آموزش حلقه مفقوده مدیریت پسماند

ابوعلی گلزاری متخصص مدیریت پسماند و مدرس دانشگاه در گفت‌وگو با «هفت صبح» در این رابطه توضیح می‌دهد: در همه جای دنیا سمن‌ها راه حل ارائه نمی‌دهند بلکه راهکاری که توسط متخصصان ارائه می‌شود را پیاده سازی می‌کنند. در ایران برعکس شده است. آنها فکر می‌کنند که همه مسایل محیط زیستی را بلد هستند و متخصص هستند. پس شروع به ارائه راهکار می‌کنند و از همین ابتدا مسیر را اشتباه می‌روند.

به گفته او، سازمان‌های مردم نهاد در مهمترین چیزی که ورود نکرده‌اند، مشارکت در سیاستگزاری و تصمیم سازی است. نه در قانون مدیریت پسماند اسمی از مردم و سمن‌ها آمده است و نه در ساختارهای دیگر، نشانی از این موضوع به چشم می‌خورد. متاسفانه سازمان‌های مردم نهاد بعضی مواقع فکر می‌کنند همه چیز را بلدند و خود راسا برنامه ارائه می‌دهند، در حالی که در دیگر کشورها این ساختارها مشاوره‌های خوبی از دانشگاه‌ها و متخصصان می‌گیرند. این روند سبب شده که در برخی موارد حتی نتوان به آنها گفت که مسیرشان اشتباه است.

گلزاری عملکرد مدیران شهرداری در طلب راهکار از سمن‌ها برای حل مدیریت پسماند را اقدامی نادرست توصیف می‌کند زیرا بر این باور است که باید مدیران شهر تهران مسیر مدیریت پسماند را مشخص کنند و برای رسیدن به اهداف از مردم کمک بگیرند.

به اعتقاد او، ما نتوانسته‌ایم در مرحله انداختن زباله در سطح زمین به مردم آموزش بدهیم و دلیلش این است که سمن‌ها در ایران شخص محور هستند و اگر آن شخص تغییر رویه دهد، فعالیت سمن متوقف می‌شود. در حالی که باید سمن‌ها هدفگذاری برای خود داشته باشند و از کارهای کوتاه مدت رها شوند.

این متخصص مدیریت پسماند، آموزش را یکی از مولفه‌های مهم در بحث مدیریت پسماند می‌داند اما بر این نکته تاکید دارد که مدیریت زباله باید تبدیل به ملکه ذهن افراد شود. برای دستیابی به این هدف، کمیپین‌های کوتاه مدت جواب نمی‌دهد.

او تاکید می‌کند: در برخی موارد فرد می‌خواهد مسئله را حل کند اما مسیر را نمی‌داند و توسط برخی گمراه می‌شود. زیرا یکسری دوستان فعالیت می‌کنند که بتوانند از دولت امتیاز یا پست و پروژه‌ای بگیرند. وقتی نیت‌های مختلف کنار هم قرار می‌گیرد، بعد خود مردم هم به سمن‌ها اعتماد نمی‌کنند.