کریم آقاخان درگذشت؛ مرگ نواده رهبر الموت در لیسبون پرتغال
او رهبری معنوی حدود ۱۲ میلیون نفر از پیروان اسماعیلیه را بر عهده داشت
کریم آقاخان، رهبر معنوی جامعه اسماعیلیان، در سن ۸۸ سالگی در لیسبون پرتغال درگذشت.
زندگی و رهبری معنوی
آقاخان چهارم، چهل‌ونهمین امام شیعیان اسماعیلی بود که ادعا دارند از نوادگان مستقیم پیامبر اسلام هستند. او در سال ۱۹۵۷ و در سن ۲۰ سالگی به عنوان امام، جانشین پدربزرگش شد و رهبری معنوی حدود ۱۲ میلیون نفر از پیروان اسماعیلیه را بر عهده داشت. او که ثروتی بیش از ۱۱ میلیارد پوند داشت، از دوستان نزدیک ملکه الیزابت دوم بود و هنگام انتصابش به رهبری اسماعیلیان، ملکه به او عنوان «والاحضرت» اعطا کرد.
فعالیت‌های توسعه‌ای و بشردوستانه
آقاخان در سال ۱۹۶۷ «شبکه توسعه آقاخان» را تأسیس کرد. این سازمان متشکل از چندین نهاد بین‌المللی توسعه‌ای است که با ۸۰ هزار کارمند، در زمینه احداث مدارس و بیمارستان‌ها و تأمین برق برای میلیون‌ها نفر در فقیرترین مناطق آفریقا و آسیا فعالیت می‌کند. این شبکه همچنین در زمینهٔ تأسیس پل، سرویس بهداشتی و توسعهٔ زیرساخت‌های سبز نیز فعالیت می‌کند و از جمله در افغانستان و تاجیکستان شبکه‌ای از بیمارستان‌ها و مدارس ساخته است.
آقاخان فعالیت‌های توسعه‌ای خود را با کسب‌وکارهای خصوصی نیز تلفیق کرده بود. به‌عنوان مثال، در اوگاندا صاحب یک شرکت داروسازی، یک بانک و یک کارخانه تورهای ماهیگیری بود.
ورزش و سایر فعالیت‌ها
پرنس کریم آقاخان، ورزشکاری برجسته نیز بود و سابقه پوشیدن پیراهن تیم ملی ایران را نیز داشت. او یکی از چهار ورزشکار ایران در المپیک زمستانی (۱۹۶۴ اینسبروک اتریش) بود. آقاخان در اسکی آلپاین و در سه ماده مارپیچ کوچک، مارپیچ بزرگ و سرعت برای ایران رقابت کرد.
واکنش‌ها به درگذشت آقاخان
گفته می‌شود که چارلز، پادشاه بریتانیا، از مرگ این فرد نیکوکار غمگین شده است. او و مادرش ملکه الیزابت دوم، دوستی نزدیکی با آقاخان داشتند. پادشاه بریتانیا در حال حاضر با خانواده او در تماس است.
تفاوت فرقه اسماعیلیه با مذهب شیعه
اسماعیلیان گروهی از به اصطلاح شیعیان هستند که امامت را به اسماعیل، فرزند امام جعفر صادق(ع) ختم می‌کنند و او را امام هفتم می‌دانند.
فرقه اسماعیلیه، دومین فرقه پرجمعیت شیعه، بعد از اثنی عشری است. در کتاب‌های تاریخی آمده: اسماعیلیان هم‌زمان با روزگار سامانیان سربرآوردند؛ در سال 148ق. (765م.) در کوفه از شیعیان جدا شدند و دست به نهضتی سیاسی مذهبی برای براندازی عباسیان زدند. آنها قایل بودند که حکومت عدل توسط امامی از فرزندان اسماعیل بن جعفر (پسر بزرگ امام صادق سلام الله علیه به وجود می آید و سده‌ها با توان بسیار به پراکندن اندیشه خویش پرداختند.
امروزه از شمارشان کاسته شده است. اسماعیلیان در قطعاتی از تاریخ دارای حکومت بوده‌اند (مثل فاطمیون مصر و الموت ایران)، بنابراین توانستند، عقاید خود را مکتوب و نظام‌مند کنند. در ایران بسیار کمیابند و در برخی کشورها مانند هندوستان و تانزانیا و کنیا پراکنده‌اند.