مرگ اسپارتاکوس
روزنامه هفت صبح، آرش خوشخو | همین چند وقت پیش بود که نوشتیم دو ستاره ۱۰۳ ساله سینما زنده هستند و اتفاقا یک فیلم هم در کنار هم در بیش از ۶۰ سال پیش بازی کردهاند. پنجشنبه یکی از این دو نفر مرد. کرک داگلاس و حالا الیویا دو هاویلند تنها یادگار زنده از دوران سینمای کلاسیک است.
داگلاس با آن چشمان روشن و صورت کشیده با گوشههای تیز و چانه بزرگ برآمده و آن سوراخ مشهور زنخدان، به بازیگر مناسب نقشهای منفی بدل شده بود. او و ریچارد ویدمارک میتوانستند برای نقش شرورهای عصبی سینمای نوآر با هم رقابت کنند اما دست تقدیر هردو را به سمت نقشهای مثبت هل داد.
قابلیتهای او فراتر از امثال جک پالانس بود و بعد ازآنکه در از درون گذشته شاهکار مشهور ژاک تورنور نقش منفی و مقابل رابرت میچم را ایفا کرد و در عشق عجیب مارتا ایورس نقش یک دائم الخمر سست عنصر را بازی کرد کم کم به سمت نقشهای مثبت حرکت کرد.
داستان کارآگاه ساخته ویلیام وایلر، قهرمان ساخته مارک رابسون، شور زندگی ساخته وینسنت مینه لی، زشت و زیبا ساخته مینه لی، جدال در اوکی کورال ساخته جان استرجس، هفت روز در ماه می ساخته جان فرانکن هایمر و مهمتر از همه کوره راههای افتخار ساخته استنلی کوبریک او را در قواره یک سوپر استار بزرگ هالیوود معرفی کرد.
چهره او همیشه انگار از جوشش احساسات متناقض در غلیان بود و فیلمهایش از کلیشههای رایج هالیوودی دور میشدند. گویی او به کاراکترهایش وجوهی انسانی و متناقض میبخشید. بهترین بازی او به فیلم اسپارتاکوس بر میگردد. اثر حماسی کوبریک که داگلاس با بازی در نقش گلادیاتور شورشی روم باستان به یکی از شمایلهای ماندگار سینما بدل شد.
شهرت داگلاس در سنین پیری هم ادامه یافت. به خاطر سن بالایش و از طرفی به خاطر پسر مشهورش و عروس مشهورترش. مایکل داگلاس و کاترین زتا جونز.کرک داگلاس ۱۰۳ سال عمر کرد و دو سال پیش در مصاحبهای جمله عجیبی گفته بود: انتظار نداشتم این قدر عمر کنم و حالا هم غافلگیر شدهام و هم بسیار اندوهگین…