پروفسور بیا؛ پروفسور نیا!
مرور سیاه و سفیدهای بازگشت احتمالی برانکو ایوانکوویچ به پرسپولیس .
روزنامه هفت صبح| حتی مدت‌ها قبل از پایان همکاری پرسپولیس و یحیی گل‌محمدی، زمزمه‌های مذاکرات پنهانی مدیران این باشگاه با برانکو ایوانکوویچ به گوش می‌رسید و طبیعی است که این مربی کروات، امروز گزینه اول و محبوب هواداران پرسپولیس برای جانشینی یحیی باشد. اما آیا این بازگشت قطعا به معنای موفقیت و تکرار افتخارات گذشته با برانکو است یا ممکن است چرخ روزگار برای او و پرسپولیس جور دیگری بچرخد؟
چرا آری؟
برانکوی 69 ساله در همان مقطع قبلی هدایت پرسپولیس هم کم‌تجربه نبود، چه برسد به حالا که نزدیک به یک دهه از اولین روز سرمربیگری‌اش در پرسپولیس می‌گذرد و در این مدت کار در دو تیم باشگاهی و ملی هم به تجربیات او اضافه شده است. در توانایی‌های فنی او هم هیچ شکی نیست.
شاید در ایران باشند کسانی که افتخارات و قهرمانی‌های او را با پرسپولیس زیر سوال ببرند اما واقعیت این است که برانکو با تیم ملی ایران در بازی‌های آسیایی، در کرواسی با دینامو زاگرب و در چین با شاندونگ لیونینگ قهرمان شده و نسبت دادن موفقیت‌های او به مسائلی خارج از زمین، یا از روی تعصب است یا سادگی!
برانکو البته بعد از پرسپولیس یک تجربه کوتاه اما تلخ را در الاهلی عربستان پشت سر گذاشت و بعد از 5 بازی از سوی مدیران این باشگاه کنار گذاشته شد اما مدتی بعد هدایت تیم ملی عمان را برعهده گرفت و حالا نزدیک به 5 سال است که سرمربی این تیم است.
به جز چند نتیجه ضعیف، در مجموع نتایج او در این تیم خوب بوده و هیچ وقت با شایعه و تهدید به اخراج روبه‌رو نبوده است. به جز توانایی فنی ثابت شده او که باعث می‌شود پرسپولیس نیازی به آزمون و خطای یک مربی جدید نداشته باشد، شناخت کامل برانکو از فوتبال ایران و پرسپولیس، مزیت دیگر گزینه‌ای مثل اوست.
او در صورت بازگشت، نیازی به خو گرفتن با یک فضای جدید را ندارد. تعدادی از بازیکنان پرسپولیس در دوره او هم برای این تیم بازی می‌کردند و البته او این امتیاز را هم دارد که می‌تواند با بازیکنان ایرانی خوب دیگری هم کار کند.
ضمن اینکه محبوبیتش باعث می‌شود تا خیلی زود در یک فضای مثبت کار در پرسپولیس را آغاز کند و حتی در صورت گرفتن نتایج نه‌چندان خوب در اوایل کار، حمایت هواداران را از دست ندهد. اما هر مربی داخلی دیگر یا مربی خارجی جدیدی، این فرصت را نخواهد داشت و با چند نتیجه ضعیف، باشگاه وارد بحران خواهد شد و احتمالا فصل خیلی زودتر از تصور هواداران، برای پرسپولیس از دست خواهد رفت.
چرا نه؟
برانکو به هر اندازه که باتجربه‌تر شده، پیرتر هم شده است. بعید نیست او انگیزه‌ها و جاه‌طلبی‌های گذشته را نداشته باشد و برخلاف دوران قبلی‌اش در پرسپولیس، حوصله جنگ و دعوا و البته تلاش برای کسب موفقیت را در او نبینیم.
اما پرسپولیس امروز، با پرسپولیس نحیف و رنجوری که برانکو در دوره قبل تحویل گرفت فرق دارد. در دوره قبلی حضور برانکو در پرسپولیس، این تیم یک تیم خسته، معمولی، کم‌ستاره و بی‌افتخار بود که سال‌ها دستش به هیچ جام مهمی نرسیده بود.
اما این پرسپولیس، تیمی است که در چند سال اخیر، بیشترین عناوین ممکن را در فوتبال ایران به دست آورده، سه‌گانه را فتح کرده و حتی در غیاب او به فینال لیگ قهرمانان آسیا هم رسیده است. این افتخاری است که به نظر می‌رسید بعد از برانکو دیگر نصیب پرسپولیس و مربی‌اش نشود.
اما یحیی این کار را کرد و در فصول آینده، رسیدن به نیمه نهایی آسیا هم برای پرسپولیس و هوادارانش افتخار چندانی نخواهد بود و آنها از برانکو توقع قهرمانی در لیگ قهرمانان آسیا را خواهند داشت. نکته دیگری که خوشبینی را در بازگشت دوباره برانکو به پرسپولیس کمرنگ می‌کند، وضعیت بازیکنان این تیم است.
بسیاری از بازیکنان فعلی پرسپولیس از دوران اوج خود فاصله گرفته‌اند. بعضی از آنها به دوران پایان فوتبال خود نزدیک شده‌اند و شادابی چندانی در ساق پای آنها دیده نمی‌شود. این تیم برای اینکه از شرایط فعلی خارج شود نیاز به یک شوک مثبت دارد که آمدن برانکو به تنهایی این شوک را ایجاد نمی‌کند و چند بازیکن جدید شاید اوضاع را برای پرسپولیس و برانکو بهتر کنند.
نکته منفی دیگر، وضعیت پرسپولیس در جدول و اوضاع خوب رقبا است. استقلال با تیمی کم‌‌ستاره‌تر و پرحاشیه‌تر، صدرنشین نیم‌فصل شد و سپاهان با وجود تجربه 4 باخت و حاشیه‌های فراوان، بالاتر از پرسپولیس ایستاد و به نظر می‌رسد هر دو تیم در نیم فصل دوم شرایط بهتری خواهند داشت و رقابت با آنها اصلا آسان نخواهد بود. و در نهایت خاطرات خوش هواداران از برانکو! این چیزی است که ممکن است در دوره جدید و با عدم موفقیت احتمالی فراموش شود.
