هفت صبح،‌ رامتین لطیفی| وزارت دادگستری ایالات متحده جمعه گذشته انتشار مجموعه‌ای از اسناد و تصاویر مربوط به تحقیقات جنجالی درباره جفری اپستین، سرمایه‌دار بدنام و محکوم جرایم جنسی‌ را آغاز کرد؛ اسنادی که سال‌ها انتظار برای انتشار آنها روی هم انباشت شده بود. با این حال، آنچه در اختیار افکار عمومی قرار گرفت، نه پایانی بر تردیدها که آغاز موج تازه‌ای از بدگمانی و خشم سیاسی بود. بسیاری از صفحات اسناد منتشر شده با نوارهای سیاه ضخیم پوشانده شده و نام‌ها، تصاویر و جزئیات کلیدی از آن‌ها حذف شده‌اند؛ امری که به‌زعم دموکرات‌ها، مغایر با روح و متن قانون «شفافیت پرونده‌های اپستین» است.


در میان اسناد منتشرشده، تصاویر متعددی از چهره‌های مشهور دیده می‌شود؛ از بیل کلینتون، رئیس‌جمهور پیشین آمریکا گرفته تا میک جَگر، مایکل جکسون، بازیگران هالیوود و چهره‌های مشهور، سرشناس و رسانه‌ای. این تصاویر نشان می‌دهد اپستین چگونه در دهه‌های گذشته با ثروتمندان، سیاستمداران و ستاره‌های فرهنگ عامه حشر و نشر داشته است.

 

با این حال، نبود توضیح و شرح‌نویسی برای تصاویر و سانسور بخش‌های حساس، مانع از درک زمینه و نقش این ارتباطات شده است. نمونه‌ای گویا از میزان سانسور، هفت صفحه‌ای است که فهرست ۲۵۴ ماساژور را دربر‌دارد اما تمامی نام‌ها زیر نوارهای سیاه پنهان شده و تنها توضیحی کوتاه برای این فهرست درج شده است: «برای حفاظت از اطلاعات قربانیان احتمالی سانسور شده است.»

 

گفتنی است واژه «ماساژور» یک نشان از پیش تعیین‌شده برای دختران نوجوانی بوده که قربانی امپراتوری گناه‌ اپستین بوده‌اند. در سندی دیگر، تمام ۱۱۹ صفحه به‌طور کامل سیاه شده؛ اقدامی که به‌گفته رهبران دموکرات سنا، نه شفافیت بلکه پنهانکاری سیستماتیک است. چاک شومر، رهبر اقلیت سنا، تأکید کرده است آنچه منتشر شده ‌تنها بخشی کوچک از بدنه عظیم شواهد‌ است و افزود: ‌انتشار کوهی از صفحات سیاه‌شده، نه با روح قانون سازگار است و نه با الزام قانونی شفافیت.‌


 برخی قانون‌گذاران دموکرات حتی می‌گویند پیش‌نویس کیفرخواستی که پس از بازداشت اپستین در سال ۲۰۱۹ تهیه شده بود، از روی عمد منتشر نشده؛ سندی که به‌گفته آنان می‌توانست پای ‌مردان ثروتمند و قدرتمند دیگری‌ را به میان بکشد.همزمان، کاخ سفید و متحدان جمهوری‌خواه دونالد ترامپ به‌سرعت بر حضور بیل کلینتون در تصاویر مانور دادند. مدیر ارتباطات کاخ سفید در شبکه‌های اجتماعی با لحنی طعنه‌آمیز به این تصاویر اشاره کرد. در مقابل، نزدیکان کلینتون تأکید کردند موضوع اصلی ‌پاسخگویی دولت‌ است نه قربانی‌سازی سیاسی و دولت را متهم کردند که اسناد را دیرهنگام و گزینشی منتشر کرده است.

 

خود ترامپ نیز گذشته‌ای پرحاشیه در ارتباط با اپستین دارد. او در دهه ۱۹۹۰ در محافل اجتماعی فلوریدا و نیویورک با اپستین رفت‌وآمد داشت، هرچند سال‌ها پیش از بازداشت اپستین روابط خود را قطع کرده و هیچ اتهامی متوجه او نشده است. با این حال، پرونده اپستین سال‌هاست در میان پایگاه راست‌گرای ترامپ به کانون نظریه‌های توطئه بدل شده؛ ادعاهایی درباره شبکه‌ای جهانی از قاچاق جنسی برای نخبگان.  مهره‌های سرشناس. ترامپ در کارزار انتخاباتی خود، وعده انتشار کامل اسناد را داده بود‌ اما پس از بازگشت به قدرت، این مطالبه را ‌فریب دموکرات‌ها‌ خواند. فشار کنگره، حتی از درون حزب جمهوری‌خواه، سرانجام او را وادار کرد قانون انتشار اسناد را امضا کند.


با تمام اوضاعی که پیش‌تر بیان شد، بر ابهام‌های پیشین باید ناپدید شدن ناگهانی دست‌کم ۱۶ فایل از وبگاه وزارت دادگستری نیز افزود؛ فایل‌هایی که کمتر از یک روز پس از انتشار حذف شدند، بی‌آنکه توضیحی رسمی ارائه شود. در میان آن‌ها تصویری وجود داشت که عکس دونالد ترامپ را در کنار اپستین، ملانیا ترامپ و گیلین مکسول نشان می‌داد. این حذف‌های بی‌سر و صدا، موج تازه‌ای از گمانه‌زنی را در فضای مجازی و در میان قانون‌گذاران برانگیخت.

 

منتقدان می‌گویند اسناد منتشرشده، به‌‌رغم حجم بالای صفحات، اطلاعات تازه اندکی درباره نحوه رسیدگی قضایی به پرونده اپستین ارائه می‌دهد. مصاحبه‌های اف‌بی‌آی با قربانیان، یادداشت‌های داخلی وزارت دادگستری درباره تصمیمات قضایی و اسناد کلیدی دهه ۲۰۰۰، زمانی که اپستین توانست از اتهامات فدرال سنگین بگریزد و به جرمی خفیف‌تر در سطح ایالتی اقرار کند، یا منتشر نشده یا به‌شدت سانسور شده‌اند. این خلأها بار دیگر این پرسش را زنده کرده که چه کسانی تحت بررسی قرار گرفتند و چه کسانی هرگز مورد پرسش واقع نشدند. 


در عین حال، بخش‌هایی از اسناد تازه نشان می‌دهد دادستان‌های فدرال در سال ۲۰۰۷ پرونده‌ای قوی علیه اپستین در اختیار داشتند. متن جلسات هیئت منصفه بزرگ آن زمان که برای نخستین بار علنی شده، حاوی شهادت دختران و زنان جوانی است که از سوءاستفاده جنسی، پرداخت پول در برابر اعمال جنسی و حتی جذب دختران دیگر سخن گفته‌اند؛ برخی از آنان در زمان وقوع جرم تنها ۱۴ یا ۱۶ سال داشته‌اند.

 

یکی از این شاهدان گفت برای هر دختری که معرفی می‌کرد، ۲۰۰ دلار دریافت می‌کرده و به آن‌ها توصیه می‌شده درباره سن خود دروغ بگویند. اپستین در سال ۲۰۱۹، پیش از آغاز محاکمه به اتهام قاچاق جنسی، در زندان نیویورک جان باخت؛ مرگی که خودکشی اعلام شد اما هنوز محل تردید بسیاری است. گیلین مکسول، شریک و نامزد سابق او، تنها فردی است که تاکنون در ارتباط با این پرونده محکوم شده و دوران محکومیت ۲۰ ساله خود را می‌گذراند.


برای قربانیان، انتشار این اسناد نه نقطه پایان که یادآور شکست دیرینه عدالت است. یکی از شاکیان می‌گوید احساس می‌کند «دوباره نظام قضایی ما را ناامید کرده است». وکیل قربانیان نیز این لحظه را ‌همزمان پیروزی و تراژدی‌ توصیف می‌کند: پیروزی از آن جهت که اسناد ادعاهای دیرینه را تأیید می‌کند و تراژدی از آن رو که نشان می‌دهد اگر تحقیقات جدی‌تر و زودتر انجام می‌شد، شاید می‌شد جلوی سال‌ها سوءاستفاده را گرفت. انتشار فعلی، به‌گفته وزارت دادگستری، تنها آغاز است و اسناد بیشتری ‌‌به‌تدریج‌ منتشر خواهد شد. اما برای افکار عمومی آمریکا، این روند تدریجی با صفحات سیاه و فایل‌های ناپدیدشده، بیش از آنکه شفافیت بیاورد، سایه تردید را سنگین‌تر کرده است.