درباره فیلم تئاتر «بیست و یک بار مُردن در سی روز»

‌روزنامه هفت صبح، سمانه استاد| سینما و تئاتر دو مدیوم به‌هم پیوسته است و در بسیاری مواقع بازیگران تئاتر با سینما به شهرت رسیده و بازیگران سینما با تئاتر خود را به چالش جدید فراخوانده‌‌اند. در این میان کارگردانی تئاتر نیز مقوله‌‌ای است که بسیاری از اهالی سینما مشتاق تجربه کردنش هستند. نمایش «بیست و یک بار مُردن در سی روز» محصولی تئاتری از اهالی سینماست.

«صابر ابر» بازیگر خوب کشورمان، با این نمایش دومین تجربه‌‌ خود را در کارگردانی تئاتر به دست آورده و حضور «مهناز افشار» نیز ناخودآگاه مخاطبِ این فیلم تئاتر را بیشتر به فضای سینمایی می‌‌برد. اما آیا کسانی که از سینما وارد تئاتر می‌‌شوند می‌‌توانند به اندازه‌‌ای که در سینما موفق‌‌اند، در تئاتر نیز موفق ظاهر شوند؟!

این سوالی است که با دیدن نمایش «بیست و یک بار مردن در سی روز» می‌‌توان به نتیجه‌‌ آن پی برد. تقابل دو بازی «ستاره پسیانی» و «مهناز افشار» خود جواب این سوال را می‌‌رساند. ستاره پسیانی، حضور موفق و طولانی مدتی در تئاتر داشته و در این زمینه شناخته شده‌‌تر است تا سینما. او روی صحنه نیز به میزان تجربه‌‌ تئاتری‌‌اش موفق‌‌تر از افشار عمل کرده و می‌‌تواند حتی در فیلم تئاتر این اثر نیز تاثیر بگذارد.
«بیست و یک بار مردن در سی روز» داستان عشق است.

عشقی که سن و سال نمی‌‌شناسد و می‌‌تواند تمام تجربه‌‌ها را بی‌اثر کرده و مقاومت آدمی را خرد کند. در این روایت، دو شخصیت زن، یکی سی ساله و دیگری بیست و دو ساله درگیر عشقی مشترک شده‌‌اند. اولی راهی طولانی در عاشقی آمده، شکست عشقی خورده و به دنبالش خودکشی ناموفقی را پشت سر گذاشته و پس از آن تصمیم گرفته مردان مختلف را تجربه کند. دیگری جوان و خام است و این اولین عشق حقیقی‌‌اش به شمار می‌‌رود.

این دو زن هر دو عاشق معلم کلاس زبان فرانسه خود شده‌‌اند و حال این عشق آنها را مقابل هم قرار داده است. نمایش از صحنه‌‌ای ساده که نشان‌دهنده مزون است خبر می‌‌دهد و زنی که در گیر و دار مزون‌‌داری است. در همین حال دختر جوانی وارد می‌‌شود و در نقطه‌‌ای مشخص، ثابت می‌‌گردد. تقابل حرکت مداوم زن و ایستایی دختر، همان تقابل تجربه‌‌های طولانی و خامی است. زن به قول خودش 162 مرد را پشت سر گذاشته و هر سه هفته را به مردی در زندگی‌‌اش اختصاص داده.

دختر اما تازه اولین مزه‌‌های عشقی واقعی را می‌‌چشد و هنوز اول راه است، راهی که شاید هنوز شروع نشده. زن مدام حرکت می‌‌کند، از سویی به سوی دیگر خانه می‌‌رود، دور دختر می‌‌گردد، لباس به تنش می‌‌پوشاند و مدام حرف می‌‌زند. دختر اما از نقطه‌‌ای که در آن ایستاده تکان نمی‌‌خورد، به جز ضرورت سخن نمی‌‌راند و محو زندگی پر فراز و نشیب زن است.

این دو زن اما با همه‌‌ پویایی و ایستایی خود در یک نقطه به هم می‌‌رسند، در نقطه‌‌ای که دختر ایستاده؛ یعنی عشق. مسیرِ متفاوت زندگی آن دو بالاخره در جایی به نقطه‌ای مشترک می‌‌رسد و حال باید دید که آیا آن دو از کنار هم رد می‌‌شوند و یا یکی، دیگری را پس می‌‌زند.
فیلم تئاتر «بیست و یک بار مردن در سی روز» نمایشی است از تلاقی زندگی آدم‌‌ها. جایی که بالاخره لباسِ دست دوز یکی به تن دیگری نیز اندازه می‌‌شود، چراکه در زندگی نیز آدم‌‌هایی در سنین متفاوت یافت می‌‌شوند که سایز و سلیقه‌‌ مشترکی داشته باشند.

نویسنده: سینا آذین
کارگردان: صابر ابر
بازیگران: مهناز افشار/ ستاره پسیانی