بلشویک بی‌قرار! | ۱۰ نکته که باید در مورد لنین بدانید
لنین در دوران تبعید در سال ۱۸۹۸ با نادژدا کروپسکایا که از فعالان جنبش چپ بود، ازدواج کرد و...
هفت صبح| امروز ۲۱ ژانویه است و ۱۰۱ سال از مرگ ولادیمیر ایلیچ اولیانوف (معروف به لنین) می‌گذرد. به این بهانه بیوگرافی مختصری را که علی امینی نجفی، پژوهشگر فرهنگی در مورد او نوشته بود را کمی خلاصه کردیم:
یک: لنین در ۲۲ آوریل سال ۱۸۷۰ در شهر کوچک سیمبرسک در خانواده‌ای با رفاه و تحصیلات نسبتا بالا چشم به جهان گشود. برادر بزرگ‌تر لنین در سال ۱۸۸۷ به جرم شرکت در توطئه‌ای برای ترور تزار الکساندر سوم دستگیر و اعدام شد. گفته‌اند که مرگ برادر، بر لنین جوان تأثیر عمیقی باقی گذاشت و او را به سوی افکار قهرآمیز سوق داد.
دو: لنین برای شروع تحصیلات حقوق به شهر کازان رفت. در دانشگاه با دانشجویان مخالف رژیم آشنا شد و به مبارزه سیاسی روی آورد. به خاطر فعالیت سیاسی غیرقانونی و همکاری با دانشجویان چپ‌گرا، چند بار دستگیر و سرانجام از دانشگاه اخراج شد.
سه: لنین به سال ۱۸۹۳ به شهر سن‌پترزبورگ نقل مکان کرد که در آن زمان مرکز افکار چپ و جنبش انقلابی بود. او در این شهر با اندیشمندان و فعالان تحول‌خواه روسیه مانند گئورگی پلخانوف آشنا شد و در مطبوعات چپ به تبلیغ ضرورت انقلاب کارگری در روسیه پرداخت.
چهار: لنین در سال ۱۸۹۵ بار دیگر دستگیر شد. نخست، سالی در زندان گذراند و سپس در دادگاه به سه سال تبعید در سیبری محکوم شد. در تبعیدگاه نخستین آثار نظری مستقل خود را نوشت که او را در میان هواداران جنبش کمونیستی به شهرت رساند. او اندیشه کارل مارکس را بهترین راهنمای عمل برای جنبش کارگری خواند و تبلیغ عقاید او را وظیفه تمام انقلابیون دانست.
پنج: لنین در دوران تبعید در سال ۱۸۹۸ با نادژدا کروپسکایا که از فعالان جنبش چپ بود، ازدواج کرد. آن دو، پس از پایان تبعید لنین در سال ۱۹۰۰ روسیه را ترک کردند و سال‌های بعد را در اروپا، عمدتا سوئیس و اتریش به سر بردند.
شش: دومین کنگره حزب سوسیال دموکرات سراسری روسیه در سال ۱۹۰۳ در لندن برگزار شد. در بحث پیرامون تدوین شعارهای مرحله‌ای مبارزه با رژیم تزاری، لنین موضعی رادیکال اتخاذ کرد و هر شعاری غیر از سرنگونی رژیم تزاری و تشکیل حکومت کارگری را سازش با طبقات استثمارگر و خیانت به منافع طبقه کارگر خواند. او با همراهان خود که بلشویک (اکثریت) نامیده شدند، جناح رادیکال حزب را تشکیل دادند. مخالفت بلشویک‌ها با کادرهای قدیمی حزب (منشویک)، نخست به رقابت و سرانجام به دشمنی تا انشعاب کامل از حزب در سال ۱۹۱۲ انجامید.
هفت: در سال ۱۹۱۴ روسیه که در بحران اقتصادی بیکرانی فرو رفته بود، وارد جنگ جهانی اول شد. رژیم تزاری که از رساندن آذوقه و تجهیزات به سربازان ناتوان بود، در جبهه جنگ با بی ظمی و نافرمانی ارتشیان و در داخل کشور با اعتراض گسترده شهروندانی روبه‌رو بود که از فساد و استبداد حاکمان به جان آمده بودند. مبارزه مردم برای دستیابی به آزادی و بهروزی اشکال رادیکال‌تر و گسترده‌تری به خود گرفت. در فوریه سال ۱۹۱۷ تزار نیکلای دوم در برابر اعتراضات عمومی از سلطنت خلع شد. مجلس روسیه (دوما) حاکمیت را به یک دولت موقت سپرد.
هشت: لنین پس از ورود به روسیه در آوریل ۱۹۱۷ در اولین اقدام، سیاست حزب را به باد حمله گرفت و مشی تازه‌ای برای بلشویک‌ها تصویب کرد. او دولت موقت را نوکر بورژوازی خواند و حمایت از آن را خیانت به زحمتکشان دانست. طی چند ماه بلشویک‌ها توانستند رهبری را در دو شورای با نفوذ پتروگراد و مسکو به دست گیرند.
9 : در شامگاه ۲۴ اکتبر بلشویک‌ها در پتروگراد قیام مسلحانه اعلام کردند. شورای پتروگراد حاکمیت کشور را به شورای کمیسرهای خلق به رهبری لنین واگذار کرد.
10: لنین که طی سوء‌قصدی در سال ۱۹۱۸ به سختی زخمی شده بود، در دو سال آخر زندگی عملا از هدایت حزب و کشور ناتوان مانده بود. رهبری حزب به دست دو تن از یاران نزدیک او افتاد که با هم دشمنی دیرین داشتند: تروتسکی و استالین. داستان این دو خود یک داستان مفصل دیگری است!