ورزشگاه عمودی میلان مانند دورتموند با ارتفاع ۵۲ متر
دو باشگاه سرشناس ایتالیایی در حال ساخت ورزشگاهی تازه در شهرمیلان هستند که در آن ضربان قلب هواداران تندتر می‌زند.
به گزارش هفت‌ورزشی، ورزشگاه برعکسِ یک ساحل است: در تابستان بسته می‌شود و در دیگر فصل‌ها باز می‌ماند. بهترین جلوه‌اش را شب‌ها، زمانی که هوا تاریک است، نشان می‌دهد و هرگز نباید افقی ساخته شود، زیرا هرچه عمودی‌تر باشد، بهتر است. شرکت‌های معماری فوستر پلاس پارتنر و مانیکا ، دو استودیویی که مأمور طراحی ورزشگاه آینده‌ی میلان و اینتر شده‌اند، به‌خوبی از این موضوع آگاه‌اند و بر همین اساس می‌اندیشند. در این هفته‌ها، آنان کار طراحی سن‌سیروی جدید را آغاز کرده‌اند. هنوز درباره‌ی ساختار بیرونی تصمیم نهایی نگرفته‌اند، اما بسیاری از ایده‌ها را روی کاغذ آورده‌اند.
به‌عنوان نمونه، ارتفاع ورزشگاه: ۵۲ متر از پی تا بام. فضاهای مخصوص مهمان‌نوازی و رویدادهای تجاری: بسیار زیاد. و نکته‌ای که بیش از همه هواداران را جذب می‌کند: شیب سکوها.
سکوهای عمودی
در سند توصیفی پروژه آمده است: زاویه‌ی انحنای جایگاه‌ها به‌گونه‌ای طراحی شده تا فضای احساسی سن‌سیرو را بازآفرینی کند.
عدد کلیدی این جمله ۳۷ است. حلقه‌ی سوم در سن‌سیرو شیبی برابر با ۳۷ درجه دارد و دیوار زرد دورتموند شاید مشهورترین جایگاه اروپا، نیز همین میزان شیب را دارد. این همان زاویه‌ای است که برای سن‌سیروی جدید برنامه‌ریزی شده است. زاویه‌ای حتی تندتر از توصیه‌ی فیفا در سال‌های اخیر که سقف مجاز را ۳۴ درجه می‌دانست.
به این ترتیب، ورزشگاه تازه همانند میاتزا و همچون دورتموند و تقریباً مشابه مستایای والنسیا، عمودی خواهد بود. در ورزشگاه‌هایی که ضربان قلب را تند می‌کنند، چنین است: وقتی وارد می‌شوی، احساس می‌کنی بالای زمین ایستاده‌ای، و در نخستین لحظات وسوسه می‌شوی جایی را بگیری تا سقوط نکنی. اگر دچار سرگیجه شوی، بهتر است — یعنی اثر سن‌سیرو زنده است.
در بخش دیگری از متن آمده:معماری کاسه‌ی داخلی، هویت دو جایگاه خانگی را برجسته می‌کند و درعین‌حال حضور موانع در فضای تماشاگران را به حداقل می‌رساند، بی‌آنکه استانداردهای کنترل و ایمنی را نقض کند. طراحی این کاسه، دیدی عالی را تضمین می‌کند و صندلی‌های با دید محدود را تا بیشترین حد ممکن حذف می‌نماید.
بنابراین، تماشاگران بسیار نزدیک به زمین خواهند بود چرا که دوران ورزشگاه‌های دارای پیست دوومیدانی به سر آمده و درعین‌حال از راحتی کامل برخوردار می‌شوند.
گنجایش و ساختار
اکنون می‌توان از مشخصات اصلی سخن گفت. سن‌سیروی جدید ۵۲ متر ارتفاع خواهد داشت و ۷۱٬۵۰۰ نفر را در خود جای می‌دهد. ورزشگاه بر روی سکویی مرتفع بنا می‌شود و پارکینگ‌هایی زیرزمینی خواهد داشت. درون آن، رستوران‌ها و فروشگاه‌هایی ساخته می‌شود، مشابه ورزشگاه تاتنهام — الگویی به‌ویژه برای میلان — و دیگر استادیوم‌های مدرن.
تعداد حلقه‌ها از سه به دو کاهش می‌یابد، و در هر بخش جایگاه‌هایی برای افراد دارای معلولیت در نظر گرفته خواهد شد، امری که در سن‌سیروی فعلی رعایت نشده است. ساختار کلی ورزشگاه دیگر چهارگوش نخواهد بود، برخلاف فرم کنونی که از تیرهای قرمز مئاتزا الهام گرفته، بلکه بیضی‌شکل‌تر طراحی می‌شود.
بام و آکوستیک
موضوعی که تاکنون کمتر درباره‌اش سخن گفته شده اما گروه‌های مخالف پروژه به‌خوبی از آن آگاه‌اند، تأثیر صوتی آن است. قرار است سن‌سیرو برای برگزاری یک بازی در هفته، دو بازی در صورت حضور در رقابت‌های اروپایی، و ۲۰ کنسرت سالانه آماده باشد.
در اسناد پروژه حتی تخمینی نخستین آمده است: ۱۲ کنسرت بین‌المللی و ۸ کنسرت داخلی. بدین‌ترتیب، صدا به بخش جدایی‌ناپذیر فضا تبدیل می‌شود، اما چالشی نیز ایجاد می‌کند زیرا فاصله‌ی منازل مسکونی نسبت به وضعیت کنونی کمتر خواهد شد: خانه‌های خیابان تِسیو طبق محاسبات تنها ۷۴ متر با ورزشگاه فاصله دارند.
راه‌حل چیست؟ طرح این است که سقفی ثابت ساخته شود که سکوها را بپوشاند اما زمین بازی را نه؛ سقفی با عملکرد بالای عایق صوتی. بخش زیرین سقف با مواد جذب‌کننده‌ی صدا پوشانده می‌شود و نماهای پشت دو جایگاه شمالی و جنوبی دارای توری‌هایی کاهنده‌ی نویز خواهند بود. بدین‌سان، جایگاه‌های شمال و جنوب آزاد خواهند بود تا با فریادهایشان فضا را پر کنند.
زمان‌بندی
تمام این‌ها تنها پس از طی روندی طولانی از تصویب، طراحی و ساخت تحقق می‌یابد البته اگر اصلاً محقق شود. گام بعدی، که سرنوشت‌ساز است، به‌زودی فرا می‌رسد: اینتر و میلان باید تا ۱۰ نوامبر، یعنی پیش از آن‌که مقررات اداره‌ی کل میراث فرهنگی شهر متروپولیتن میلان، در مورد حلقه‌ی دوم لازم‌الاجرا شود، سند رسمی خرید سن‌سیروی کنونی و زمین‌های پیرامون آن را امضا کنند.
به‌عبارت روشن‌تر: اگر تا آن تاریخ سن‌سیرو همچنان در مالکیت عمومی باشد، تخریب آن غیرممکن خواهد شد و پروژه‌ی ورزشگاه جدید از میان می‌رود. باشگاه‌ها در حال تلاش‌اند تا نخستین تأمین مالی را به دست آورند و تا پایان ماه به امضای سند برسند. آن‌ها می‌دوند، شاید سریع‌تر از فوفانا و بارلا.
