رستگاری‌ آقای جراح قلب

هفت صبح| راستش انتخاب پزشکیان نشان داد که روانشناسی مردم ایران چقدر پیچیده و در عین حال دقیق است. او در بین 6 کاندیدا همان آدم خوبه بود. وارسته، ‌بی‌خیال،‌ یک رو و بدون آن مکاری‌های کلامی که دیگر کاندیداها را به مهلکه سیاست ورزی انداخته بود. او می‌توانست به زبان مردم سخن بگوید. این زبان مردم ربطی به سخنوری و حاضر جوابی نداشت. همان طور که حجت‌الاسلام رئیسی هم فصیح صحبت نمی‌کرد اما زبانش به زبان مردم نزدیک بود.

همان خاصیت جادویی که زاکانی با تمام تلاشش برای حاضر جوابی و پاسخ‌های سنگین از آن دور بود. پزشکیان اما از جنس مردم بود. مثل قهرمان‌های فیلم‌های قدیمی بود. یک جراح قلب جنگ رفته وارسته بدون هیچ نکته تاریک مالی و خانوادگی. راستش فکر کنم حضور او کمک بزرگی برای اصلاح طلبان بود که راه و زبان توده‌های مردم را گم کرده بودند.

شیوه بیان و ارتباط آنها با طبقاتی ازجامعه تنظیم شده بود که عموما به انتخابات پشت کرده بودند. پزشکیان موهبتی را به اصلاح‌طلبان هدیه کرد و آن تماس و ارتباط با بخش‌های فراموش شده جامعه در تلاطمات سیاسی بود. همان سبد رایی که اصولگرایان برایش نقشه ریخته بودند اما موفق نشدند.

پزشکیان باید بداند که رای او از سبد رای اصلاح طلبی به دست نیامده است. رای او از گفتمان مردمی،‌ اعتقادش به آزادی و تعارض ذاتی‌اش با مسئله تبعیض شکل گرفته است. مبارزه با تبعیض برگ برنده او خواهد بود و می‌تواند جوانان مشتاق از هر طبقه‌ای را به دور او بیاورد.

او باید یک شیوه گفتمان جدید را بیافریند. لازم نیست مثل بزرگوارانی چون دکتر ظریف  یا جناب روحانی حرف بزند.  راه او و زمانه او متفاوت هستند. ایران جدید می‌تواند در تقاطع راه رئیسی با پزشکیان شکل بگیرد. راهی در مبارزه با تبعیض و خشونت. راهی برای مبارزه با طبقاتی که خود را الیت و برگزیده می‌دانند. هم الیت‌های روشنفکری و هم الیت‌های مذهبی. پزشکیان می‌تواند همگرایی را به این مردم چند دسته و تقسیم شده پس بیاورد. منتظریم آقای پزشکیان.