تک‌نگاری| رگ‌به‌رگ شدن در کلاس کمک‌های اولیه
روزنامه هفت صبح، یاسر نوروزی | در کلاس «کمک‌های اولیه» ثبت‌نام کرده بودم که این هفته شروع شد. دلیل ثبت‌نامم هم ساده است. واقعیت این است اگر یک‌نفر جلوی رویم از حال برود، تنها چیزی که به ذهنم می‌رسد این است که با پاشنه کفش این‌طرف آن‌طرفش کنم، ببینم زنده است یا تلف شده. مابقی بچه‌های کلاس هم همین بودند و از این منظر، همه زیر خط فقر دانش بودیم.
چون وقتی استاد گفت: «نبض‌تون رو پیدا کنید!»، به فکر عمیقی فرو رفتیم و طوری به استاد نگاه کردیم انگار درباره نقشه اوکلاهاما حرف می‌زند! طبیعی هم هست. چون من از بدنم فقط جای زیربغلم را بلدم برای خاراندن(بچگی‌ها یک دست را زیرش می‌گذاشتیم و صدا درمی‌آوردیم؛ یادتان هست؟) خلاصه استاد وقتی دید ما پرت و پلا هستیم، با متانت بیشتری پرسید: «خب حداقل بگید انسان در هر دقیقه چند تا دم و بازدم داره؟»
بعد از چند دقیقه سکوت مرگبار، یکی از بچه‌ها گفت: «دو تا؟ اول: دم. دوم: بازدم!» یکی دیگر هم داشت تندتند نفس می‌کشید ببیند بعد از یک‌دقیقه چندتا نفس می‌کشد! اما دمِ این استاد امدادگر واقعا گرم. او فحش بد باید بهمان می‌داد که نداد و مثل چهارپا با ما برخورد می‌کرد که نکرد. در عوض، خیلی چیزها یادمان داد و باید هم‌وزنش طلا داد.
مثلا قبلا اگر کسی سوی چشم‌هایش می‌رفت، به او پس‌گردنی می‌زدم تا خودش را لوس نکند اما حالا بررسی علائم حیاتی بدن را یاد گرفتم. یا قبلا اگر کسی می‌گفت با اورژانس تماس بگیر، من ۱۱۹ را می‌گرفتم که بگوید: «ساعت یک و بیست‌وچهار دقیقه!» فرق دنبلان را با دنبالچه نمی‌دانستم و تفاوت رگ‌به‌رگ شدن را با پکیدن. اما تو مسخره نکن!
به‌هر‌حال این یک واقعیت است که اکثر شما هم که دارید این نوشته را می‌خوانید، فرق شش و آب‌شش را نمی‌دانید. اما هیچ عیبی ندارد. بروید کلاس «کمک‌های اولیه» و حتی اگر هیچ‌چیز هم یاد نگرفتید، حداقل لِنگ مصدوم را نمی‌گیرید بکشید ببرید بیمارستان. چون استاد گفت ۷۰درصد کسانی که در سوانح رانندگی، قطع نخاع می‌شوند، از بلاهت مردم غیورمان به فنا می‌روند نه از خودِ سانحه!
بعد توضیح داد مواقعی هست که حتی اگر سر مصدوم را یک‌وجب به سمت چپ یا راست متمایل کنید، کارش را ساخته‌اید. خلاصه تعالیمش درواقع این بود که اگر فردا پس‌فردا یکی هم جلوی رویم پس افتاد، درست است همه‌چیز همان‌جا یادم می‌رود و هیچ‌چیز از این کلاس «کمک‌های اولیه» یادم نمی‌آید اما حداقل می‌دانم بهش دست نزدن بهتر از هرگز دست زدن است!
