زنان، محور اصلی سریال‌های ایرانی
در حالی که سریال‌های ایرانی به سمت روایت داستان‌های زنانه گرایش پیدا کرده‌اند، اما اغلب این داستان‌ها حول محور رنج و صبر زنان می‌چرخند. آیا این روایت می‌تواند مخاطب را راضی نگه دارد؟
نقطه اشتراک سه سریال جدید تلویزیون در سال 1403
1) تا اینجای سال سه سریال جدید از شبکه‌های تلویزیونی پخش شده‌اند که نام‌شان زنانه بوده است: «طوبی، سوجان و فریبا.» همزمان، بازپخش «حانیه» هم روی آنتن شبکه دو است که اسم این سریال هم از یک زن عاریت گرفته شده. چنین ماجرایی دامنه‌دار است و به سال‌های دور می‌رسد؛ به زمان «رعنا». در ادامه بیشمار سریال سراغ داریم که عنوان آنها وامدار شخصیت اصلی هستند. در شبکه خانگی هم چنین اتفاقی رخ داده؛ مثل «شهرزاد» و «خاتون.»
2) وجه مشترک درام سریال‌هایی با نام زنانه، بانوانی رنج کشیده هستند که می‌توان آنها را الگوی مهربانی، صبر و امید دانست. حداقل این مفهوم را می‌توان در دو سریال امسال تلویزیون واکاو‌ی کرد و نمونه‌های متعددی از آثار قبلی ردیف کرد. مثلا همین «سوجان» که پخش آن چند شب پیش تمام شد، روایت سرگذشت دختری است که سرخوشی، رنج، اصالت و خوشبختی را یک جا در خود داشت. سوجان از نامزد بدعهدی دید، به سوگ مرگ پدر و مادر نشست اما کم نیاورد در نهایت همای سعادت پس از ازدواج با سهراب بر شانه‌هایش نشست. در گزارش اصلی اشاره شده است که غزاله اکرمی حضوری قابل قبول در نقش سوجان داشت.
3) این شب‌ها «فریبا» روی آنتن شبکه سه است که داستان اصلی آن با محوریت زنی به اسم فریبا پیش می‌رود. در یک تصمیم غافلگیرانه تلویزیونی! فریبا، دختری منزه نیست و وجه تسمیه‌اش اشاره به فریبندگی ظاهر یک زن بلاگر و مفاهیمی از این دست دارد. در عوض، باز هم رگه‌هایی از مظلومیت این دست سریال‌ها در شخصیت فریبا دیده می‌شود. او زنی است بلاگر که گذشته‌ای تلخ داشته و حالا با رنج‌هایی تازه مواجه است. ساناز سعیدی در قوام دادن نقش، عملکردی قابل قبول ارائه کرده.
4) در نهایت می‌رسیم به سریال «طوبی»؛ همان اثری که ابتدا راوی زندگی سرخوشانه یک دختر و خانواده‌اش بود اما طوبی خیلی زود گرفتار مصیبت‌های ناشی از مرگ پدر و آوارگی در عراق شد. در نهایت او مزد صبر و ایمان خود را گرفت و در یک حرکت «هندی‌وار» زندگی بر وفق مرادش شد. شبنم قربانی با عملکرد خوب خود، تحسین‌ها را برانگیخت. قربانی قبل از آن، بازیگری مطرح بود و جایزه جشنواره فیلم فجر را نیز گرفته بود. سریال «عشق کوفی» شهرت او را بیشتر کرد و با «طوبی» جهش بلند دیگری داشت.