ردپای مافیای دارو در فاجعه انصاریان و میناوند
روزنامه هفت صبح | پنجشنبه دو نفر از پزشکان بیمارستان مسیح دانشوری مهمان برنامه «عصر» شبکه افق سیما بودند، یکی از آنها دکتر محمدرضا هاشمیان، متخصص بیماری‌های ریوی بود؛ همان کسی که به عنوان پزشک مهرداد میناوند و علی انصاریان، طی هفته‌های گذشته بارها حرف‌هایش را در رسانه‌ها و شبکه‌های اجتماعی شنیده بودیم.او قبلا هم چندین بار از مراجعه دیرهنگام این دو نفر مخصوصا مهرداد میناوند گفته و تاکید کرده بود که این موضوع در بحرانی شدن حال او تاثیر داشت.
این‌بار هم به نظر می‌رسید که حضور او در برنامه عصر حول محور همین موضوع است اما کم‌کم ماجرا رنگ و بوی دیگری گرفت و به این سمت رفت که نه تنها مراجعه دیرهنگام دلیل وخیم شدن حال دو بازیکن سابق فوتبال بوده بلکه آنها و خیلی از بیماران دیگر در زمان مناسب داروی مناسب را دریافت نمی‌کنند.در این بین اسم داروی فاویپیراویر بیشتر از همه شنیده شد؛ دارویی که به گفته دکتر هاشمیان، در بعضی کشورها به صورت خانه به خانه توزیع می‌شود تا مردم در صورت ابتلا به کرونا در همان مراحل اولیه آن را مصرف کنند. بخش‌هایی از حرف‌های رد و بدل شده در این برنامه را مرور می‌کنیم.
گفت‌وگو را نادر طالب‌زاده،مجری برنامه به سمت اهمیت داروی فاویپیراویر می‌برد.او می‌گوید:من در تمام ماه‌های گذشته از نزدیک شاهد بودم که مقاومت زیادی در مورد دو دارو وجود داشت. من هم وقتی بیمار شدم و تحت نظر شما درمان می‌شدم شنیدم که قرص نیاز است اما در بازار نیست بعد اما با تلاش‌های زیادی که شد این دارو بالاخره موجود شد و حتی تحت پوشش بیمه هم قرار گرفت اما انگار هنوز چنان که باید و شاید در مورد آن گفته نمی‌شود.ما بارها به دلیل فشارهایی که می‌آمد نتوانستیم شما را روی آنتن بیاوریم اما بالاخره در خدمت شما هستیم تا درباره هشداری که بارها در مورد اهمیت منوی دارویی داده‌اید، صحبت کنیم.
*** مخالفت عجیب با دارو
دکتر محمدرضا هاشمیان بعد از اینکه در مورد جو روحانی ساعت‌های منتهی به فوت علی انصاریان می‌گوید و تلاش‌هایی که برای نجات جان او شده بود،کم‌کم وارد اصل ماجرا می‌شود و می‌گوید:«یکی از اصلی‌ترین مسائل در مورد این بیماری و هر بیماری شبیه این، زمان شروع درمان است.این چالش از ابتدا در کشور ما بود که چه زمانی باید درمان دارویی شروع شود و همزمان یک جریان ضد دارویی هم شکل گرفت که عواقب بسیار خطرناکی داشت.
ما وقتی می‌بینیم که ورزشکاران خوب با بدنی سالم و باهوش بعد از ابتلا به بیماری یک هفته، ۱۰روز در خانه می‌مانند و با سرم و داروهای غیر تخصصی دیگر منتظر بهبودی می‌مانند واقعا ناراحت می‌شویم. وقتی می‌بینیم که به محض ورود و در اولین سی تی اسکنی که در بیمارستان انجام می‌شود تقریبا چیزی از بیمار باقی نمانده می‌فهمیم که ما اختلاف زمانی داریم، باید یک روزی بنشینیم در مورد اهمیت این اختلاف زمانی برای مراجعه و شروع درمان به یک نتیجه‌ای برسیم چون وقتی ما شرایط این دو عزیز را مرور می‌کنیم باید به این نتیجه برسیم که دیگر نباید چنین اتفاقی برای دیگران بیفتد.ما باید از آنچه فکر می‌کنیم می‌توانیم استفاده کنیم به موقع استفاده کنیم.»
هاشمیان در مورد وضعیت علی انصاریان می‌گوید:«روز اولی که در بیمارستان فرهیختگان به عنوان پزشک مشاور بالای سر علی انصاریان حاضر شدم و سی تی اسکن ایشان را دیدم واقعا تعجب کردم از شدت آسیبی که ریه دیده بود.بعدتر که به عنوان پزشک معالج ایشان انتخاب شدم و سی تی اسکن دوم را دیدم برایم باور کردنی نبود این همه بدتر شدن حال بیمار. وقتی من سی تی اسکن ایشان را با رعایت مسائل اخلاقی نشان دادم،بسیاری از افراد در کل دنیا تماس گرفتند و گفتند که می‌خواهی این را چه کار کنی؟
یک دلهره‌ای در دل پزشکان کشور افتاد و تقریبا یک تیم تشکیل شد، خیلی از پزشکان تعجب می‌کردند و می‌گفتند این واقعا سی تی اسکن آقای انصاریان است؟ این ریه یک ورزشکار بدون بیماری زمینه‌ای است؟ این یک حالت شوک برای آنها ایجاد کرده بود. وضعیت وخیم ورزشکاری که قبلا هر وقت بیمار شده به سرعت خوب شده، ۱۲۰دقیقه در زمین می‌دویده و حجم قلبش تعجب‌انگیز بوده، واقعا ناراحت‌کننده است و این سوال را به وجود می‌آورد که چرا این اتفاق افتاد؟
در مورد آقای میناوند هم همین اتفاق افتاد.من در یک‌سال اخیر قلب‌هایی به خوبی و قدرت قلب این عزیزان ندیدم اما به مرور شاهد از کار افتادن ارگان‌های سالم و قوی آنها بودیم چراکه کار از کار گذشته بود.وقتی آقای انصاریان را در شب اول دیدم،ایشان نشسته بود و به ظاهر تنگی نفس هم نداشت، خیلی آرام و هوشیار نشسته بود، به دستگاه اکسیژن که نگاه کردم دیدم سطح اکسیژن خون روی ۸۸ است و وقتی دستگاه متوقف می‌شد بسیار پایین‌تر هم می‌آمد.
در روزهای بعد شرایط به مراتب بدتر هم شد چون وقتی طوفان التهابی شروع می‌شود دیگر بدن بیمار می‌ماند و هیجانات داخلی و باید به موقع به بیمار دارو برسد اما به این عزیزان نرسیده بود چون یک تصور ضد دارو و ضد بیمارستانی برای مردم به وجود آمده، چون روی ماندن در خانه و درمان خانگی تاکید شده، چون مردم از بیمارستان ترسانده شده‌اند و به آنها گفته شده که این بیماری دارو ندارد.
او در مورد داروهایی که باید به بیماران داده شود، بیشتر توضیح می‌دهد و می‌گوید:«ما دائما منتظر می‌نشینیم ببینیم قطعی‌ترین روش‌های درمانی که کشورهای دیگر به آن می‌رسند،چیست.همین دگزامتازون را وقتی ما در بیمارستان مسیح دانشوری برای بعضی از بیمارهای خاص شروع کردیم و در پروتکل درمان ۲۰-۳۰ بیمار اجرا کردیم، انگلستان عینا همین کار را کرد اما روی ۲هزار بیمار و آنها شدند رفرنس این کار در حالی که ما جلوتر بودیم اما استقبالی در داخل کشور نشد.
یا همین فاویپیراویر در کشورهای هند و ترکیه دم در خانه‌ها توزیع می‌شود تا افراد در صورت بیماری در همان مراحل اولیه مصرف کنند چون این داروی موثر در ابتدای بیماری است نه وقتی که حال فرد وخیم شد.من نمی‌گویم که ما باید هر روش درمانی را پیاده کنیم بلکه می‌گویم که ما باید به اهمیت دریافت دارو در مراحل اولیه بیماری تاکید کنیم نباید مردم را از بیمارستان بترسانیم یا داروهای مهم را بی‌تاثیر جلوه بدهیم.
ما نباید یک علی انصاریان دیگر، یک میناوند دیگر را از دست بدهیم. وقتی آقای میناوند با من تماس گرفت و گفت که نتیجه پی سی آر خودش و همسرش مثبت شده من گفتم که مهرداد جان من اگر جای تو باشم داروی فاویپیراویر را مصرف می‌کنم و برای سی تی اسکن هم مراجعه می‌کنم. بعد از ۲۴ ساعت تماس گرفت و گفت که خیلی بهتر شده‌ام اما باز من اصرار به سی تی اسکن کردم اما فهمیدم که یک‌سری درمان با سرم و مسائل دیگر را در خانه شروع کرده‌اند.
چند روز بعد تماس گرفت، دیدم شماره آقای میناوند است اما صدای او نیست، یعنی اصلا صدا غیرقابل شناسایی بود. گفت من حالم خیلی بد است گفتم سریع بیا مسیح دانشوری، گفت نه می‌ترسم بیایم آنجا حالم بدتر شود،کجا بروم سی تی اسکن بدهم؟ من گفتم باید بستری بشوی و با همکارانم در بیمارستان لاله تماس گرفتم و هماهنگ کردم که برود آنجا بستری شود. وقتی مردم فکر می‌کنند با وجود اینکه کرونا دارند و حالشان هم خوب نیست اگر به بیمارستان بروند حالشان بدتر می‌شود، همین تبعات را دارد.
ما می‌بینیم در سایر کشورها دائم توصیه به حضور فوری در بیمارستان می‌کنند اما اینجا مردم از دارو و بیمارستان منع و ترسانده می‌شوند.این مشکل بزرگی است.ما می‌بینیم که در کشور ترکیه با اکسیژن ۹۳درصد فرد بستری می‌شود اما اینجا با زیر ۹۰ هم مراجعه صورت نمی‌گیرد.داروهایی که تحت پوشش بیمه هستند و تایید هم شده‌اند تجویز نمی‌شود و برای تجویز آنها مقاومت وجود دارد.»
