هفت صبح،مرتضی کلیلی| ؛ امروز 4 دی، سالروز تولد داریوش رفیعی است. خواننده موسیقی کلاسیک. خواننده جوانی که در دهه 20 و 30 به شدت محبوب بود؛ این آهنگها را به خاطر بیاورید؛ شب انتظار (شب به گلستان تنها منتظرت بودم) یا گلنار (گلنار، کجایی که از غمت ناله میکند، عاشق وفادار) یا زهره و... رفیعی متولد بم بود. فرزند لطفعلی نماینده مردم در مجلس شورای ملی.
در جوانی با بدیعزاده خواننده مشهور آن دوران آشنا و راهش برای تبدیل شدن به چهرهای مشهور هموار میشود. رفیعی با چهره جذاب و قد و قامت متناسب و ترانههای عاشقانهاش به شکلی ناگهانی در انتهای دهه 20 مشهور شد در حالی که ۲۲ سال بیشتر نداشت. امینالله رشید درباره رفیعی میگوید:« هم جوان بود و صدای گرمی داشت، هم عاشق و هم از نظر زیبایی و خوشتیپی در مضیقه نبود، چهره خوبی داشت و همین هم میتوانست موجب توجه به او شود. خودش هم خیلی به این مسئله دقت داشت و هر جا میرفتیم در حال درست کردن زلفش و دقت به ظاهرش بود... خوانندهای معمولی بود که نیمه سنتی میخواند اما با همه معمولی بودنش صدای گرمی داشت.»
داریوش رفیعی که خب داستانش بد تمام میشود؛ عاشق میشود هرچند هیچ کدام از همدورهایهایش رغبتی به بازگویی جزئیات این عاشقی ندارند و بعد اعتیادش به مواد مخدر بالا میگیرد و دوم بهمن ۱۳۳۷ در بیمارستان هزار تختخوابی وقتی تنها 31سال داشت براثر تزریق آمپول آلوده به کزاز درگذشت و در قبرستان ظهیرالدوله به خاک سپرده شد.
