لغو کنسرت سیروان خسروی؛ موسیقی یک میدان دیگر را از دست داد
با لغو کنسرت سیروان در نیاوران، تضاد حق آرامش ساکنان و حق تفریح دوستداران موسیقی آشکار شد
هفت صبح| اعتراض ساکنان نیاوران به‌صدای ناشی از کنسرت سیروان خسروی با طومار و نامه‌های متعدد به مراجع رسمی سرانجام به لغو این اجرا انجامید.بابک رضایی، مدیرکل دفتر موسیقی در این باره گفت: مجوز کنسرت سیروان خسروی در نیاوران با همه استعلام‌های لازم صادر شده بود، اما اعتراض ساکنان منطقه پس از چند شب اجرا، ادامه برنامه را متوقف کرد.
رضایی تأکید کرد که به‌دلیل مشکلات ایجادشده برای اهالی نیاوران، دیگر مجوز اجراهای گسترده در این محدوده صادر نخواهد شد و آرامش مردم اولویت دفتر موسیقی است.حالا با لغو کنسرت‌ها در محله نیاوران یک تضاد نیز به وجود آمده است. از یک سو مردم نیاز دارند که فضاهای فرهنگی و موسیقایی در اختیارشان باشد و از سوی دیگر ساکنان محلی به‌طور طبیعی خواهان آرامش شبانه و سکوت محیط زندگی هستند.
در نیاوران منطقه‌ای مسکونی و عمدتاً مرفه، این تضاد بیشتر خودش را نشان می‌دهد. برگزاری کنسرت در فضای باز یا نیمه‌باز سر و صدای زیادی تولید می‌کند و برای اهالی همسایه به‌ویژه سالمندان و خانواده‌هایی با کودکان خردسال آزاردهنده است. همین تضاد موجب شد که حق آرامش شخصی ساکنان در برابر حق تفریح عمومی طرفداران موسیقی سیروان خسروی قرار گیرد. در نهایت دستگاه‌های رسمی با تکیه بر «حفظ آرامش محله» جانب ساکنان را گرفتند.
در عین حال این اتفاق، کمبودها و چالش‌های عمیق موسیقی در ایران را آشکار ساخت. چون لغو کنسرت در نیاوران به معنای از دست رفتن یکی از معدود اماکن روباز پایتخت برای اجرای موسیقی است. موسیقی پاپ همین حالا نیز با محدودیت‌های غیررسمی مواجه است و اینجا میدانش تنگ‌تر شد.
این رخداد، بازتابی از وضعیت کلی موسیقی در ایران به شمار می‌رود. موسیقی پاپ در سال‌های اخیر با استقبال گسترده نسل جوان روبه‌رو بوده است. اما هر بار با مانع مواجه شده است. گاهی فشار نهادهای غیررسمی، گاهی ایرادهای محتوایی و این بار اعتراض همسایگان.
البته ما در این نوشتار حق را به اهالی محله نیاوران می‌دهیم که حق دارند آرامش داشته باشند. اما با اعلام وزارت ارشاد که «دیگر در نیاوران مجوز اجرا صادر نخواهد شد»، معنایش این است که عملاً یکی از معدود مکان‌های روباز و مناسب اجرا از دسترس خارج می‌شود. در کشوری که فضاهای موسیقایی محدود هستند، قاعدتا مسئولان وزارت ارشاد باید به فکر یک جای مناسب دیگر باشند تا مردم بتوانند اجرای کنسرت‌های روباز را تجربه کنند.
از منظر حقوق شهروندی، خواسته ساکنان نیاوران قابل درک و مشروع است. چون اجرای کنسرت‌های پرجمعیت و پرصدا در قلب مناطق مسکونی چندان مرسوم نیست. اهالی نیاوران نیز تلاش کردند تا حق آرامش خود را پس بگیرند. اگرچه این اتفاق برای دوستداران موسیقی تلخ است، اما نشان داد که منافع محلی و حق سکونت آرام باید در سیاست‌گذاری فرهنگی در نظر گرفته شود.
در پایان باید گفت که وقتی یک کنسرت لغو می‌شود یا نیمه تمام می‌ماند تبعات مالی سنگینی هم بار خواهد آورد. چون برای هر اجرا، هزینه‌های زیادی صرف می‌شود که شامل اجاره، دستمزد نوازندگان، تبلیغات، سیستم‌های صوتی و نورپردازی است. لغو ناگهانی باعث می‌شود این هزینه‌ها بر دوش برگزارکنندگان و در نهایت خود هنرمند سنگینی کند.
علاوه بر آن، بلیت‌فروخته‌شده باید استرداد شود. همچنین دست‌اندرکاران فنی، تیم اجرایی و حتی کسب‌وکارهای جانبی مثل رستوران‌ها و تاکسی‌های اینترنتی هم درآمدشان را از دست می‌دهند. به زبان ساده، لغو کنسرت مساوی است با ضربه به «اقتصاد فرهنگ» و ناامنی برای سرمایه‌گذاران این حوزه.
