تک‌نگاری | آقا امان از تماس تصویری...
روزنامه هفت صبح، اشکان عقیلی‌پور | آقا امان از تماس تصویری… آقا امان از تماس تصویری… اوضاع یه‌جوری شده همونی که تا دیروز زنگ می‌زد و پیام می‌داد و در نهایت هیچ کاری باهات نداشت هم می‌خواد تماس تصویری بگیره.اصلا یکی که باهام تماس تصویری می‌گیره، مورمورم میشه… انگار کله‌اش رو از پنجره آورده وسط خونه‌ام.اوایل این ماجراها که هنوز افتخار آشنایی کامل با کرونا و تبعاتش رو نداشتم، این تماس‌ها رو جواب می‌دادم.
ارتباط هم که بر قرار می‌شد، بلد نبودم بپیچونم و قطع کنم و گیر می‌کردم پای گوشی و فکر می‌کردم چجوری ممکنه وقتی طرف داره بِر و بِر نگاهم می‌کنه، بگم الان نمی‌تونم صحبت کنم و خلاص شم…ولی از اون‌جایی که سبک زندگی در حال عوض شدنه، روش‌های پیچوندن هم در حال تغییره که اشاراتی گذرا به آن می‌کنم…آقا تجربیات من تا امروز که حدودا دو ماه از آشنایی خلق‌الله با این توانایی گوشی‌های هوشمندشون می‌گذره، بهم ثابت کرده این هم دقیقا مثل کروناست.
همانطور که در هر بیماری‌ای از‌جمله کرونا، بهترین درمان، پیشگیریه، در معضل تماس تصویری هم بهترین راه اینه که تماس‌های بیهوده با مایه‌های «خواستم حال و احوالی کنم» و «دلتنگ روی ماهت شدم» و «گفتم یه دیداری تازه کنم» رو در نطفه خفه کنین. یعنی اصلا جواب ندین. خلاص. بهونه هم فراوونه الی ماشالله… نِت ضعیف بود. شارژ نداشتم. جای ناجوری بودم و…
مرحله بعدی، بسیار حساسه و شامل تماس‌گیرنده‌هایی میشه که حدس می‌زنین کاری باهاتون دارن و این احتمال وجود داره که براتون نفعی داشته باشه. حالا چه مادی، چه معنوی. این‌جای قضیه مثل ویتامینD می‌مونه. ایمنی بدن رو بالا می‌بره و همون داستان پیشگیریه ولی یه‌خرده پیشرفته‌تر و محاسبه‌شده‌تر…
برای توضیح بیشتر باید عرض کنم که اتفاقا تماس این دسته رو هم جواب ندین… چرا که باید در ابتدا قلق‌گیری کنین و بفهمین دنیا دست کیه و دلیل تماس چی بوده… بنابراین ریسک نکنین و خیلی با احتیاط و با توجه به سِن و جنسیت و کاری که حدس می‌زنین باهاتون داره، یک بازه زمانی امن برای خودتون تعریف کنین. یعنی چی؟… یعنی اینکه مثلا باید حدس بزنین که طرف سر کاره و اون موقع می‌تونسته باهاتون حرف بزنه ولی مثلا حدودا یک ربع بعدش دیگه نمی‌تونه صحبت کنه.
حالا شما یه قمار با زندگیتون می‌کنین و یه تماس تصویری باهاش می‌گیرین که اگر خدا خواست و جواب نداد، خیلی سریع قطع می‌کنین و یه پیام نوشتاری می‌دین که: « تماس گرفتم جواب ندادی… امری داشتی؟» خب… اگر امری نداشت که دیگه متعلق به همون گروه اول میشه و ویروس محسوب میشه و تکلیفش روشنه. ولی اگر امری داشت، بدبخت شدین… یعنی تماس باید برقرار شه…
اینجایِ کار، مثل ماسک زدن و دستکش دست کردن و الکل زدنه… یعنی با تمام وجود فهمیدین که اوضاع خرابه ولی سعی خودتون رو دارین می‌کنین که ایشالا به‌خیر بگذره… و تماس تصویری، یعنی اینکه از قرنطینه زدین بیرون… پس این دو توصیه رو فعلا جدی بگیرید تا روز موعود که هم واکسن کرونا کشف شه، هم شرِ تماس‌های تصویری بخوابه و مردم به زندگی قبل برگردند:
اول اینکه هرچه معذب‌تر حرف بزنین بهتره. خیلی حس خوبی رو منتقل نکنین و خوشحال و خندان نباشین. اصلا نگذارین حال خوبی به طرف از تماس با شما دست بده… خوبی این روش اینه که از شر تماس‌های بعدی هم در امانید و طرف هر چقدر هم حوصله‌اش سر بره، ترجیح میده هر کاری بکنه، غیر از اینکه با شما تماس تصویری بگیره…
و اما نکته دوم که بسیار حیاتی‌ست. همانطور که در زندگی معمولی قبلی، در منزل به‌دنبال نقاطی بودید که کیفیت صدا و تصویرتان خوب باشد، در این زندگی جدید نقاطی که تصویر و صدا به فنا می‌رود را شناسایی کنید و هر وقت که لازم شد به آنجا نزدیک شوید و ضمن عذرخواهی، قطع بفرمایید.
