نقدی بر اردوی شتابزده تیم ملی زنان

به گزارش هفت صبح ورزشی، در آستانه آغاز لیگ برتر فوتبال زنان، فدراسیون فوتبال با انتشار لیست تیم ملی و اعلام شروع اردوی آماده‌سازی، تصمیمی گرفته که بیشتر از آن‌که نشانه‌ی برنامه‌ریزی باشد، شبیه به شتابزدگی و بی‌توجهی به روند لیگ است.

از یک طرف، مسابقات لیگ برتر قرار است روز ۲۱ شهریور آغاز شود و بسیاری از بازیکنان بعد از چند ماه تعطیلی تازه در جریان بازی‌های رسمی قرار می‌گیرند؛ اما از طرف دیگر، فدراسیون درست در همین مقطع اردوی تیم ملی را کلید زده و ۲۷ بازیکن را به اردو فراخوانده است. نکته عجیب‌تر آن‌جاست که برخی از دعوت‌شدگان از زمان پایان فصل گذشته حتی یک دقیقه هم پا به توپ نشده‌اند. سؤال اینجاست که بر چه مبنایی تشخیص داده شده کدام بازیکن همچنان در شرایط آرمانی است و شایستگی حضور در جمع ملی‌پوشان را دارد؟

فوتبال حرفه‌ای منطق ساده‌ای دارد: بازیکن باید در باشگاهش دیده شود، عملکردش زیر نظر گرفته شود و سپس به تیم ملی دعوت شود. اما به نظر می‌رسد در فوتبال زنان ایران، هنوز همان چرخه‌ی ناقص پابرجاست. چرا فدراسیون صبر نکرد تا دست‌کم دو هفته از آغاز لیگ بگذرد، بازیکنان محک بخورند و بعد لیست واقعی‌تر و عادلانه‌تر اعلام شود؟

از زاویه‌ای دیگر، بحث آماده‌سازی بدنی هم اهمیت دارد. بازیکنانی که تازه از تعطیلات آمده‌اند، نیاز به ریکاوری، بدنسازی و بازگشت به فرم مسابقه دارند. دعوت فوری آن‌ها به اردو بدون پشت سر گذاشتن مراحل ابتدایی آمادگی، بیشتر شبیه باری به هر جهت است تا یک پروسه‌ی علمی برای حضور در جام ملت‌های آسیا ۲۰۲۶.

این وسط هم‌زمانی لیگ و اردو، بلاتکلیفی مربیان و بازیکنان را دوچندان کرده است. نمونه بارز، مرضیه جعفری است که باید هم‌زمان روی نیمکت خاتون بم و تیم ملی بنشیند؛ موضوعی که طبق قوانین فوتبال خلاف اصول است اما حالا به یک استثناء عجیب و شاید بی‌سابقه در فوتبال زنان ایران بدل شده.

در مجموع، این اتفاق نشان می‌دهد که هنوز فوتبال زنان ایران گرفتار همان مشکل همیشگی است: نبود یک تقویم دقیق، عدم هم‌افزایی میان لیگ و تیم ملی، و تصمیم‌هایی که بیشتر بر اساس اضطرار گرفته می‌شوند تا آینده‌نگری. اگر قرار است تیم ملی در سطح قاره حرفی برای گفتن داشته باشد، باید از همین حالا با اصول حرفه‌ای حرکت کند، نه با آزمون و خطا.