سوناتِ غمگین پشتِ کلاویه‌های سپید و سیاه
روزنامه هفت صبح، سارا غضنفری| بی‌اغراق و بی‌مقدمه اولین سازی که دوست دارم پیانو است. با همان زیبایی، تواضع و شعری که نوازنده پشت کلاویه‌های سپید و سیاه می‌نشیند و می‌شود آنچه باید با روح آدمی در بگیرد. اما نفر اول صف فردریک شوپن، موسیقیدان و نوازنده مشهور لهستانی است. من در همه لحظات به سراغ این سونات می‌روم.
صبح به صبح گوش می‌کنم و هرکس از من می‌پرسد این موسیقی یکنواخت و خسته‌کننده چه دارد سکوت می‌کنم. موومان سوم از سونات پیانو شماره ۲ اُپوس ۳۵ یا همان مارش عزا که به زیبایی نواخته شده است. در رمان نیمه غایب، حسین‌سناپور شخصیت اصلی داستان در تمام مواقع شوپن گوش می‌دهد. «صدای پیانو بلند می‌شود، باز شوپن! چه دارد این موسیقی ناشاد و کسل‌کننده که او دوست دارد؟!»
پاییز طلایی
آن سال، آن زمان که همدم ما نوارهای کاست بود. خواهر بزرگ‌ترم از راسته خیابان انقلاب نوار کاست پیانو فریبرز لاچینی را خریده بود. عکس برگ‌های نارنجی کنارِ سوزِ پیانوی او. من عاشق آن کاست بودم، آن آهنگی که نواخته می‌شد. پیانویی که سال‌های سال، ظهرها که از مدرسه می‌رسیدم در رادیوی توی آشپزخانه پخش می‌شد.
طنین نوای پیانویی که شاید باور نکنید با آن اشک ریخته‌ام، عاشق شده‌ام و رها کردم. هنوز هم بعد سال‌ها خودم را لعنت می‌فرستم که چرا سراغ پیانو نمی‌روم و چه زمانی با جادوی آن سیاه و سپیدها می‌شود آویخت و فراموش کرد آنچه باید را… در کنار لیست نوازندگان پیانو و آهنگ‌های مورد علاقه‌ام «فردی مرکوری» با آهنگ مشهور حماسه کولی را فراموش نکنید، پیانوی جادویی، آهنگ تلخ و اوج و حضیض صدای جادویی فردی مرکوری…
شوالیه سیم‌های گیتار
من پیانو نزدم، همیشه برای نواختن گیتار را انتخاب کردم و شاید چون می‌گفتند پیانو گران است یا اینکه برادر بزرگ‌ترم عاشق گیتار بود و می‌گفت گیتار بزن! گیتار را چگونه دوست داشتم، عصیانگر و افسارگسیخته و روان. دیوید گیلمور برای این داستان کافی است. ماجرای دیوید گیلمور و گروه پینک فلوید.. گیلمور یک تک‌نواز عالی بلوز در گروهی است که به سختی بلوز می‌نواخت. تک‌نوازهای ملودی پراکنده، ظریف و سریع او به اندازه آلبوم « The Dark Side of the Moon»، جذاب و دیدنی بودند.
از جمله آثار ماندگار او می توان به «Have a Cigar» و «Another Brick in the Wall, Part 2»اشاره کرد که طبعا موقع شنیدن‌اش بدون اغراق جان به آسمان نزدیک می‌شود. اما در آن گوشه و کنار هم یک جایی باز کنید برای ویگن، تنها نوازنده و خواننده‌ای که نواختن و خواندش را در سبک خودش می‌پسندم و آهنگ مهتاب را با گیتارنوازی خودش از بهترین‌ها می‌دانم…
