بانوی نوین از اسپالتی آغاز می‌کند؛ امروز در تورین و سپس امضا

به گزارش هفت‌ورزشی، با امضایی، لوچانو اسپالتی فرمان کشتی یوونتوس را در دست خواهد گرفت. امضایی که در ساعات آینده، یا حداکثر فردا، انجام می‌شود؛ و امضایی بر قراردادی که برای سرمربی پیشین تیم ملی ایتالیا معنایی ژرف از نوعی انتقام و بازآفرینی درونی دارد — انتقامی از خود، از سرنوشت، از جهانی که روزی به او پشت کرده بود. باشگاه بیانکونری بدین‌سان موفق می‌شود حلقه‌ای را که تا امروز لرزان و مبهم بود، به‌درستی ببندد. اسپالتی بر سر مدت قرارداد مانع‌تراشی نکرد، چرا که وقتی در ذهن خود شوق بازگشت به میدان را داری، دیگر نیازی نیست درباره جزئیات رسمی چانه بزنی؛ همه‌چیز به آنچه در زمین به‌دست می‌آوری وابسته است، نه آنچه بر روی کاغذ نوشته شده.

پس از دوران تودور، اکنون نوبت به چرخشی بزرگ رسیده است، نه قماری با چهره‌ی پالادینو. لوچانو اهل چرتالدو برای این فصل به کونتیناسا خواهد پیوست، و در صورتی که لوکاتلی و یارانش در پایان فصل میان چهار تیم نخست جدول جای گیرند، قرارداد او به‌صورت خودکار تمدید خواهد شد. حتی بعید نیست این تمدید، یوونتوس و اسپالتی را تا ژوئن ۲۰۲۸ در کنار هم نگه دارد. پس تغییر در راه است — تغییری که آینده‌ی نزدیک را به مربی‌ای «زخم‌خورده» می‌سپارد. اسپالتی گفته است: «من جاه‌طلبی آن را دارم که آنچه بر من گذشته را جبران کنم…» و آنچه بر او گذشته، تیم ملی‌ای بود خاموش، بی‌روح، و مملو از داده‌ها و فشارهایی که ذهن را از کار انداخت؛ تصویری که او در یورو ۲۰۲۴ و سفر تلخ نروژ به نمایش گذاشت، سفری که حالا بار دیگر ما را به مسیر دشوار پلی‌آف‌های جهانی کشانده است.

یوونتوس و اسپالتی باید روایتگر داستانی دیگر باشند: هماهنگی میان مدیران و مربی، همدلی میان مربی و رختکن. روش «کومولی» سبک کار مدیر آینده‌ی ورزشی یووه سبب شد که گفت‌وگوهای مربوط به دوران پس از ایگور، دیروز حتی شامل نامزد جایگزین یعنی رافائله پالادینو نیز بشود. اسپالتی صبح زود در دفتر باشگاه حاضر شد، و پالادینو، فرمانده پیشین مونتزا و فیورنتینا، بعدازظهر، چرا که فرانسوا مودستو، مدیر فنی باشگاه، از هواداران جدی اوست. با این حال، دیدار دوم صرفاً از سر احترام بود. اسپالتی و اشتیاقش برای آغاز ماجرای تازه زیر سایه‌ی مول، از همان ابتدا برنده‌ی بازی بودند و این برتری را تا پایان گفت‌وگو حفظ کردند. مربی پیشین تیم ملی ایتالیا باور دارد می‌تواند گام‌های طلایی گذشته را باز یابد: ییلدیز ستاره‌ی قطبی او خواهد بود، و دیگر بازیکنان گروهی از جوانان آزاد تا رشد و شکوفایی. اسپالتی در خلال روزی طولانی و پرتحرک گفت: «کسی که جای تودور را بگیرد خوش‌اقبال است، چون ایگور تیمی خوب و تمرین‌دیده به جا گذاشته…» او دعوت یوونتوس را در یک لحظه پذیرفت، شاید حتی در کسری از آن: بازگشت به نیمکت یک باشگاه جهانی، فرصتی بود چنان درخشان که نمی‌شد از کنارش گذشت.

امروز، اسپالتی  در تورین خواهد بود و سپس اعلام رسمی می‌رسد. عجله‌ای در کار نیست، تصمیم گرفته شده است. نخستین آزمون واقعی او در چهارمین هفته‌ی لیگ قهرمانان رقم خواهد خورد: سه‌شنبه‌ی آینده در استادیوم یووه، اسپورتینگ لیسبون به تورین می‌آید  و باخت، خط قرمز است.

اسپالتی هیچ اصراری درباره‌ی مدت قرارداد نداشت، تنها نگاهی کلی به برنامه‌های نقل‌وانتقالاتی زمستان انداخت و توافق نهایی درباره‌ی مسائل مالی را به امروز موکول کرد؛ گرچه انتظار می‌رود تا ژوئن حدود سه میلیون یورو دریافت کند. نخستین تماس او با دنیای یوونتوس چنین گذشت. کومولی و مودستو پیش از نهایی‌کردن تصمیم، بازگشت جورجو کیلینی به تورین را انتظار کشیدند. کیلینی، که در ریاض برای نمایندگی باشگاه حضور داشت، از آغاز نسبت به نام مربی‌ای که همیشه می‌شناخت و می‌ستود، موضعی موافق داشت. برای او، اسپالتی ــ مربی پیشین رم، اینتر و ناپولی ــ چهره‌ای منطقی و ایده‌آل بود تا جان تازه‌ای به فصل تیمی ببخشد که هشت بازی است طعم پیروزی را نچشیده و در چهار دیدار اخیر حتی گلی نزده است.

از دید کیلینی، اسپالتی نه‌تنها می‌تواند روند فعلی را احیا کند، بلکه قادر است چرخه‌ای تازه همچون گذشته‌های موفق یووه آغاز کند. امضا در ساعات آینده انجام می‌شود، سپس نگاه‌ها به دیدار خارج از خانه برابر کرمونه در شنبه‌شب دوخته خواهد شد: دیداری که طبق برنامه، نخستین بازی مردی خواهد بود که به‌دنبال بازیافتن خوشبختی ازدست‌رفته‌اش با پیراهن آبی است. آخرین حضور اسپالتی روی نیمکت به شبی فراواقعی بازمی‌گردد: در رجیو امیلیا، در پیروزی برابر مولداوی، او به‌عنوان سرمربی برکنارشده‌ی تیم ملی روی نیمکت نشست. روایت‌هایی از ژوئن گذشته روایت‌هایی وارونه از زمان و اکنون، تنها پنج ماه بعد، فرصتی بزرگ و بزرگ‌تر پیش روی اوست.

فرصتی که نباید از دست می‌رفت، و او از دست نداد: پالادینو و مانچینی در رقابت جانشینی تودور از او عقب ماندند. زیرا آنچه در بازی است، نه فقط نیمکت یووه، بلکه مسیر شخصی اسپالتی است که بار دیگر باید به مرکز دهکده بازگردد.