این کامیون، که پیشگام وانت‌های مدرن بود، در ابتدا شبیه یک گاری اسب‌کش با موتور به نظر می‌رسید. موتور دوسیار «ققنوس» (Phoenix) با توان ۴ اسب بخار در عقب خودرو قرار داشت و نیروی آن از طریق تسمه به محور عقب منتقل می‌شد. دایملر برای اثبات قابلیت‌های این کامیون، آن را در یک کارخانه آجرپزی مورد آزمایش قرار داد.

تکامل اولیه کامیون‌های دایملر و ورود به بازار جهانی

کامیون‌های اولیه دایملر به‌سرعت از ماشین‌هایی آزمایشی به ابزارهای کاری عملی تبدیل شدند. در سال ۱۸۹۸، دایملر و مایباخ موتور را از عقب به زیر صندلی راننده منتقل کردند و سپس آن را در جلوی خودرو قرار دادند که این چیدمان، همراه با گیربکس چهارسرعته و شفت طولی، پایه و اساس کامیون‌های مدرن را تشکیل داد. دایملر همچنین از سیستم احتراق مغناطیسی بوش استفاده کرد و رادیاتور را نیز بازطراحی نمود که این تغییرات، قابلیت اطمینان و خروجی قدرت را به شکل چشمگیری بهبود بخشید.

اولین کامیون دایملر ماه‌ها در یک کارخانه آجرپزی در هایدن‌هایم آزمایش شد تا نقاط ضعف آن شناسایی و برطرف شوند. پس از اثبات کارایی، این کامیون به‌سرعت مورد توجه بین‌المللی قرار گرفت. اولین خریدار از انگلستان بود و تا سال ۱۹۰۱، یک کامیون دایملر در یک رقابت آزمایشی در لیورپول، از رقبای بخارمحور خود پیشی گرفت و ثابت کرد که احتراق داخلی، آینده حمل‌ونقل است.