ثمینه باغچه‌بان؛ زنی که تمام عمرش دوید و دوید
ثمینه باغچه‌بان، نویسنده و مدرس پیشرو کودکان و ناشنوایان، پس از عمری خدمت در ۹۸ سالگی در تهران درگذشت. او نماد عشق به آموزش و فرهنگ ایران است.
در تابستان ۱۴۰۴، خبر درگذشت ثمینه باغچه‌بان، نویسنده و فعال فرهنگی برجسته، جامعه فرهنگی ایران را داغدار کرد. او در ۲۶ شهریورماه در تهران درگذشت و با عمر ۹۸ سال، میراثی بی‌نظیر در عرصه آموزش کودکان و فرهنگ و آموزش بر جای گذاشت. ثمینه باغچه‌بان دختر جبار باغچه‌بان، بنیانگذار کودکستان‌های ایران، بود و نقش مهمی در تاسیس نخستین مدرسه ناشنوایان و نشر کتاب‌های کودک ایفا کرد.
تأثیر ثمینه باغچه‌بان بر تاریخ آموزش ایران و نادیده نگرفتن اهمیت آموزش ناشنوایان
او در طول زندگی‌اش، همواره بر آموزش نوین و اهمیت شعر و فرهنگ تأکید داشت. با تاسیس مدارس و نوآوری در آموزش زبان فارسی، اثرگذاری فراوانی بر تاریخ آموزش ایران و توسعه آموزش کودکان نهاد. خانواده او سه فرزند داشت؛ ثمین، ثمینه و پروانه، که هر یک در حوزه فرهنگ و آموزش فعالیت کردند. ثمینه در تبریز به دنیا آمد و در شیراز بزرگ شد، و تحصیلات عالی در آمریکا را در زمینه آموزش ناشنوایان ادامه داد.
او پس از بازگشت به ایران، نقش کلیدی در توسعه آموزش ناشنوایان و آموزش‌های نوین ایفا نمود و با فعالیت‌های فرهنگی، از جمله تالیف کتاب‌های برگزیده و همکاری با شورای کتاب کودک، سهم مهمی در توسعه فرهنگ کودکان داشت. میراث او، عشق به تعلیم، شعر و فرهنگ، تا امروز ادامه دارد و یاد او همواره در تاریخ فرهنگی ایران جاودانه خواهد ماند.
