خشت اول برای بیمه همگانی در آمریکا
روزنامه هفت صبح، رامتین لطیفی | برنی سندرز تافته جدا بافته‌ای است که همچون فرشته نجات بر صحنه سیاست آمریکا فرود آمده تا صدای اقشاری باشد که پیش از این فریاد رنجشان به گوش کسی نمی‌رسید. سندرز، هم در انتخاب ۲۰۱۶ و هم در انتخابات اخیر روی شعار «بیمه برای همه» پافشاری می‌کرد و اکنون آینه‌ای از مشکلات مردم در این زمینه و هزینه‌های سرسام‌آور خدمات درمانی و پزشکی را در مجلس سنای آمریکا منعکس می‌کند.
سندرز در توئیت چند روز پیش خود به معضل عدم مراجعه سالخوردگان به دندانپزشکی اشاره کرد و نوشت:«بیش از نیمی از آمریکایی‌های سالخورده می‌گویند که به دلیل هزینه‌های گزاف از مراجعه به دندانپزشکی خودداری می‌کنند. این در حالی است که از هر ۵ آمریکایی ۶۵ سال به بالا یک نفر دارای پوسیدگی‌های درمان‌نشده دندان است و از هر ۳ آمریکایی۲ نفر با بیماری‌های مربوط به لثه دست‌وپنجه نرم می‌کند. من معتقدم این حقایقی که عنوان شد برازنده ثروتمندترین کشور جهان نیست.»
هزینه‌های درمان همیشه دغدغه و مسئله بخش عمده‌ای از شهروندان آمریکا بوده و هست. آمریکا از معدود کشورهای ثروتمند جهان است که قوانین رفاه اجتماعی در آن قد و قواره جهانی این کشور نیست. یکی از مشکلات بزرگ آمریکا برای اجرای قوانین رفاه اجتماعی مانند آنچه در کشورهای اسکاندیناوی یا آلمان اجرا می‌شود، جمعیت کثیر این کشور است.
در آمریکا برخلاف کشورهایی که نام برده شد، خدمات پزشکی و درمانی رایگان برای هیچ شهروندی در هیچ رده سنی و طبقه اقتصادی وجود ندارد و هزینه‌های پزشکی یا درمانی هر فردی که به هر دلیلی به پزشک یا بیمارستان مراجعه می‌کند یا با خود او یا با شرکت بیمه طرف قرارداد با اوست. آمریکا از نظر درصد جمعیت بیمه‌شدگان رتبه یازدهم در جهان را پس از فرانسه و کانادا دارد، اما مسئله اصلی کیفیت و خدماتی است که بیمه‌های آمریکایی ارائه می‌دهند.
این کشور جمعیتی بالغ بر ۳۳۰ میلیون نفر دارد که ۵۹ میلیون نفر از آنها بالای ۶۵ سال سن دارند که این افراد مشمول بیمه همگانی هستند. از ۲۷۱ میلیون نفر باقی‌مانده، ۱۵۹ میلیون نفر دارای بیمه‌هایی هستند که به واسطه شغلشان و از جانب کارفرما برایشان مهیا شده است. ۸۲ میلیون نفر نیز به صورت خویش‌فرما خود را بیمه کرده‌اند. همه‌گیری کرونا و تاثیر مضاعف این بحران بر معضل بیکاری در آمریکا سبب شده است که تعداد افرادی که هیچ بیمه‌ای ندارند به ۳۰ میلیون نفر برسد.
این بیمه‌هایی که به آنها اشاره شد، سالانه حدود ۳۳۰۰ میلیارد دلار برای آمریکا خرج می‌تراشند و این در حالی است که تولید ناخالص ملی این کشور چیزی در حدود ۱۹۰۰۰ میلیارد دلار است. به عبارت دیگر بیش از ۱۷ درصد از تولید ناخالص ملی آمریکا برای بیمه‌های درمانی هزینه می‌شود و سرانه سالانه هزینه بیمه در این کشور مبلغ ۱۰هزار دلار را نشان می‌دهد.
انتقادی که به سیستم بیمه‌های درمانی در آمریکا وارد است، نحوه ارائه و پوشش خدمات مورد نیاز افراد بیمه‌شده است؛ برای مثال بیمه همگانی افراد بالای ۶۵ سال، خدمات دندانپزشکی، درمان بیماری‌های خاص و جراحی‌های تخصصی را پوشش نمی‌دهد و بیشتر برای پایش اوضاع عمومی و سلامت افراد و درمان‌های سرپایی کاربرد دارد. به همین دلیل است که تنها ۳۲ درصد از پولی که برای بیمه‌ها در کشور هزینه می‌شود، به خدمات بیمارستانی و جراحی تعلق می‌گیرد.
چراکه بیشتر خدمات بیمه‌ای شامل اموری می‌شود که در مطب‌ها انجام می‌گیرد. سد بزرگ دیگری که بر سر راه دولتمردان آمریکا برای حل‌وفصل این موضوع قرار دارد، دستمزد بالای پزشکان و پرستاران در این کشور است؛ برای مثال هزینه ملاقات ۲۰ دقیقه‌ای با یک دکتر متخصص در مطب او برای هر بیمار بدون بیمه، مبلغی در بازه ۳۰۰ تا ۶۰۰ دلار و با بیمه مبلغی در بازه ۱۰۰ تا ۲۵۰ دلار است. همچنین متوسط هزینه خدمات درمانی، اعم از جراحی و …
در بیمارستان‌های دانشگاهی یا بیمارستان‌های خصوصی به طور روزانه بدون بیمه ۳۹۵۰ دلار و با بیمه ۱۰۰۰ دلار است و اگر لازم باشد فرد در بخش مراقبت‌های ویژه بستری شود، این مبلغ بدون بیمه تا روزی ۱۵۸۹۰ دلار نیز افزایش می‌یابد و با در نظر گرفتن بیمه، مبلغی در حدود ۸۷۰۰ دلار می‌شود. این قضیه زمانی بغرنج‌تر می‌شود که میزان رشد هزینه‌های پزشکی و درمانی در آمریکا از میزان رشد سالانه حقوق‌ها بیشتر است.
مشکل دیگری که بر سر راه بیمه‌شدگان آمریکایی قرار دارد، زمان انتظار است. متوسط زمان انتظار بیمه‌شدگان برای معاینه توسط یک پزشک متخصص ۲۴ روز است و اگر مراجعه‌کننده، مبتلا به بیماری یا دردی جدی باشد و نتواند ۲۴ روز صبر کند، مجبور است با پرداخت قیمت آزاد در صف کوتاه‌مدت خارج از بیمه بایستد و دکتر را ملاقات کند. همچنین هیچ‌یک از خدمات اورژانسی و نجات جان انسان‌ها در آمریکا رایگان نیست و اگر فرد درمان‌شده توانایی پرداخت هزینه بیمارستان را نداشته باشد، همراه با فاکتور هزینه‌ها به آژانس‌هایی معرفی می‌شود که کارشان زنده کردن طلب بیمارستان‌هاست و تجربه هم نشان داده که هیچ‌کس تاکنون نتوانسته از پرداخت هزینه بیمارستان‌ها فرار کند.
تمام این شرایط سخت و رقت‌انگیزی که گفته شد، سبب شده است که ترقی‌خواهان با سردمداری برنی سندرز فشار بر روی دولت بایدن برای حل‌وفصل عاجل این موضوع را مضاعف کنند. بایدن در روزهای گذشته از طرح خود موسوم به «شبه‌بیمه» پرده‌برداری کرد و مقرر است بر اساس این طرح، هر شهروند آمریکایی خدمات یکی از شرکت‌های بیمه را به انتخاب خود برگزیند و بخش قابل‌توجهی از این حق بیمه توسط دولت پرداخت شود.
بایدن این طرح را خشت اول در مسیر دستیابی به بیمه همگانی رایگان که رویای ترقی‌خواهان است توصیف کرده و از همه خواسته است که در اجرای این طرح به او کمک کنند. گفتنی است سال گذشته میانگین هزینه بیمه برای هر آمریکایی ۴۵۶ دلار و برای هر خانواده ۱۱۵۲ دلار بوده است که به نظر می‌رسد این مبلغ در سال جاری ۷ الی ۱۱ درصد افزایش پیدا کند.
