پیو بیقیمت است؛ اینتر او را در آغوش میکشد

از نخستین گلهایش با پیراهن سیاه و آبی تا گل ملی اخیرش، همه شیفتهی مهاجم جوان شدهاند: باشگاه پیشنهادی ۵۰ میلیون یورویی را رد کرده و اکنون قصد دارد حقوق او را دو برابر کند.
به گزارش هفتصبح ورزشی، از سیاتل تا تالین، دنیا حالا با معادلهای برنده آشنا شده است: پسر جوانی با اندامی غولپیکر و چهرهای کودکانه که نخست گل میزند، سپس عضلاتش را به نمایش میگذارد و ناگهان همه احساس قدرت بیشتری میکنند. تیم ملی گتوزو، که با گامهایی استوار بهسوی پلیآف جام جهانی آمریکا پیش میرود، و بهویژه اینتر، که در همان سرزمین جام جهانی درهای صحنه را به روی گوهر خانوادگی خود گشود، اکنون با غرور ثمرهاش را میچیند: پیو اسپوزیتو، اهل کاستلاماره دی استابیا، ۲۰ ساله، گنجی است که همه آرزویش را دارند، اما تنها پیراهن سیاه و آبی نصیبش شده است.
اگر همهچیز طبق امید پیش برود، چند ماه دیگر تمام ایتالیا نیز به جشن خواهد پیوست، شاید زمانی که اینتر، در همین فاصله، گوهر گرانبهای خود را با قراردادی تازه مهر و موم کرده باشد: برای باشگاه، استعداد پیو قیمتی ندارد و اگر رشدش با همین آهنگ ادامه یابد، دستمزدش نیز بهزودی صعودی چشمگیر خواهد داشت.
سرمایهی زنده
با پیو در موتور، باشگاه خیابان ویاله دلا لیبراتسیونه نهتنها احساس قدرت بیشتری دارد، بلکه خود را غنیتر نیز میبیند؛ در همهی ابعاد. زیرا این استعداد پرورشیافته با نان و اینتر، خودِ مفهوم صعود است در کالبد انسان: هر بازی، پلهای بالاتر؛ هر گل، تصویری تازه روی جلد روزنامهها.
آخرین تصویر را در سرمای تالین نقش زد: کین، مهاجم ثابت گتوزو، پس از باز کردن دروازه استونی پرچم سفید بالا برد؛ پیو وارد زمین شد، با دانایی یک مهاجم سیساله حرکت کرد و با ضربهای ناب از شماره ۹، گل زد. صحنهای تکراری برای هواداران اینتر: از گل نخستش در بازی دوستانه برابر ریور پلاته در ۲۶ ژوئن گذشته زمانی که هنوز ۱۹ ساله بود تا اولین گلش در سری آ برابر کالیاری، آن هم بهعنوان بازیکن تعویضی، درست مانند شب استونی.
پیو سرمایهی انسانی اینتر است، نماد زندهی پروژهی جدید تحت مالکیت اوکتری؛ جوان، با ظرفیت رشد عظیم و ارزشی که میتواند در چند ماه چند برابر شود. بهویژه اگر همین روند را ادامه دهد: گلزنی، تحرک بیوقفه، پاسهای هوشمندانه برای یاران، و کیلومترها دوندگی — در بازی برابر آژاکس در لیگ قهرمانان، در نخستین حضورش بهعنوان بازیکن ثابت فصل، ۱۱٬۵۷۰ متر دوید؛ بیش از هر بازیکن دیگری در زمین — همه حاصل همان روحیهی فداکاری است که کیوو از روز نخست تمرین در آپیانو میطلبد.
بنابراین، شتاب خیرهکنندهی این کودک طلایی دیگر چندان هم شگفتانگیز نیست، زیرا اسپوزیتو پاسخ اعتماد مربیاش را با عملکردی درخور ستارگان میدهد، گویی سالهاست در رختکن اینتر حضور دارد. تصادفی نیست که کیوو او را خیلی زود از شرطبندی آیندهدار به جایگاه نایب لائوتارو یا تورام ارتقا داد، هرکدام را که بخواهید بگویید، تفاوتی ندارد: پیو میتواند کنار کاپیتان یا کنار مارکوس بازی کند، بدون آنکه حتی اندکی از کیفیتش کاسته شود.
افزایش قرارداد
در این داستان، اینتر یک شایستگی بزرگ دارد که همواره بهدرستی آن را نشان داده است: از همان ابتدا، دید درستی نسبت به پیو داشت و متناسب با آن عمل کرد.
از سال ۲۰۱۴، هنگامی که کوچکترین برادر از میان سه برادر اسپوزیتو را، که زادهی حوالی ناپل و بزرگشدهی برشا هستند، جذب کرد (و حتی روی دو برادر دیگر، سالواتوره و سباستیانو، نیز سرمایهگذاری نمود؛ امروز بهترتیب در اسپتسیا و کالیاری بازی میکنند) تا آخرین تمدید قرارداد در بهار گذشته، پس از بازگشت از قرضی دوساله به اسپتسیا.
با بازگشت به خانه، پیو قراردادی تا سال ۲۰۳۰ امضا کرد و دستمزدش از حدود ۳۰۰ هزار یورو با سررسید ۲۰۲۷ به یک میلیون یورو در سال افزایش یافت.
ماروتا و آوزیلیو، رئیس و مدیر ورزشی اینتر، معاملهای درخشان انجام دادند، اما منطقی است انتظار داشته باشیم در پایان فصل جاری، باشگاه و بازیکن دوباره بر سر میز بنشینند: احتمالاً حقوقش تا ۲ تا ۲٫۵ میلیون یورو افزایش خواهد یافت.
غیرقابل فروش
زیرا استعداد اسپوزیتو باید همانند هر مهاجم جوانی با این ابعاد، کاملاً محافظت شود. نام او در فهرست غولهای نیمی از اروپا قرار گرفته و تعیین قیمتی ثاب» برایش تقریباً ناممکن است، چون عملکردش مدام در حال صعود است. برای سنجش، کافی است چند ماه به عقب بازگردیم: تابستان گذشته، اینتر پیشنهاد ۵۰ میلیون یورویی برای پیو را رد کرد و حتی حاضر نشد ایدهی معاوضهی او با لوکمن را بررسی کند.پیشنهادهای وسوسهانگیز دیگری نیز بیتردید در راهاند، اما یک چیز روشن است: اگر اسپوزیتو در ماه اوت غیرقابل فروش بود، امروز حتی بیش از آن است. اینتر به هیچوجه تصمیمش را تغییر نخواهد داد، درست حالا که جوجهپیو بزرگ شده و به ققنوسی درخشان بدل گشته است.