوتبال ایران نشدن، ساپینتو برای شروع دوباره با استقلال، لحظه شماری میکرد و حاضر بود حتی زمینی خودشو به تهران برسونه
پس باید به هواداران استقلال حق داد که این روزها دلواپس عملکرد نقل و انتقالاتی تیم محبوبشون باشن چرا که نمیخوان نگران پشیمونی ساپینتو از بازگشت دوباره به ایران بشن
البته که خود ساپینتو هم خوب میدونه که فقط یک قهرمانی تا تبدیل شدن به یکی از محبوب ترین چهره های تاریخ استقلال فاصله داره
یه معامله دو سر برد که انتهای اون، میتونه ثبت تصویر جام قهرمانی روی دستان ریکاردو ساپینتو و شادی هزاران هوادار حاضر در ورزشگاه آزادی باشه