گلهای داوودی، ۳۵ سال قبل
روزنامه هفت صبح، آرش خوشخو | یک بار نوشته بودم که تجربه کودکی من از فیلمهای ایرانی به دو مورد بر میگردد. فیلمی به اسم همکلاس با بازی لیلا فروهر و وفا و فیلمی به اسم خاطرخواه با حضور ناصر ملک مطیعی. هردو را در سینمای محلهمان دیدیم. در میدان ثریا. سینمایی بود به اسم قصر طلایی که بعد از انقلاب اسم بیمسمای کوچ را به خودش گرفت.
مدرسهام درست ابتدای خیابان شیخ صفی بود و در نتیجه با سینما قصر طلایی ده متر بیشتر راه نداشتیم. یک بار هم مدرسه ما را برد همین سینما برای دیدن فیلم سازدهنی. فیلم زیبایی است اما روی ذهن کودکانه ما خیلی فشار میآورد. شرایط امیرو که باید برای چند ثانیه سازدهنی زدن، رفیق پولدارش را کولی میداد ما را کلافه کرده بود.
از آن سری فیلمهای معترض دهه پنجاهی ایران که به شکل متناقضی سرمایهاش از نهادهای حاکمیتی تامین میشد! بعد از انقلاب هم این داستان ادامه یافت. شما کمتر فیلم معترضی را میتوانید پیدا کنید که در سرمایهگذاریاش نهادها و سازمانهای دولتی و حاکمیتی نقش نداشته باشند.
در سالهای بعد از انقلاب چند تا فیلم ایرانی را در همان سالهای پرتب و تاب اولیه دیدیم. مثل جنگ اطهر ساخته محمد علی نجفی که بیش از حد لزوم آرمانگرایانه و شعاری بود و فیلم خونبارش ساخته گرم و خوب امیرقویدل که داستان واقعی سه سرباز شورشی در آخرین ماههای انقلاب را روایت میکرد.
در آن سالها بازجویی ساخته محمد علی سجادی و نقطه ضعف ساخته محمدرضا اعلامی را نتوانستم ببینم و هنوز هم ندیدهام! دوتا فیلمی که اولین طلیعههای سینمای متفاوت ایرانی بودند. خط قرمز و چریکه تارا هم که فرصتی برای نمایش پیدا نکردند و درگذشتند! اولین فیلم ایرانی مهم برای من نوجوان ۱۳ساله خوره سینما،گلهای داوودی بود.
ملودرام تماشایی رسول صدر عاملی که پرکشش و جذاب بود و من که مدام سینمای داستانی و مردم پسند ایرانی را تحقیر میکردم و برای اعضای خانواده سخنرانی در مذمت این نوع سینما انجام میدادم، غافلگیر شدم. در سالن سینما به من خوش گذشت! فیلم کار خودش را به خوبی انجام میداد و تماشاگر را با قلبی فشرده و چشمانی اشکآلود بیرون میفرستاد.
فکر کنم هنوز هم گلهای داوودی بهترین فیلم صدرعاملی باشد. حتی بهتر از من ترانه ۱۵ سال دارم. جمشید مشایخی، داوود رشیدی، پروانه معصومی، بیژن امکانیان و هیلدا پیرزاد بازیگران اصلی این ملودرام گرم خانوادگی بودند.گلهای داوودی در جشنواره سال ۱۳۶۳ ، برنده جوایز بهترین بازیگر مرد و زن شد و بهترین موسیقی متن.
جایزه بهترین فیلم به مترسک ساخته حسن محمدزاده رسید و بهترین کارگردانی هم به یدالله صمدی برای مردی که زیاد میدانست اعطا شد. داستان گلهای داوودی به راحتی میتواند ملات اولیه یک سریال خوب سینمای خانوادگی باشد…