۶ دلیل مهم برای اخراج روبن آموریم از منچستریونایتد
شرایط برای روبن آموریم در منچستر یونایتد، روز به روز سخت تر می شود.
به گزارش هفت صبح ورزشی، هواداران منچستریونایتد همیشه به خاطر صبر و شکیبایی‌شان شناخته می‌شدند، صبری که غالباً بیشتر از هواداران سایر باشگاه‌های بزرگ بود. اما این صبر طولانی مدت اکنون در مواجهه با روبن آموریم، سرمربی پرتغالی، به پایان رسیده است.
پس از شکست ناامیدکننده ۳-۱ مقابل برنتفورد، شبکه‌های اجتماعی پر شد از درخواست‌های شدید برای اخراج او، در حالی که تحلیلگران برجسته نیز از نتایج ضعیف مداومش ابراز شگفتی کردند.
مارتین کیون، مدافع سابق منچستریونایتد، به بی‌بی‌سی گفت: «اگر به اعداد نگاه کنید، درصد پیروزی او تنها ۱٪ بیشتر از گراهام پاتر است که اخراج شد. چگونه هنوز سرمربی است؟»
میکا ریچاردز نیز افزود: «می‌توانید درباره حمایت مالکان از او صحبت کنید، اما در نهایت، اوضاع به خوبی پیش نمی‌رود.»
اشلی ویلیامز هم گفت: «نمی‌دانم منچستریونایتد با این نتایج به کجا خواهد رسید، مگر اینکه مربی خود را عوض کند.»
شش دلیل واضح وجود دارد که نشان می‌دهد چرا باشگاه انگلیسی باید فوراً به تجربه آموریم پایان دهد:
لجاجت، کشتی را تهدید به غرق شدن می‌کند
دیدگاه و فلسفه یک مربی مهم است، اما موفقیت واقعی تنها با انعطاف‌پذیری حاصل می‌شود؛ توانایی‌ای که باید با قابلیت‌های بازیکنان هماهنگ باشد.
روبن آموریم با وجود آگاهی از این اصل، همچنان بر سبک ثابت خود با آرایش ۳-۴-۳ پافشاری می‌کند، گویی این سیستم غیرقابل تغییر است. او در اولین کنفرانس مطبوعاتی خود با اعتماد به نفس اعلام کرد: «راه دومی وجود ندارد» و نتایج ضعیف تاکنون نتوانسته‌اند او را به تجدیدنظر وادار کنند.
هفته گذشته، او پا را فراتر گذاشت و گفت که حتی پاپ هم نمی‌تواند او را متقاعد کند عقاید تاکتیکی‌اش را تغییر دهد. با وجود یک پیش‌فصل کامل و تابستانی بدون رقابت‌های اروپایی که به بازیکنان فرصت تمرین مداوم داد، منچستریونایتد هنوز نتوانسته ایده‌های او را در زمین جذب کند. نتیجه؟ تیمی فاقد انسجام و مربی‌ای که همچون کاپیتانی است که از تغییر مسیر کشتی‌ای که به کوه یخ نزدیک می‌شود، امتناع می‌کند.
خود آموریم تلویحاً اذعان کرده تنها تغییر ممکن جدایی اوست، و این باعث شده مدیریت باشگاه تنها یک گزینه واقعی برای نجات فصل داشته باشد.
کنار گذاشتن بازیکنان کلیدی
روبن آموریم نشان داده است که تمایل نگران‌کننده‌ای به کنار گذاشتن ستاره‌های تیم دارد. محرومیت کاسمیرو در بازی مقابل چلسی فرصت مناسبی برای استفاده از کوبی ماینو، ستاره آکادمی، بود، اما آموریم این بازیکن بااستعداد انگلیسی را نادیده گرفت و به جای او مانوئل اوگارته، بازیکنی کم‌تجربه‌تر، به میدان فرستاد.
این بی‌توجهی تصادفی نبود. ماینو از همان ابتدا به دلیل عدم تطابق با سیستم سختگیرانه آموریم از اعتماد مربی برخوردار نبود. نتیجه؟ این بازیکن درخواست جدایی قرضی کرد و حتی ترجیح داد در یونایتد بماند، اما متقاعد شده که تحت هدایت آموریم هیچ فرصت واقعی نخواهد داشت.
ماجرا به ماینو ختم نشد. آموریم، مارکوس رشفورد را مجبور به جدایی کرد، این سناریو را با الخاندرو گارناچو تکرار نمود و راسموس هوجلوند را با وجود تمایلش برای مبارزه برای جایگاهش نادیده گرفت.
ادامه این رویکرد، تیم را در معرض تهدید از دست دادن بهترین استعدادهایش قرار می‌دهد و تصمیم به تغییر سرمربی پیش از اینکه ستاره‌های بیشتری از دست بروند، ضروری است.
فقدان شتاب و تداوم
پیش از بازی با برنتفورد، آموریم درباره لزوم تقویت روحیه پیروزی‌ها، به‌ویژه پس از برد مقابل چلسی، صحبت کرد؛ پیروزی‌ای که می‌توانست راه را برای اولین بردهای متوالی در لیگ هموار کند.
او گفت: «اگر اهمیت شتاب را درک نکنیم، با مشکل بزرگی مواجه خواهیم شد. باید فوریت پیروزی را به هر قیمتی احساس کنیم.»
اما این حرف‌ها هرگز در زمین به عمل تبدیل نشد و بازیکنان نتوانستند پیام او را منتقل کنند.
منچستریونایتد بیش از یک سال است که نتوانسته دو برد متوالی کسب کند و امیدها برای کسب سهمیه اروپایی کم‌رنگ شده است. حتی هرگونه انتظار برای بهبود پایدار نتایج یا عملکرد تیم نیز رو به محو شدن است.
اشتباهات مهلک و ناکارآمدی تاکتیکی
آموریم اصرار دارد که سبک بازی او دلیل نتایج ضعیف نیست، و در برخی موارد، این ادعا درست است.
اشتباهات فاجعه‌باری مانند ضربات آزاد آندره اونانا و آلتای باییندیر، اجازه دادن هری مگوایر به ایگور تیاگو برای بازی آزادانه در مقابل برنتفورد یا ناتوانی در مقابله با سرعت ارلینگ هالند در دربی منچستر، محصول سیستم ۳-۴-۳ نیستند.
با این حال، این اشتباهات در دوره هدایت آموریم با فراوانی نگران‌کننده رخ داده و او در آن‌ها شریک است. خودش نیز اعتراف کرده: «ما تمام هفته روی گل‌ها کار کردیم. گاهی اوقات بازیکنان در مسابقات در سطح مطلوب نیستند، اما این فشار باشگاه است.»
مأموریت اصلی او کمک به بازیکنان برای غلبه بر این فشار و تبدیل تمرینات به عملکرد باثبات است، و تاکنون در انجام آن شکست خورده است، به‌طوری که مشکلات منچستریونایتد در مسابقات بزرگ تشدید شده‌اند.
اعداد فاجعه‌آمیز
شکست مقابل برنتفورد میزان فروپاشی تیم را به وضوح نشان داد. پس از ۳۳ بازی لیگ برتر، منچستریونایتد تنها ۳۴ امتیاز کسب کرده است، میانگین ۱.۰۳ امتیاز در هر بازی.
این میانگین، تیم را در مسیر رسیدن به حداکثر ۳۹ امتیاز در یک فصل کامل قرار می‌دهد؛ همان امتیازی که بلکپول و بیرمنگام در فصل ۲۰۱۰/۲۰۱۱، همان سالی که یونایتد قهرمان شد، کسب کردند.
اگرچه عملکرد تیم‌های قعر جدول اخیراً ضعیف شده و شانس سقوط یونایتد کمتر است، اما این موضوع واقعیت یک فصل پر از اضطراب و نگرانی برای هواداران را تغییر نمی‌دهد.
در عوض، هواداران منچسترسیتی نسخه طنزی از آهنگی که آموریم را به عنوان سرمربی بعدی معرفی می‌کرد، ساختند و در جریان پیروزی ۵-۱ مقابل برنلی فریاد زدند: «قرمزها سقوط خواهند کرد». اگر باشگاه به سرعت تغییر سرمربی را در نظر نگیرد، این تمسخر ممکن است به واقعیتی دردناک تبدیل شود که جایگاه یونایتد را در بین نخبگان تهدید کند.
منبع بدبینی و بی‌اعتمادی
روبن آموریم تنها مربی‌ای با چالش‌های تاکتیکی نبود؛ او همچنین منبع بدبینی در مورد تیم شد. چند هفته پس از اولین کنفرانس مطبوعاتی در نوامبر، زمانی که ایمان خود به بازیکنان را اعلام کرد، لحن او کاملاً تغییر یافت.
پس از شکست مقابل برایتون در ژانویه، تیمش را «بدترین تیم تاریخ منچستریونایتد» خواند و همچنان بازیکنان را به شدت نقد کرد.
اظهارات جسورانه او توجه رسانه‌ها را جلب کرد، اما هیچ کمکی به ایجاد انگیزه در تیم نکرد. در عوض، روحیه تیم را تضعیف و جو ورزشگاه اولدترافورد و کارینگتون را سنگین‌تر کرد. او بارها از فشار تاریخ باشگاه سخن گفت، اما با انتقادات مداوم، فشار را افزایش داد.
پس از شکست تحقیرآمیز مقابل گریمزبی، گفت: «بازیکنان حرفشان را زدند» که اشاره به احتمال جدایی‌اش داشت. حتی در فوریه اعتراف کرد که به استعفا فکر کرده است، قبل از اینکه در برنتفورد تأیید کند که می‌ماند. همه این اتفاقات باعث شک و تردید و سردرگمی شد.
در مجموع، اگر منچستریونایتد می‌خواهد حس مثبت‌اندیشی را دوباره به دست آورد و اعتماد به پروژه خود را احیا کند، آزمایش آموریم باید فوراً پایان یابد.
