ببینید | لحظاتی از گزارش بازی رئال و آث‌میلان توسط فردوسی‌پور
بازگشت عادل فردوسی‌پور به گزارشگری، برای بسیاری از هواداران فوتبال همچون دیدن دوباره دوستی قدیمی و عزیز بود
بازگشت عادل فردوسی‌پور به گزارشگری، برای بسیاری از هواداران فوتبال همچون دیدن دوباره دوستی قدیمی و عزیز بود؛ کسی که با صدای گرم و دلنشینش، سال‌ها زندگی‌شان را پر از خاطراتی ناب کرده بود. این بازگشت پس از ۲۰۶۴ روز دوری و انتظار، نه تنها یک رویداد ورزشی، بلکه یک جریان عاطفی و انسانی عمیق بود که یادآور روزهایی شد که با حضور او، فوتبال برای هواداران معنا و حسی خاص داشت.
وقتی عادل فردوسی‌پور برای اولین بار پس از این وقفه طولانی، در بازی رئال مادرید و میلان به عنوان گزارشگر ظاهر شد، صدایش کمی گرفته و بغض‌آلود به نظر می‌رسید. همین لرزش خفیف در صدای او، حسی غریب از دلتنگی و اشتیاق را به شنوندگان منتقل می‌کرد. عادل، به قول خودش، بار دیگر به خانه برگشته بود؛ خانه‌ای که همیشه به آن تعلق داشته و با هر کلمه‌اش، گویی نقشی عمیق در قلب و خاطرات هواداران بر جای گذاشته است.
این لحظات دراماتیک با سکوت سنگین و دسته‌جمعی ورزشگاه سانتیاگو برنابئو در ادای احترام به حادثه دلخراش والنسیا عجین شده بود؛ لحظه‌ای که نه تنها برای عادل، بلکه برای هر کسی که فوتبال و انسانیت را می‌شناسد، تأثیرگذار و عمیق بود. در آن لحظه‌های سکوت و تأمل، گویی تمام احساسات و خاطرات فروخورده این سال‌ها، همچون بغضی که در گلوی او مانده بود، آزاد شدند و فضایی از حس همدلی و اتحاد به وجود آوردند.
بازگشت عادل فردوسی‌پور واکنش‌های گسترده‌ای در رسانه‌ها و فضای مجازی به همراه داشت. بسیاری از هواداران و حتی همکاران قدیمی او با پیام‌ها و نوشته‌هایشان، از این بازگشت استقبال کردند و نشان دادند که عادل برایشان تنها یک گزارشگر نیست. او همراه روزها و شب‌هایی بوده که با فوتبال زنده و پرهیجان، زندگی‌شان را رنگی کرده. این استقبال گرم و صمیمانه، بیانگر جایگاه ویژه و بی‌بدیل عادل در قلب مردم است؛ صدایی که سال‌ها با آن پیروزی‌ها، شکست‌ها، لحظات پرشور و گاهی غم‌انگیز فوتبال را تجربه کرده‌اند.
