آنالیز| برنامه بالان با اجرای مرجانه گلچین
روزنامه هفت صبح | از هفته پیش شبکه دو پخش برنامه‌ای جدید به نام «بالان» را شروع کرد. این برنامه هفتگی را مرجانه گلچین اجرا می‌کند و نام آن از واژه «بالنده» گرفته شده. هدف این است تا مخاطب با دیدن برنامه امیدش بیشتر شود.
منظر اول: محتوا | آنچه در «بالان» گفته می‌شود، جدید نیست. منتها اصل حرف درباره امید و ناامیدی نیاز است که بارها و بارها تکرار شود. چه بهتر که این حرف در قالب متفاوت و البته شیک به دست مخاطب برسد. «بالان» برنامه سر و شکل‌داری است و قابلیت به‌دست آوردن رضایت مخاطب وفادار تلویزیون را دارد.
در قسمت اول مرجانه گلچین از دو مهمان پذیرایی کرد: ناهید کلوشانی کارآفرین و زهرا اعتضاد‌السلطنه هنرمند نقاش. طبعا شنیدن صحبت کسی که در زندگی دچار نقص جسمی بوده اما ناامید نشده و تبدیل به انسانی موفق شده است، جذابیت دارد. هر چند می‌دانیم از این دست مهمان‌ها زیاد در تلویزیون حاضر می‌شوند (نمونه‌اش ماه عسل یا برنامه‌های افطار امسال) ولی همچنان این شیوه برنامه‌سازی می‌تواند کارکرد داشته باشد. امتیاز «بالان» جایی است که آیتم‌های مرتبط زیادی پخش کرد. این آیتم‌ها ارتباط منطقی با محتوای برنامه داشتند. خوش‌صحبتی مهمان‌ها هم امتیاز برنامه در قسمت اول است.
منظر دوم: ساختار | «بالان» در دکوری ضبط شده که طیف رنگ‌های شاد و گرم آن غالب است. اهمیت به آیتم‌سازی، برگ برنده «بالان» محسوب می‌شود؛ خاصه آنکه تلاش شده ویژگی متمایزی داشته باشند. مثلا در گزارش مردمی، از نماهای چند فیلم سینمایی لابه‌لای حرف‌ها استفاده شده بود. آیتم صحبت با معلولان هم قابل تامل بود. دو آیتم «پشت میزی» در این برنامه پخش شد.
یکی درباره فریدا کالو هنرمند نقاش که در کودکی مبتلا به فلج اطفال می‌شود. این آیتم زندگی فریدا را مرور کرد که برای مخاطب بی‌اطلاع حاوی نکات جالبی است. پخش بریده‌ای از فیلم «پای چپ من» هم نشان از خوش‌ذوقی دارد. مرجانه گلچین که پیش‌تر برنامه اجرا کرده بود، مقید به متن است. او پلاتو و سوالات را از روی کاغذ می‌خواند اما سعی می‌کند صمیمت خود با مهمان را حفظ کند. «بالان» برنامه خوبی است؛ اما نه برای خاص‌پسندها که برای مخاطب وفادار تلویزیون.
