بازار لوازم خانگی زیر نقاب
تا زمانی که واردات رسمی، شفاف و مدیریتشده آزاد نشود، نظارت کیفی بیمعناست
بازار لوازم خانگی ایران سالهاست میان سیاست ممنوعیت واردات و واقعیت پُرشتاب قاچاق گرفتار مانده است؛ وضعیتی که نه به ارتقای تولید داخلی منجر شده و نه توانسته برخلاف ادعاها جلوی ورود گسترده کالاهای خارجی را بگیرد. تولیدکنندگان داخلی با اتکا به حمایتهای دولتی و تبلیغات سنگین، محصولاتی با قیمت نزدیک یا حتی بالاتر از نمونههای خارجی عرضه میکنند؛ کالاهایی که از نظر کیفیت، تنوع و خدمات پس از فروش همچنان با ضعف جدی روبهرو هستند.
در همین خلأ، بازار بهتدریج در اختیار دو جریان قرار گرفته است: قاچاق سازمانیافته از کشورهایی مانند ترکیه و امارات، و تولید کارگاهی با برندهای جعلی در داخل. مصرفکنندگان که مزیتی در قیمت و کیفیت محصولات داخلی نمیبینند، به سمت کالای قاچاق متمایل شدهاند و دولت نیز از درآمدهای تعرفهای محروم مانده است.
کارشناسان معتقدند تا زمانی که واردات رسمی، شفاف و مدیریتشده آزاد نشود، نظارت کیفی بیمعناست و انحصار داخلی نیز انگیزهای برای بهبود ایجاد نمیکند. تنها میان رقابت واقعی با برندهای معتبر جهانی است که میتوان به کاهش قاچاق، ارتقای کیفیت و بازگشت اعتماد مصرفکننده امیدوار بود؛ بازاری که امروز زیر نقاب حمایتگرایی، بیش از هر چیز اسیر بیرقابتی است.
