تک‌نگاری| امروز سراغ کدام تخم برویم؟
روزنامه هفت صبح، آنالی اکبری| هربار ترکیب «سبزی خوردن» را می‌شنوم به همه سبزی‌هایی فکر می‌کنم که برای نخوردن‌اند. به نظرتان چند سال، چند دهه یا چند قرن طول کشید تا انسان بفهمد چه سبزی‌هایی را می‌شود خورد و لذت برد و با کدام یک از آن‌ها مریض شد یا مرد. همیشه به اولین بارها فکر می‌کنم.
به اولین باری که انسانی هوس کرده محتویات تخمِ بیرون افتاده از تن پرنده‌ای را بخورد. چقدر زمان برده تا دست رد به سینه کلاغ و عقاب و طوطی بزند و مرغ و غاز را در آغوش بگیرد؟ چه حیواناتی کشته شدند و گوشتشان به دندان کشیده شد تا بالاخره گاو و بز و گوسفند پذیرفتند که بدشانس و خوشمزه و سهل الوصول‌اند و باید قربانی شوند؟
کشف کی بود که می‌شود به غذا، سیر و پیاز اضافه کرد و سطح مزه خوراک را بالا برد؟ اولین بار چه کسی فهمید که می‌شود هویج و سیب‌زمینی را از دل خاک بیرون کشید و آن را خورد؟ به سیب زمینی سرخ کرده فکر کنید! ایده چه کسی بوده که می‌شود آن حجم قهوه‌ایِ بدمنظره را پوست کند و با چاقو به جانش افتاد و آن تکه‌های زردِ زیبای خلالی را در دل روغن ریخت؟
از همه عجیب‌تر قارچ‌ها هستند. تصور کنید چند نفر با خوردن قارچ‌های سمی جان دادند تا حالا ما بتوانیم قارچ ایمن بسته‌بندی شده را از سوپرمارکت بخریم و احساس خستگی کنیم. کافی است نگاهی به اتفاقات ساده روزمره‌مان بیندازیم تا یادمان بیاید پشت هر عادت معمولی و کهنه‌ای، چند صد سال آزمون و خطا، تجربه، تغییر، پذیرش و عادت پنهان شده.
