ورزش در خون شهادت بیش از ۷۰۰ ورزشکار
گزارشی از قتل سیستماتیک ورزشکاران توسط رژیم جنایتکار اسرائیل
هفت صبح| با اعلام وزارت ورزش و جوانان ایران تا پایان هفته اول حمله متجاوزانه رژیم اسرائیل به ایران، ۲۴ ورزشکار به شهادت رسیده‌اند. آماری که گویای وسعت جنایتی است که تنها طی ۷ روز توسط جنگنده‌ها و پهپادهای رژیم اسرائیل رقم خورده است. رژیم اسرائیل اما همواره طی سال‌ها در کشتار غیرنظامیان به‌صورت مستقیم نقش داشته و در این بین ورزشکاران زیادی وجود داشته‌اند.
کشتار ورزشکاران
براساس گزارش‌ها در فاصله ۷ اکتبر ۲۰۲۳ تا ژوئن ۲۰۲۵، جامعه ورزشی فلسطین با تلفات گسترده‌ای روبرو شد و حملات گسترده ارژیم سرائیل منجر به کشته شدن صدها ورزشکار، مربی، داور و همچنین تخریب زیرساخت‌های ورزشی در نوار غزه شده‌اند. سازمان‌هایی مانند انجمن رسانه‌ای ورزشی فلسطین و فدراسیون‌های ورزشی، شمار قربانیان را میان ۴۰۰ تا بیش از ۷۰۰ ثبت کرده‌اند.
آمار رسمی
براساس گزارش انجمن رسانه‌ای ورزشی فلسطین (PSMA)، از ۷ اکتبر ۲۰۲۳ تا ژانویه ۲۰۲۵ حداقل ۷۰۸ ورزشکار (شامل ۹۵ کودک) در غزه طی حملات رژیم اسرائیل کشته شده‌اند. فدراسیون فوتبال فلسطین نیز آمار مشابه بالای ۷۰۰ ورزشکار را تأیید کرده است، از جمله «حدود ۳۶۹ بازیکن فوتبال.» سایر منابع بین ۳۰۰ تا بیش از ۵۰۰ ورزشکار کشته‌شده را گزارش می‌کنند؛ در سپتامبر ۲۰۲۴، این تعداد بیش از ۵۰۰ نفر اعلام شده بودند . سازمان PSMA در ژوئیه ۲۰۲۴ اعلام کرد بیش از ۳۰۰ ورزشکار طی ماه‌های ابتدایی جنگ کشته شده‌اند .
شهدای ورزش
نغم ابوسمرة ( ۱۲ ژانویه ۲۰۲۴): قهرمان کاراته، دارای مدرک کارشناسی و فوق‌لیسانس تربیت بدنی از دانشگاه الاقصی، مؤسس باشگاه دختران در اردوگاه نصیرات. قرار بود در بازی‌های المپیک پاریس ۲۰۲۴ حضور یابد. در حمله‌ای در غزه هدف قرار گرفت و چند روز بعد در بیمارستان درگذشت.
حبیب هانی المسدر (مربی تیم ملی فوتبال المپیک، ژانویه ۲۰۲۴): سرمربی تیم ملی فوتبال المپیک فلسطین، در حمله به منطقه دیرالبلاح کشته شد .محمد بارکات (بازیکن فوتبال ملقب به «افسانه خان یونیْس»، مارس ۲۰۲۴): زننده ۱۱۴ گل برای تیم خان یونس، در خانه‌اش هدف حمله قرار گرفت .
ماجد ابو مراحل (اولین ورزشکار المپیکی فلسطین، ژوئن ۲۰۲۴): در المپیک آتلانتا ۱۹۹۶ (دوی 10هزار متر) حضور داشت و پس از از دست دادن درمان‌های کلیوی در اردوگاه نصیرات بر‌سر مشکلات پزشکی درگذشت .رشید دبور (فوتبالیست، اکتبر ۲۰۲۳): بازیکن تیم ملی فلسطین و باشگاه الاهلی بیت‌حانون، همراه خانواده‌اش در حمله‌ای هوایی کشته شد .
حسن ابو زیاتر و ابراهیم قسیا (والیبال، نوامبر ۲۰۲۳): هر دوی این ورزشکاران تیم ملی والیبال فلسطین در اردوگاه یابالیا کشته شدند .احمد الدراگمه (فوتبال، غرب کرانه باختری): در غرب کرانه باختری توسط نیروهای رژیم اسرائیل کشته شد. او با شش گلزن برتر فصل شناخته می‌شد .
باسم النبهین (بسکتبال، ۲۷ ساله): بازیکن بسکتبال از تیم ال-بریج که در غزه کشته شد . احمد الدالی (پاراسایکلریست، مه ۲۰۲۵): عضو تیم غزه سان‌برد، یک پایش را در حمله‌ای در سال ۲۰۱۴ از دست داد و در حمله مه ۲۰۲۵ کشته شد. وی برای خانواده‌اش کار می‌کرد و داستانش در مستندی توسط فلاسیا کاپلینی روایت شد .
نابودی زیرساخت‌ها
بیش از ۲۷۳ تا ۳۰۰ تأسیسات ورزشی، از جمله استادیوم، سالن و زمین تمرین، در نوار غزه ویران شده‌اند . استادیوم یارموک در غزه که از نمادهای ورزشی فلسطین بود، در حمله‌ها شدیداً آسیب دید و بعدها به منبع نقل پناهجویان و تبدیل به زندان موقت و صحنۀ شکنجه شد .
نیروهای رژیم اسرائیل بعد از ورود به یارموک صدها غیرنظامی – شماری از جمله کودکان و سالمندان – را در آن نگهداری و آن‌ها را مجبور به پوشیدن لباس زیر کرده و مورد ضرب و شتم و شکنجه قرار دادند .تصاویر منتشر شده فلسطینی‌های بسته‌شده و نشسته یا زانو زده روی چمن این ورزشگاه را نشان می‌داد .
واکنش‌های بین‌المللی
رئیس کمیته المپیک فلسطین، نادر جیسوسی، ضمن ابراز تأسف، این حملات را تهدیدی اجتماعی-فرهنگی و نقض منشور المپیک توصیف کرده است . فدراسیون فوتبال فلسطین، درخواست مجازات و تعلیق عضویت اسرائیل را به فیفا فرستاده است .بسیاری از سرشناس‌ترین و پرتیراژترین رسانه‌های جهان، در برابر سکوت نهادهای ورزشی نوشتند که «باید واکنشی نشان داده شود.»
پیامدهای فرهنگی و انسانی
جامعه ورزشی فلسطین نه فقط خانواده قربانیان را از دست می‌دهد، بلکه در دوره‌های طولانی اندوه و انزوا قرار گرفته است.نیمی از کودکان ورزشکار هم شامل قربانیان هستند. ارتباط اجتماعی، امید و ساختار تربیتی در اماکن ورزشی فروپاشیده است .
مدرسه‌ها و تیم‌های جوانان کاملاً مختل شده و بسیاری از نهادهایی که امیدبخش نسل جدید بودند، نابود شده‌اند. مثال ملموس، حضور شجاعانه محمد خلیفه، بازیکن ۲۰ ساله‌‌ای که در نوسیرات کشته شد؛ کسانی که او را در ایرلند می‌شناختند، او را «روح شادی‌بخش» می‌نامیدند .
با وجود این تخریب‌ها، مبارزه و تلاش برای ادامه ورزش در میان بازماندگان ادامه یافته؛ نمونه آن حضور فادی دیب، پارالمپین اهل غزه در پاریس است که نماد مقاومت و امید شناخته می‌شود .
