داستان تفلون و وکیل سمج
روزنامه هفت صبح، آرش خوشخو | آقای سمت راست این عکس، راب بیلوت است. یک وکیل متخصص شرکت‌های فرآورده‌های شیمیایی که سال ۱۹۹۷ ناگهان با وساطت مادربزرگش درگیر پرونده‌ای بزرگ علیه کمپانی دوپونت در ایالت اوهایو شد.
دوپونت بزرگ‌ترین سازنده ماده تفلون برای لوازم آشپزخانه است و برآورد می‌شود درآمد سالانه این شرکت بیش از ۱۲میلیارد دلار باشد. اما داستان از آنجا پیچیده شد که بیلوت خبردار شد که اهالی شهر پارکرزبورگ در ویرجینیای غربی که محل این کارخانه است، از انواع و اقسام بیماری‌های عجیب رنج می‌برند.
نرخ بالای سرطان و تومورهای مغزی و همین‌طور تلفات باور نکردنی دام‌ها که ناشی از دفن ضایعات این کارخانه و رسوب آنها به رودخانه شهر بوده‌اند.
دوپونت خدمات مالی و رفاهی مناسبی به اهالی شهر و کارمندان خود ارائه می‌داد اما با زدوبند با اداره آب محلی و سازمان محیط زیست بر عوارض مهیب تولید تفلون پرده ضخیمی کشیده بود.
راب بیلوت در فرایندی ۲۰ ساله در سه مرحله این شرکت را محکوم و بالغ بر یک میلیارد دلار به نفع زیان دیده‌ها خسارت اخذ کرد. داستان این پرونده در فیلم آب‌های تیره ساخته تاد هینز روایت شده است و مارک روفالو (نفر نشسته روی صندلی ) در نقش راب بیلوت بازی می‌کند.
اما پس از تماشای این فیلم دلهره به جان هربیننده‌ای می‌افتد که اگر زیان‌های تفلون تایید شده است، پس چرا در داخل کشور حرکتی صورت نمی‌گیرد. هرچند باید اذعان کنیم که در خود آمریکا هم در استقبال از ظروف تفلون نقصانی پیش نیامده است.
این فرضیه تایید شده است که ظروف تفلون در دمای بالای ۵۰۰ درجه گازهای سمی متصاعد می‌کنند که خب در آشپزی‌های روزمره کمتر پیش می‌آید . به هرحال امیدوارم فیلم آب‌های تیره ( dark waters) از تلویزیون ایران پخش شود و بازتاب‌های خاص خودش را داشته باشد .
