دو دهه پس از تولد رپ فارسی، هنوز هیچ چارچوب رسمی برای اجرای زنده این ژانر در ایران تدوین نشده است. سیاستمداران از رپ تمجید میکنند، اما وزارت ارشاد هنوز در برابر این موج فرهنگی بیموضع و مردد مانده است.
در غیاب مجوز داخلی، کنسرتهای خارج از کشور با بلیتهای چندمیلیونی برگزار میشود و زیرزمین دوباره داغ شده است؛ اجراهای مخفی، سالنهای کوچک و بلیتهایی تا ۲۰ میلیون تومان.
رپرها با وجود حضور در تئاتر، تلویزیون و پلتفرمها، هنوز پشت درهای بسته سالنهای موسیقیاند.رپ فارسی پس از بیست سال، به جریان فرهنگی اصلی تبدیل شده، اما هنوز در برزخ قانون و سیاست معلق است، صدایی که شنیده میشود، اما هنوز رسمیت ندارد.