سن‌سیرو جدید؛ هر باشگاه در پی جهشی ۱۰۰ میلیون یورویی
استادیومی همیشه زنده با الگوگیری از آرسنال و رئال مادرید که درآمدهای اینتر و میلان از آن بیش از دو برابر می‌شود.
به گزارش هفت‌ورزشی، کسانی که آینده را نه صرفاً امتداد امروز، بلکه دگرگونی آن می‌دانند، این مسیر را گریزناپذیر می‌دانند: در سال ۲۰۳۱، گردشگران پس از تماشای شکوه دوئومو، وقار تئاتر لا اسکالا و ردپای لئوناردو در کوچه‌های میلان، تور خود را در ایستگاه «سن‌سیرو» از خط ۵ مترو به پایان خواهند رساند — جایی که استادیومی نو، اما ریشه‌دار در تاریخ شهر، پذیرای آن‌هاست؛ سازه‌ای که صرفاً در روزهای مسابقه نمی‌تپد، بلکه در تمام ایام سال زنده است.
در آن نقطه، فوتبال ایتالیا وارد عصری تازه می‌شود؛ گذر از مدلی کهنه به ساختاری اقتصادی و فرهنگی پویا. استادیومی طراحی خواهد شد که همانند کارخانه‌ای سودآور، درآمدی مستمر تولید می‌کند. البته حتی در این افق مدرن، رویداد و پیش از هر چیز، روز بازی همچنان ستون فقرات نظام درآمدی باقی خواهد ماند.
در حال حاضر، اینتر و میلان در مجموع از استادیوم فعلی سن‌سیرو حدود ۸۰ میلیون یورو درآمد سالانه دارند. هدف پروژه‌ی جدید آن است که از فصل ۳۲–۲۰۳۱، با افتتاح استادیوم تازه، دست‌کم ۱۰۰ میلیون یوروی دیگر به این رقم افزوده شود، رقمی جاه‌طلبانه، اما واقع‌بینانه؛ درست هم‌زمان با یورو ۲۰۳۲ که میزبانی‌اش به ایتالیا و ترکیه رسیده است. این ارقام هرچند مستدل‌اند، اما با آگاهی کامل از سطح بالای بی‌ثباتی ارائه شده‌اند؛ زیرا هیچ‌کس نمی‌داند فوتبال و جهان در پنج سال آینده چه چهره‌ای خواهد داشت.
مسیر طراحی و افق درآمدی
در بازه‌ای میان ۹ تا ۱۲ ماه آینده، هم‌زمان با رشد فروش بلیت و روشن‌تر شدن چشم‌انداز اقتصادی، دو استودیوی معتبر معماری مانکا و فوستر + پارتنرزکه از سوی اینتر و میلان انتخاب شده‌اند، طراحی نهایی استادیومی با ظرفیت ۷۱,۵۰۰ نفر را تکمیل خواهند کرد. در همین دوره، موج اعتراض‌های محلی نیز آرام‌تر خواهد شد و محاسبات مالی به مرحله‌ی دقت عملیاتی می‌رسد. با راه‌اندازی کامل این پروژه، هر یک از دو باشگاه می‌توانند سالانه تا حدود ۱۸۰ میلیون یورو فقط از محل استادیوم درآمد داشته باشند، درآمدی که تنها به بلیت‌فروشی محدود نیست. این استادیوم به بخشی فعال از بافت شهری بدل خواهد شد؛ با کاربری‌هایی که نه‌تنها شب مسابقه، بلکه هر روز هفته را به فرصت درآمدزایی تبدیل می‌کنند.
برآوردها نشان می‌دهد که میان بلیت‌فروشی، اشتراک‌ها و فضاهای تجاری و خدماتی، هر باشگاه می‌تواند به درآمدی تا سقف ۱۳۰ میلیون یورو در سال دست یابد. برای مقایسه، کافی‌ست به آخرین فصل موفق اینتر نگاهی انداخت، فصلی که نراتزوری به فینال لیگ قهرمانان رسید و درآمد استادیوم به سقف ۹۸.۸ میلیون یورو رسید؛ عددی که در ساختار آینده، دیگر رکورد نخواهد بود، بلکه نقطه‌ی شروعی تازه به شمار می‌رود.
سه الگو، سه موفقیت: آرسنال، رئال، تاتنهام
در جلسات تصمیم‌گیری میان اینتر و میلان، سه الگو به‌عنوان نمونه‌های موفق و الهام‌بخش معرفی شده‌اند: تاتنهام، رئال مادرید و آرسنال، باشگاه‌هایی که در نخستین سال بهره‌برداری از استادیوم جدید، درآمدی بیش از دو برابر دوران گذشته کسب کردند. ویژه‌ترین آموزه برای میلان و اینتر، تجربه‌ی بریتانیایی‌ها در زمینه‌ی حقوق نام‌گذاری است. حوزه‌ای که در فوتبال ایتالیا هنوز به بلوغ نرسیده. این دو باشگاه می‌کوشند تا پیش از پایان سال ۲۰۲۶، فروش حق نام‌گذاری استادیوم را نهایی کرده و وارد فاز تجاری جدیدی شوند. با این حال، هرگونه مقایسه با سایر استادیوم‌ها باید با درنظر گرفتن بافت اقتصادی، فرهنگی و ورزشی محل انجام گیرد تا دچار خطای تحلیلی نشود.
بیش از فوتبال؛ از موسیقی تا شهرسازی
سن‌سیرو نو، از حیث کاربری، تفاوتی بنیادین با «آلیانتس استادیوم» یوونتوس خواهد داشت — سازه‌ای با یک تیم میزبان، و قرارداد نام‌گذاری‌ای به ارزش حدود ۱۰ میلیون یورو. در نقطه‌ی مقابل، استادیوم جدید، خانه‌ی مشترک دو باشگاه بزرگ است و در شهری تنفس می‌کند که فرهنگ، اقتصاد و توریسم در آن درهم‌تنیده‌اند. برنامه‌ی مشترک دو باشگاه، پر است از رویدادهای غیرفوتبالی — به‌ویژه کنسرت‌های تابستانی که هرکدام می‌توانند تا ۱۰ میلیون یورو برای هر باشگاه سودآوری داشته باشند. در کنار آن، افزایش ارزش برند، جذب اسپانسرهای سطح بالا و تقویت جایگاه باشگاه‌ها در بازار جهانی، همه از پیامدهای داشتن چنین زیرساختی خواهند بود. در حال حاضر، مجموع درآمد حاصل از اسپانسرینگ و حقوق نام‌گذاری برای هر دو باشگاه، حدود ۲۵ میلیون یورو برآورد می‌شود. از سوی دیگر، انتظار می‌رود سالانه حدود نیم‌میلیون نفر از موزه‌ی اختصاصی باشگاه‌ها در سن‌سیروی جدید بازدید کنند، موزه‌ای که خود می‌تواند سالانه ۵ میلیون یورو درآمد داشته باشد. در کنار آن، فضاهای تجاری، ۳,۶۰۰ جای پارک زیرزمینی و سایر امکانات خدماتی، حدود ۱۰ میلیون یوروی دیگر به سبد درآمدی خواهند افزود.
سن‌سیرو نو؛ قلب اقتصادی فوتبال ایتالیا
سن‌سیروی آینده، نه‌تنها استادیومی مدرن، که تجسمی از پیوند سنت با نوگرایی خواهد بود؛ محوری حیاتی در نقشه‌ی اقتصادی و فرهنگی شهر. سازه‌ای که به فراتر از کارکرد ورزشی می‌اندیشد و قرار است قلب تپنده‌ی میلان در قرن بیست‌ویکم باشد. این پروژه، نمادی است از تحولی ساختاری در فوتبال ایتالیا، گذر از دورانی که استادیوم‌ها صرفاً میزبان بازی بودند، به عصری که ورزشگاه، به‌سان یک اکوسیستم زنده و سودآور، هم‌زمان در خدمت هواداران، شهروندان، و اقتصاد شهری است.
