چگونه بارسا با ژاوی زانو زد؟
بارسلونا در الکلاسیکوی فینال سوپرکاپ اسپانیا شکست سختی را مقابل حریف دیرینه تجربه کرد.
روزنامه هفت صبح، شهنام صفاجو| بارسلونا در الکلاسیکوی فینال سوپرکاپ اسپانیا شکست سختی را مقابل حریف دیرینه تجربه کرد و رئال‌مادرید با مجموعه تیمی باثبات و ستاره‌های باانگیزه جهانی‌اش، رویاهای دوردست کاتالان‌ها را در صحرای عربستان دفن کرد. به‌راستی بارسلونا چگونه با اشتباهات ژاوی در اول پارک ریاض زانو زد؟
سیستم بازی: ژاوی این دیدار بزرگ را در همان جلسات آنالیز بازی باخته بود؛ زمانی‌که تصمیم گرفت ارنج واکنشی مقابل سیستم بازی رئال طرح‌ریزی کند. او با ترکیب 2-4-4 قدم به این میدان گذاشت؛ با این استراتژی که در میانه زمین مقابل هافبک‌های حریف کم نیاورد.
نفر ورودی او در گذر از 3-3-4 سنتی، سرخی روبرتو بود که مشخصاً فاقد توانایی لازم برای ایجاد هارمونی نزد هافبک‌های بارسا بود و هیچ مزاحمتی برای بلینگام و والورده و کروس و شوامنی ایجاد نکرد. ضمن این‌که باعث سردرگمی 3 هافبک اصلی بارسا (پدری-گوندوغان-دی‌یونگ) هم شده بود؛ نفراتی که البته سایه‌ای از خودشان بودند.
خط دفاع : ژاوی برای چندمین بار در زنجیره خط دفاعی خود دست بُرد و جای آرائوخو و کونده را عوض کرد تا جلوی سرعت وینیسیوس را بگیرد؛ یک فکر ساده که دیگر جواب نمی‌دهد و این بازی نشان داد تیم فنی و آنالیز بارسلونا چقدر از جریان بازی و تحولات رئال‌مادرید طی یک‌سال اخیر دور بوده است.
آفسایدگیری : از عجایب بازی بارسا در باخت بزرگ ال‌کلاسیکو، استفاده از تاکتیک آفسایدگیری برای کنترل بازیکنان سریع و زهردار حریف بود؛ برنامه‌ای که اصلاً در فلسفه بارسلونا نمی‌گنجد و در همان 10 دقیقه اول هم به‌سختی مجازات شدند تا 0-2 عقب بیفتند. استفاده از این تاکتیک غلط حوالی خط میانی زمین آن‌هم مقابل بازیکنان سریعی چون وینیسیوس، رودریگو، والورده و بلینگام، یک خودزنی بزرگ بود.
آرائوخو : این دفاع میانی اروگوئه‌ای با اختلاف بدترین بازیکن میدان بود. او این‌بار مقابل شماره 7 تکنیکی و سریع برزیلی که به‌تازگی از بند مصدومیت رها شده بود، یک بازنده مطلق بود؛ 3 بار اساسی جا ماند، پنالتی داد و دقیقه 70 اخراج شد تا همه‌چیز را برای پیروزی بزرگ سپیدها مهیا کند. بازی اجباری و ضعیف آرائوخو نشان داد یک دفاع راست تخصصی چقدر می‌تواند در نتیجه‌گیری یک تیم موثر باشد؛ چیزی که در آن‌سوی زمین شاهدش بودیم.
ژول کونده : او فصل جاری را ضعیف آغاز کرده و در فینال سوپرکاپ، اوج ضعف خود را نشان داد. کونده در نوسان اجباری دفاع میانی به دفاع راست بارسای ژاوی بدجوری گرفتار شده و همه ویژگی‌های خوب خود را از دست داده است. او روی 4 گل حریف و گل‌های دیگری که رئالی‌ها می‌توانستند بزنند، کمتر از آرائوخو مقصر نبود.
روکه : بارسا روی «ویتور روکه» که با رقم گزاف 60، 70 میلیون یورویی از تیم گمنام پارانائنزه برزیل آمده خیلی مانور داده بود؛ اما این مهاجم جوان در دو بازی سوپرکاپ حتی 1 دقیقه هم بازی نکرد تا ضعف گلزنی بارسلونا در باکس حریف ادامه‌دار باشد. به این ترتیب طرفداران آبی‌اناری‌ها باید صبر پیشه کنند تا روزی روکه تبدیل به مهاجم محبوب پست 9 بارسا شود.
گاوی :درست یک‌سال پیش پابلو گاویرا ستاره فینال سوپرکاپ اسپانیا بود؛ جایی که بارسا 1-3 رئال مادرید را شکست داد و گاوی روی هر سه گل تیمش نقش داشت؛ اما غیبت او در بازی یکشنبه شب قابل جبران نبود تا ژاوی نشان دهد وابستگی زیادی به تک‌ستاره‌های تیمش دهد؛ چیزی که در اردوی رقیب کمتر شاهد آن هستیم و این اختلاف بزرگ بارسلونا با رئال‌مادرید است.
مارکز : اگرچه لاپورتا و دکو به‌صراحت از ژاوی دفاع کرده و تا پایان فصل تغییر سرمربی بارسا انتظار نمی‌رود؛ اما اگر این ناکامی‌ها ادامه‌دار باشد، راهکار کوتاه‌مدت مدیر فنی تیم، جایگزینی رافا مارکز مکزیکی از تیم دوم بارسلونا است؛ هرچند آنها میشل سرمربی جوان و موفق خیرونا را هم زیرنظر دارند.
نگریرا : هرقدر تیم مدیریتی و فنی بارسلونا پرونده نگریرا را به روی مبارک خود نیاورد، اما حواشی این رسوایی بزرگ کاتالان‌ها را تحت فشار گذاشته است. به‌نظر نمی‌رسد بارسلونا بتواند از عمق این فاجعه داوری به سلامت خارج شود و باید در انتظار تبعات دیگر این رسوایی بزرگ باقی بماند که شاید مهمترین آن کنار گذاشته شدن از لیگ قهرمانان اروپا باشد.
نگاهی به رئال : در رئال‌مادرید آنچه بیش از همه به‌چشم می‌آید، مدیریت درست و ثبات تیمی است. رئالی‌ها فصل جاری را با بحران مصدومیت طولانی بازیکنان اصلی خود آغاز کرده و هر هفته نفر جدیدی را در کلینیک باشگاه دیده‌اند
اما پرز و آنچلوتی زانو نزدند و با مدیریت درست بازیکنان ذخیره، تغییر سیستم آگاهانه به 2-2-4 لوزی و استفاده از ستاره‌های جوان تیم دوم باشگاه، تا این لحظه به همه اهداف ورزشی خود رسیده‌اند. کسب سوپرجام اسپانیا هم انگیزه مضاعفی به آنان خواهد بخشید تا با قدرت بیشتر به راه خود ادامه دهند. آنها به تمام معنا، واژه پلن B را در فوتبال روز دنیا معنی کرده‌اند.
تمدیدها : موفقیت تیم کنونی رئال‌مادرید که تابستان گذشته به‌نظر می‌رسید نیاز به تغییراتی دارد، سران باشگاه را به این نتیجه قطعی رسانده که بهترین تصمیم ممکن، تمدید با بازیکنانی است که در سال آخر قرارداد خود هستند. تونی کروس سردسته این بازیکنان است که تمدید با او قطعی است. نفر بعدی هم ناچو کاپیتان اول تیم است. واسکز و خوسلو هم به احتمال زیاد قراردادشان به مدت یک‌سال تمدید می‌شود.
مودریچ : مورد مودریچ در تمدید قرارداد با رئال مبهم است. البته به نظر می‌رسد پرز تصمیم تمدید یک‌ساله را به خود او سپرده است تا هافبک کروات تا حوالی 40 سالگی در رئال باقی بماند؛ اما در صورت جدایی مودریچ، رئال به جذب یک بازیساز زبده نیاز جدی دارد تا جای خالی ستاره شماره 10 را پُر کند. به نظرم نیکولو بارلا نزدیک‌ترین بازیکن به سبک بازی لوکیتا است؛ اما خرید او از اینترمیلان به این سادگی‌ها نیست. مارسلو بروزوویچ هم شباهت‌هایی به مودریچ دارد، هرچند پست اصلی او بیشتر دفاعی است تا یک بازیساز میانه میدان.
امباپه : هر روز که می‌گذرد، نیاز رئال‌مادرید به امباپه کمتر و کمتر می‌شود. هرچند برنامه اصلی فلورنتینو پرز، افتتاح برنابئوی جدید و پروژه کهکشانی‌های 2 با کیلیان امباپه است و در نهایت هم او را جذب خواهد کرد؛
اما از نظر تیمی ورود امباپه ترکیب رئال‌مادرید را به‌هم می‌زند و آنچلوتی مجبور می‌شود یکبار دیگر سیستم جدیدی را طراحی و به مرحله اجرا درآورد؛ سیستمی که در آن امباپه محور اصلی تیم و یار آزاد است و به این ترتیب شعاع بازی جود بلینگام و وینیسیوس جونیور کمتر می‌شود. قربانی اصلی هم رودریگو است که شاید بیشتر بازی‌ها را روی نیمکت بنشیند.
اوسیمن : سیستم 3-3-4 رئال به مهاجمی مثل ویکتور اوسیمن نیاز دارد تا در کنار وینی و رودری، خط حمله بی‌نظیری را تشکیل بدهد. مهاجم نیجریه‌ای می‌تواند مثل بنزما مکمل خوبی برای برزیلی‌های رئال باشد و زمانی که نیاز به تغییر باشد هم اندریک 18 ساله یا همین خوسلو، تعویض طلایی نیمه دوم بازی‌های رئال لقب خواهند گرفت. به نظرم اگر امکان خرید اوسیمن که لیبل قیمت 130 میلیون یورویی خورده میسر نباشد، لائوتارو مارتینز آرژانتینی بهترین شماره 9 برای سپیدهای مادریدی است.
خط دفاعی: رئال مادرید در خط دفاعی خود نیاز به بازنگری جدی‌تری دارد. مسئله اول جذب یک دفاع چپ زبده است که به نظر روی آلفونسو دیویس کانادایی به جمع‌بندی نهایی رسیدند. مورد دوم دفاع راست است که کارواخال زیاد مصدوم می‌شود و لوکاس آن صلابت لازم را ندارد.
شخصاً معتقدم پدرو پورو از تاتنهام بهترین گزینه ممکن است. البته حواسم به اشرف هست، اما فعلاً از PSG نمی‌توان بازیکنی گرفت! در دفاع میانی هم ضرورت خرید یک مدافع جوان سرزن حس می‌شود. استخدام آنتونیو سیلوا از بنفیکا بهترین تصمیم است و در مرحله بعد می‌توان به بازگشت رافا مارین از آلاوز یا ماریو خیلا از لاتزیو امید داشت.
بدون حرف! : در استمرار مقاله هفته گذشته و تایید همه آن نوشته‌ها، برنده The Best فیفا هم اعلام شد که به‌زعم جهان فوتبال نتیجه نهایی واقعاً شرم‌آور بود. درباره آرای اول مودریچ و والورده به عنوان کاپیتان‌های کرواسی و اروگوئه هم هیچ حرفی ندارم!