فاصله بزرگ دستمزد زنان فوتبال ایران و انگلیس

به گزارش هفت صبح ورزشی، فوتبال زنان انگلیس از فصل 26-2025 وارد مرحله‌ای تازه می‌شود. برای نخستین‌بار در تاریخ این کشور، تعیین حداقل دستمزد برای بازیکنان لیگ برتر (WSL) و لیگ دسته دو (WSL 2) الزامی شده است. این تصمیم به بازیکنان اجازه می‌دهد که فوتبال را به‌عنوان شغل اصلی و تمام‌وقت خود دنبال کنند، بدون آن‌که مجبور باشند همزمان در مشاغل دیگر کار کنند.

این طرح بر اساس سن، تجربه و سطح لیگ بازیکنان اجرا می‌شود و به گفته مسوولان لیگ، نقطه آغاز یک مسیر حرفه‌ای پایدار در فوتبال زنان خواهد بود. علاوه بر این، لیگ زنان انگلیس استانداردهای تازه‌ای را برای باشگاه‌ها وضع کرده است:

همه باشگاه‌ها موظف‌اند یک مدیر رفاه و سلامت بازیکنان به‌صورت تمام‌وقت استخدام کنند تا هم از نظر جسمانی و هم از نظر روانی، شرایط حرفه‌ای برای فوتبالیست‌ها فراهم شود.

قرارداد چندساله با شرکت نایکی، این اطمینان را می‌دهد که حتی بازیکنانی که اسپانسر شخصی ندارند، کفش و دستکش حرفه‌ای رایگان دریافت کنند.

همکاری با سازمانی مستقل به نام Kyniska Advocacy امکان می‌دهد بازیکنان مشکلات و نگرانی‌های خود را به‌صورت محرمانه و خارج از باشگاه مطرح کنند.

باشگاه‌ها باید امکانات تمرینی در سطح استانداردهای بین‌المللی، کادرفنی متخصص و تعداد مشخصی از پرسنل تمام‌وقت داشته باشند.

این تغییرات باعث شده فوتبال زنان انگلیس بیش از هر زمان دیگری به یک صنعت حرفه‌ای نزدیک شود. همین روند موجب جذب سرمایه‌گذاران خارجی و مالکان بزرگ، از جمله میشل کانگ و الکسیس اوهانیان شده است.

اما در ایران شرایط کاملاً متفاوت است. بازیکنان زن لیگ برتر هنوز با قراردادهایی بسیار پایین، گاهی حتی کم‌تر از حداقل دستمزد کارگری، به میدان می‌روند. بسیاری از تیم‌ها در پرداخت همین مبالغ ناچیز هم تأخیر دارند. امکانات تمرینی ضعیف، زمین‌های نامناسب، نداشتن پزشک یا روانشناس تیم و نبود اسپانسرهای قدرتمند از مشکلات جدی فوتبال زنان ایران است.

در حالی‌که فوتبالیست‌های زن انگلیسی با حمایت ساختاری، رفاهی و مالی می‌توانند با آرامش بر پیشرفت ورزشی خود تمرکز کنند، بسیاری از بازیکنان ایرانی ناچارند برای گذران زندگی به شغل دوم روی بیاورند. این تفاوت نشان می‌دهد فوتبال زنان ایران برای رسیدن به سطح حرفه‌ای، نیازمند سرمایه‌گذاری جدی، قوانین حمایتی و حضور اسپانسرهای بزرگ است.