تیم ملی، اسیر موج مصدومیت‌ها
بحران مصدومیت در اردوی تیم ملی به حدی است که سرمربی حتی تمرینات تاکتیکی کامل را نتوانست اجرا کند
هفت صبح| تیم ملی ایران در حالی دیشب برابر تیم ملی تانزانیا در یک بازی دوستانه به میدان رفت که مهدی طارمی کاپیتان و ستاره خودش را در اختیار نداشت.مصدومیت مهدی طارمی خبر بدی برای امیرقلعه نویی بود چرا که پیش از این سردار آزمون را نیز به دلیل مصدومیت در تمرینات تیم شباب الاهلی از دست داده بود.
سرمربی تیم ملی به قدری از این بدبیاری‌های متوالی ناراحت بود که در کنفرانس خبری قبل از بازی با تانزانیا و در پاسخ به پرسش نماینده اعزامی هفت صبح به امارات، در خصوص همین موضوع اظهار داشت: «برای حضور در جام جهانی باید تیم کاملی در اختیار داشته باشیم، اما می‌بینیم بازیکنانی مثل سردار آزمون، مهدی قایدی، سیدحسین حسینی، علی قلی زاده، مجید حسینی، محمدحسین کنعانی‌زادگان، مهدی محبی، محمد کریمی و ... مصدوم هستند.»
این تعداد از مصدومان در تیم ملی ایران بسیار نگران کننده است؛ اینکه چرا بازیکنان ایرانی این قدر مصدوم می‌شوند؟ در لیگ برتر هم این حکایت صادق است و وحید هاشمیان با مشابه همین مشکل دست و پنجه نرم می‌کند.دعوت به تیم ملی و بازی برای تیم ایران، برای هر بازیکنی در کشورمان افتخار بزرگی است. این موضوع شامل حال همه بازیکنان می‌شود. باوجود این شاید، مربیان باشگاهی، همیشه دلیلی برای خوشحالی از حضور بازیکنانش در تیم‌های ملی مختلف نداشته باشند.
وحید هاشمیان هم شاید در این مقطع، احساس نگرانی کند. درست است که او می‌تواند به بالا رفتن روحیه و اعتماد به نفس ملی‌پوشانش در بازگشت به ایران امیدوار باشد؛ ولی باز دلایلی که نگرانش می‌کند، بیشتر است. حسین ابرقویی مدافع فیکس پرسپولیس که به تازگی به تیم ملی دعوت شده مصدوم است، محمدحسین کنعانی زادگان هم همین طور و قس علی هذا!
شاید حق با امیر قلعه‌نویی باشد؛ سرمربی تیم ملی ایران دوست دارد سردار آزمون و مهدی طارمی یکی از بهترین و شاید بهترین زوج تهاجمی خط حمله در آسیا را در بازی با تانزانیا در اختیار نداشت. مهدی قایدی یکی از بهترین دریبل زنان ایران، امارات و آسیا هم مدت‌هاست با آسیب دیدگی دست و پنجه نرم می‌کند و محمدحسین کنعانی‌زادگان مدافع فیکس تیم ملی هم همین طور!
علی قلی‌زاده که می‌توانست در زمان ناآمادگی علیرضا جهانبخش به راحتی جای او را پرکند هم وضعیت مشابهی در لیگ لهستان دارد و همه این موارد را که با هم جمع می‌زنیم به یک بحران می‌رسیم. بحرانی که امیدواریم همچون جام جهانی 2006 آلمان گریبان تیم ملی ایران را نگیرد.
