پاورلیفتینگ و بوکس با بدن زنان جور در نمی‌آید؟!
روزنامه هفت صبح | همیشه دلایلی وجود دارد که توجه کمتری به ورزش زنان شود، خیلی وقت‌ها هم با اتکا به عرف یا اختلاف‌نظرهای دینی محدودیت‌هایی ایجاد می‌شود و اعتراض‌هایی به همراه دارد مثل ماجرای سابقه‌دار دوچرخه‌سواری زنان اما حرف‌های دیروز مهین فرهادی زاد، معاون زنان وزارت ورزش در مخالفت با حضور زنان در رشته‌های پاورلیفتینگ، بوکس و ورزش زورخانه‌ای آنقدر عجیب بوده و از زاویه‌ای تازه به اعمال محدودیت در حوزه ورزش زنان پرداخته که بعید است از نظر کسی پنهان مانده باشد. او در حرف‌هایش تاکید کرده که زنان «ریحانه» هستند و ورزشی که «فیزیولوژی» آنان را تحت تاثیر قرار دهد، قابل قبول نیست.
*** ریحانه‌ها که حجیم نمی‌شوند
گویا در مورد راه‌اندازی و رسمیت دادن به پاورلیفتینگ، بوکس و ورزش‌های زورخانه‌ای برای زنان، نامه‌ها و درخواست‌هایی به دست وزارت ورزش رسیده، بعد ایسنا برای پیگیری جواب وزارت ورزش به سراغ مهین فرهادی زاد رفته اما با جواب‌هایی مواجه شده که حتی معلوم است مصاحبه‌کننده را هم غافلگیر کرده است.
او که معاون توسعه ورزش بانوان وزارت ورزش و جوانان است، گفت: «نامه کتبی این سه رشته به وزارت ورزش رسیده است و ما در جلسه شورای مدیریت ورزش با حضور افراد متخصص و مسئول موضوع را بررسی کردیم. متاسفانه فدراسیون‌ها کار مستندی را ارائه نمی‌دهند و باید در جلسات مختلف اطلاعات لازم را کسب و منسجم کنیم.
علاوه بر این پیشینه رشته را هم در نظر می‌گیریم که در بخش زنان چگونه است، از طرفی به ملاحظات فرهنگی هم توجه می‌کنیم. با توجه به اینکه در مبانی اعتقادی ما از زن به عنوان ریحانه یاد شده، نمی‌توانیم رشته‌ای را قبول کنیم که کل سیستم بدنی و فیزیولوژی او را تحت تاثیر قرار دهد بنابراین مسائل پزشکی و ورزشی را مورد بررسی قرار می‌دهیم.»
او در مورد رشته پاورلیفتینگ گفت: «این رشته باید توضیح بدهد که در چه حوزه‌هایی به دنبال فعالیت است. اگر بحث پرورش اندام را در نظر دارند، به سرعت و پس از دریافت نامه پاسخ منفی می‌دهیم چون بحث پرورش اندام و حجیم شدن عضلات شیوه‌های خود را دارد که با شرایط زنان جور در نمی‌آید اما مسئولان پاورلیفتینگ سه حرکت را معرفی کرده‌اند که دلایل خود را هم دارند؛ ما هم از نظر فیزیولوژی و سلامتی آنها را مورد بررسی قرار می‌دهیم.»
*** تعداد بانوان علاقه‌مند به زورخانه کم است
فرهادی زاد در مورد ورزش زورخانه‌ای هم گفت: «اکنون عکس‌هایی که از بانوان علاقه‌مند به زورخانه برای ما ارسال کرده‌اند، تعداد انگشت‌شماری را نشان می‌دهد. آیا هیاهوی این روزها برای همین نفرات است؟ در این زمینه به تاریخ تربیت بدنی هم نگاه می‌کنیم؛ ورزش زورخانه تاریخ دارد و برای کشور ماست. از طرفی بیش از آنکه ورزش باشد، ترویج آیین پهلوانی است که از بدو ورود به زورخانه، شکل و شمایل ساختمان زورخانه و اعمال و رفتارش نشان‌دهنده آن است.
زورخانه برای مردان بوده و لباس آن هم کاملا برای مردان است مگر اینکه کار دیگری انجام بدهیم. برخی می‌گویند یک زمان را به مردان و زمانی را هم به زنان اختصاص دهیم اما در گذشته زنان در این رشته فعالیت کرده‌اند؟ بنابراین همه این موارد را همراه با مستندات و فیلم‌هایی که از این سه رشته داریم، بررسی می‌کنیم و جمع‌بندی لازم ر انجام می‌دهیم تا در شورای معاونان مورد بحث قرار بگیرد.»
بعد از این حرف‌ها گویا مصاحبه شونده از او پرسید که نسبت دادن واژه پهلوانی فقط به مردان درست است؟ او در جواب گفت: «خیر. پهلوانی، معرفت و مهربانی برای مردان و زنان است اما چرا دنبال پهلوانی در ورزش زورخانه می‌گردید؟ بروید پیشینه آن را ببینید که زنان هم بوده‌اند یا نه؟ باید هدف بانوان از انتخاب این ورزش را هم بپرسید.» بعد هم در جواب اینکه در طول زمان موضوعات شکل دیگری پیدا می‌کنند، آیا این درست است که بگوییم چون از قبل نبوده پس در آینده هم نباشد؟
گفت: «این ارتباط تا حدودی غلط است. این ورزش اختراع نشده بلکه قدمت دارد، مردان در آن فعال بوده‌اند و آن را زنده کرده‌اند که کار بسیار خوبی است چون هرچه بتوانیم ورزش‌های تاریخی‌مان را زنده کنیم، معرفت‌های آن زمان را اشاعه می‌دهیم. با این حال نقش مردان در تاریخ ورزش زورخانه‌ای پررنگ بوده و هیچ جایی به زنان اشاره نشده است. تاریخ برای گذشته است و تغییر نمی‌کند. فرهنگ یعنی اینکه نیاز حرکتی زنان را در قالب‌های مختلف، بر اساس علاقه‌شان جواب بدهیم و آن را به چهار رشته محدود نکنیم که این کار را هم انجام نداده‌ایم.
اکنون زنان در رشته‌های جدیدی مثل موج سواری و پاراگلایدر فعالیت می‌کنند که شاید برای عموم مردم مبهم‌تر هم باشد اما زورخانه حاکی از حضور مردان بوده است. مردان بیشتر از بانوان متقاضیان فعالیت بانوان در زورخانه‌ها هستند، شما می‌توانید همین سوال را از آنها بپرسید که زنان در گذشته این رشته حضور داشته‌اند؟»
او در ادامه به فاکتورهای مختلفی که در دادن مجوز ورزش به زنان تاثیرگذار است، اشاره کرد و گفت: «به طور کلی ما شرایط رشته را از نظر وضعیت جسمانی، سلامتی، مسائل فرهنگی و نظرات علما مورد بررسی قرار می‌دهیم.»این حرف‌ها از چند جهت فعالان شبکه‌های اجتماعی را عصبانی کرده است، خیلی از آنها توقع نداشته‌اند که یکی از اعضای دولت در مورد حضور زنان در رشته های ورزشی مختلف چنین نظری داشته باشد.
آنها فکر می‌کردند حداقل دولت در ماجرای ممنوعیت ورود زنان به زورخانه (حتی در ساعت‌هایی که مردان حضور ندارند) موضع متفاوتی بگیرد. عصبانیت تعداد زیادی از آنها هم به دلیل ورود سیاستگذار ورزشی به حریم شخصی افراد و انتخاب آنها در مورد شکل بدن و ورزش مورد علاقه‌شان بود، ورودی که این‌بار کاملا قیم مآبانه و بدون اتکا به دلایل اجتماعی، مذهبی، عرفی و… اتفاق افتاده بود.
